Op het moment dat de zomervakantie begint te naderen of je je welverdiende vakantie hebt geboekt, denk je vast en zeker na over het kopen van een nieuwe bikini. Dit is natuurlijk een absolute must op het moment dat je de zon op gaat zoeken. Fijn om te weten, is dat er op het gebied van de stijl erg veel mogelijk is. Waar je zoal op kunt letten tijdens het kopen van een bikini met een grote cup, lees je in dit blog.
Wat voor soort kleur bikini draag je het liefste in de zomer?
Een van de belangrijkste dingen waar je rekening mee moet houden tijdens het kopen van een bikini, zoals een bikini cup F, is natuurlijk de kleur. Het moet perfect passen bij je eigen smaak, maar de kleur moet ook passen bij je haar- en huidskleur. Niet zo gek dus dat de keuze op het gebied van kleur vrijwel eindeloos is. Van aardse tinten tot aan een klassieke bikini in het zwart en van uitgesproken print tot aan een vrouwelijke bikini in het rood.
Breng goed in kaart uit wat voor soort pasvormen je zoal kunt kiezen
Maar een bikini met een grote cup is vandaag de dag ook in tal van pasvormen te koop. En dat is natuurlijk wel zo fijn om te weten als je gaat shoppen.Het belangrijkste van alles is dat je kiest voor een pasvorm waar je je comfortabel in voelt. Denk daarbij aan top met een goede cup voor voldoende ondersteuning en een broekje dat elegant en mooi is uitgesneden. Hierdoor voel je je meteen op je best, bijvoorbeeld tijdens een dag op een beachclub of op het strand. En dat is wel een erg fijne gedachte op het moment dat je druk in de weer bent met het pakken van je koffers.
Het shoppen van een leuke bikini doe je erg makkelijk online
Sta je te springen om je zomerse garderobe aan te vullen met een nieuwe bikini? Kies er dan voor om de meest actuele kleuren en trends alvast een keer online te bekijken. Je krijgt hierdoor meteen een goed beeld van de setjes die eigenlijk niet mogen ontbreken bij jou in de kast. Ook kun je na het plaatsen van een bestelling de bikini enorm snel bij jou in huis verwachten. Laat het shoppen van een nieuwe bikini dus maar snel beginnen.
Heb je altijd al een bepaalde droombestemming gehad, maar heeft jouw budget het nooit toegelaten de reis te maken? Wanneer je de volgende slimme tips meeneemt, kan je zorgen dat je toch eindelijk op de plek van je dromen kan verblijven. Door de dingen net even anders aan te pakken, kan jij de reis maken waar je echt gelukkig van wordt. Zonder dat je op de kwaliteit hoeft in te leveren. Laten we snel naar de tips kijken.
1 De goedkoopste tickets
Het eerste wat je moet doen, is zorgen dat de reis zelf zo voordelig als mogelijk wordt. Dit hoeft niet lastig te zijn. Je hebt namelijk een heel krachtig wapen in handen om dat voor elkaar te krijgen. Het begint met vliegtickets vergelijken op Vliegennaar.nl. Dit is namelijk de methode waarop je kan ontdekken waar je de goedkoopste tickets naar jouw droombestemming kan vinden. Het voordeel van deze methode is dat je in één oogopslag direct alles ziet, dus je weet zeker dat je bespaart, want een lagere prijs vind je niet. Zo houd je direct al een fors bedrag over.
2 Nog meer vergelijken
Je kan er zeker van zijn dat je de laagste prijs betaalt wanneer je het Vliegennaar.nl flight alert aan hebt staan. Zo krijg je een melding wanneer de prijs lekker laag is. Deze methode kan je natuurlijk ook op andere zaken toepassen. Zo kan je bijvoorbeeld ook je verblijfplaats lekker voordelig maken door eerst de opties met elkaar te vergelijken. Door vooraf veel onderzoek te doen en alles naast elkaar te leggen, kan je flink besparen. Waardoor dus ook droombestemmingen ineens gewoon binnen het budget vallen. Dit kan weleens precies dat verschil maken voor jou.
3 Maak gebruik van experttips
Een probleem met reizen boeken is dat je moet af gaan op wat anderen je vertellen. Wanneer je alleen naar organisaties luistert, dan is de kans groot dat jouw reis veel duurder uitpakt dan je zou wensen. Dit is natuurlijk ook in het voordeel van de organisaties. Luister je echter naar iemand die een expert is met betrekking tot jouw locatie, dan is dat natuurlijk een ander verhaal. Wil je bijvoorbeeld naar Turkije? Dan zal je ontdekken dat jouw dromen juist worden waargemaakt op de plekken die niet als eerste worden aangeprezen. Dit maakt dus een groot verschil in de kosten die je maakt.
4 Doe zoveel als mogelijk zelf
Tot slot is het slim om zoveel als mogelijk zelf te doen. Zeker als het gaat om je droomreis, is het natuurlijk veel meer dan gewoon een vakantie. Je gaat ernaartoe omdat je ook echt dingen wilt ervaren. Hoe kan je iets nu beter ervaren dan door jezelf erin onder te dompelen? Op die manier zal je een blijvende herinnering maken en kan je ook nog eens goed zorgen dat de kosten voor je reis in de hand gehouden worden. Wanneer je dus geen groot budget hebt, maar wel het maximale wilt beleven, dan kan je er goed aan doen om veel zelf aan te pakken.
[picture] => no
[pic1title] =>
[pic2title] =>
[pic3title] =>
[pic4title] =>
[pic5title] =>
[titleSlugified] => zo-maak-je-jouw-droomreis-bereikbaar
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_105x105.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/news_50x50.png
[imageUrl] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/slideshow/reisinspiratie/102/102_1.jpg
)
[2] => stdClass Object
(
[newsId] => 101
[date] => 2024-04-08
[title] => Wat maakt een vakantie met de camper zo bijzonder
[text] =>
Het huren van een camper is een geweldige manier om een vakantie eens op een andere manier te beleven. Niet gebonden aan één accommodatie, maar juist vrijheid om te gaan en staan waar je wilt. Met een camper heb je alle luxe binnen handbereik, terwijl je tegelijkertijd midden in de natuur kunt zijn. Dit maakt een vakantie met de camper zo bijzonder. Via het platform van Goboony komen vraag en aanbod samen en kun je voor een bepaalde tijd een camper huren om kennis te maken met deze manier van vakantie. Dus twijfel je al een tijdje om eens met de camper op reis te gaan, bekijk dan eens de website van Goboony. Zo heb je een beetje een idee wat er allemaal mogelijk is, kun je ook direct zien wat de kosten hiervan zijn. Daarnaast vertellen we je natuurlijk graag wat een vakantie met de camper zo bijzonder maakt.
De vrijheid van een camper
Met een camper kun je letterlijk alle kanten op. Geen geplande routes of vaste verblijfplaatsen, maar de mogelijkheid om je vakantie naar eigen wens in te vullen. Of je nu van de rust en ruimte van de natuur houdt, of juist liever steden en toeristische attracties bezoekt, met een camper is het allemaal mogelijk. Je kunt eenvoudig van de ene plek naar de andere reizen en onderweg genieten van prachtige uitzichten.
Alle luxe binnen handbereik
Een camper biedt alle comfort die je nodig hebt tijdens je vakantie. Het is als een mobiel huis op wielen, voorzien van alles wat je wenst. Een comfortabel bed, een keuken om zelf te koken en een badkamer met douche en toilet. Dit betekent dat je zelfvoorzienend bent en niet afhankelijk hoeft te zijn van hotels of restaurants. Je kunt overal stoppen en genieten van je eigen maaltijden, zonder dat je iets mist.
Midden in de natuur
Als je met een camper op vakantie gaat, kun je ervoor kiezen om midden in de natuur te verblijven. Campings die speciaal voor campers zijn ingericht bieden vaak prachtige staanplaatsen in een bosrijke omgeving. Je wordt wakker met het geluid van fluitende vogels en geniet van de frisse buitenlucht. Ook kun je ervoor kiezen om op camperplaatsen te overnachten, waarbij je vaak kunt parkeren op unieke locaties, zoals aan het water of met uitzicht over weilanden. Het enige waar je wel even rekening mee moet houden, is dat je zorgt voor een goede verzekering. Zo kan er namelijk altijd iets gebeuren onderweg. Ons advies is het afsluiten van de Goboony Camperverzekering voor je camper, zodat je zeker weet dat je bij schade of pech ontzettend snel geholpen wordt.
Een vakantie op maat
Met een camper heb je de mogelijkheid om je vakantie volledig naar eigen wens in te vullen. Geen vaste vertrek- of aankomstdatum, maar juist de vrijheid om te gaan en staan waar je wilt. Wil je langer op een bepaalde plek blijven? Geen probleem, je kunt je reisschema eenvoudig aanpassen. Dit maakt een vakantie met de camper zeer flexibel en ideaal voor mensen die graag hun eigen plan trekken.
De vliegreis ging voorspoedig. Een peuleschil vergeleken met de vlucht in voorgaande jaren naar New Zealand. In plaats van 36 uur onderweg slecht twee vluchten van in totaal 16 uur. Bij het inchecken een nieuwe hick-up, want hoewel wij een officiële brief hadden dat onze boot in Lombok lag was er verwarring over dat we slechts een enkele vlucht terug naar Indonesië hadden. Hoe gingen we daar dan weer weg? Nou per boot dus. Maar het duurde even voordat dat officieel helder was, de immigratie in Indonesië gebeld was en zij toestemming gaven. Toch nog tijd voor koffie met de uitzwaaiers, heerlijk. Eenmaal in Lombok raapten wij onze reiskoffers op en vervolgden dapper onze weg naar de scanner. Indonesië staat bekend om nogal pittig hoge invoerrechten mochten ze de spullen die wij voor onze boot mee hebben (in weer eens vreemde verpakkingen, ditmaal binnen de toegestane 2 meter lengte van de ‘odd luggage’) gaan zien als ingevoerde goederen. Het geluk was aan onze kant. De man voor de scanner verdeelde mensen in een rij die moest scannen en een rij die door mocht lopen. Wij werden verwezen naar de scanner en gingen braaf die rij in. Plots bedacht hij zich en mochten we door zonder scannen. We zullen nooit weten waarom, maar moesten ons inhouden geen geluksdansje te gaan doen.
Eenmaal buiten staat onze taxi al klaar, zalig. Instappen en gaan. Op de haven drinken we heerlijk gekoeld sap en vallen aan tafel in slaap, wachtend op personeel van de haven dat ons inclusief bagage naar Let’s go zal varen. Daar gaan we. Is ze dat echt? Ze ziet er zo schoon uit. Ongekend. Niet groen, niet beschimmeld, gewoon (bijna geheel) schoon. We treffen een stralende Let’s go. En wij stralen daarna net zo hard. Eenmaal aan boord leggen we het bed goed en vallen in een comateuze slaap. Pas 14 uur later starten we met wennen aan de zinderende hitte. Klusje doen? Mwah. Dat kan ook morgen.
Langzaam bouwen we een ritme op. Klussen is alleen in de vroege ochtend of eind van de middag te doen. Niks mis mee. We hebben geen haast. Dit is een idyllische plek. Het restaurant heeft prima salades en ander eten. Boodschappen doen komt later wel. De zelfgemaakte yoghurt wil nog niet zo lukken want hij stolt niet. Ook last van de hitte van het water dat erbij moet lees ik op internet. Dan lukt het dus niet. Ergens gaan we uitvinden hoe dat met deze temperaturen goed komt. Doordat de boot 7 maanden nogal heeft liggen wiebelen is er ergens een bout uit de ophanging van de giek geschoten. Die eerst maar eens op de goede plek terug krijgen. Het is weer even wennen om zo schommelend te klussen. Maar het lukt. Zo… dat was wel genoeg voor dag 1. We zoeken binnen in de boot verkoeling en zijn innig gelukkig met de 2 nieuwe plastic bootventilatoren die we mee hebben. Vrijwel geluidloos en veel koeler dan onze oude exemplaren die inmiddels 12 jaar oud en redelijk geroest zijn. We horen van mede-wereldzeilers dat hun in Indonesië aangeschafte exemplaar het binnen een paar weken al had begeven. We laten ons in de banken zakken. Klik. Zoom. Koelte. Blij.
Wat gaat de tijd toch snel! Inmiddels is het al april en zijn de leerlingen alweer toe aan de laatste 3 maanden van dit schooljaar. Brenda en ik zijn in het afgelopen schooljaar een paar periodes op Bali geweest en op dit moment zitten we er ook.
In de tussenliggende maanden is het overhandigen van de maandelijkse gelden aan het hoofd van de school ook goed geregeld en we hebben ook kwitanties daarvan. Het is fijn dat we op die manier ook een veilige manier kunnen zorgen dat het geld daar terecht komt waar het hoort.
We hebben dit schooljaar er in overleg met de juffen voor gekozen om van alle leerlingen de helft van het maandelijkse schoolgeld te betalen om op die manier de kleuterschool breder toegankelijk te maken en voor de leerlingen die een aanvraag hebben gedaan hebben we dus uniformen en schoenen en een tas betaald.
Het is maar goed dat we dit jaar voor deze werkwijze hebben gekozen want wanneer we het volledige lesgeld van de arme leerlingen hadden moeten betalen, waren we geld tekort gekomen.
Nu hebben we van deze 37 leerlingen wel de grote eenmalige kosten kunnen wegnemen en de maandelijkse kosten zijn door ons gehalveerd waardoor ze nu per maand omgerekend zo'n €3,20 per leerling kwijt zijn. Al met al zijn we best tevreden hoe het dit jaar gelopen is. We hebben weer enige reserve voor het aanstaande schooljaar kunnen opbouwen door jullie trouwe en gulle giften maar wanneer er volgend schooljaar weer zoveel leerlingen zijn die na een bezoek door de juffen en door het overleggen van een bewijs van onvermogen van de de lokale overheid in aanmerking komen voor onze steun, dan sluit ik niet uit dat we weer een extra inzamelingsactie zal opzetten om te waarborgen dat we onze steun aan de plaatselijke kleuterschool kunnen continueren. We hopen dat jullie mij daar dan weer bij willen ondersteunen.
Afgelopen maandag was ik weer op de school en het was weer schitterend om te zien hoe de kinderen genieten van de mogelijkheden die de school hen biedt en van elkaars gezelschap. Het is ieder jaar weer een prachtig stel kinderen en we hopen dat we ook in de aankomende schooljaren met jullie steun in staat blijven veel kinderen een heerlijke kleuterschooltijd te bezorgen!
Salam hangat,
Ad en Brenda
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-10-07 08:45:00
[totalVisitorCount] => 176591
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 280
[author] => ad
[cityName] => Amlapura
[travelId] => 220213
[travelTitle] => help de school
[travelTitleSlugified] => help-de-school
[dateDepart] => 2009-10-17
[dateReturn] => 2023-12-04
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/165/397_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/205/429_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => wat-gaat-de-tijd-toch-snel
)
[2] => stdClass Object
(
[reportId] => 5100202
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-03-15
[photoRevision] => 0
[title] => We zijn weer thuis
[message] =>
Dit is ons laatste verlag van onze reis naar Biak. In de laatste week voor ons vertrek naar Nederland werd ik helaas ziek. Waarschijnlijk griep. Koorts en alle andere symptomen die daarbij horen, maakten dat ik met niet fit genoeg voelde om verslagen te maken. Inmiddels gaat het gelukkig weer beter. In die laatste week hebben we natuurlijk niet stil gestaan. De projecten die we wilden doen deze keer op Biak waren allemaal gestart. Jantinus is ze de laatste week blijven volgen. En ik natuurlijk ook, soms een ochtend mee en soms van afstand. Afgelopen zaterdag zijn Charles en Roberto naar Wari gegaan om daar het project te gaan starten. In deze kampong gaan we de bestaande waterleiding vervangen en via de brug over de Wari rivier naar de andere kant van de kampong water brengen. Daar is al enkele jaren geen water meer, doordat de leiding die over de Wari rivier liep kapot was gegaan. Daardoor had ook de school van Wari geen water meer. Alle materialen waren de week ervoor al naar Wari gebracht, alleen waren de werkzaamheden door het slechte weer nog niet gestart. Gelukkig konden die zaterdag wel worden gestart en in de loop van de dag kregen wij de foto’s van de werkzaamheden al binnen. Leuk om te zien hoe de meters aan tyleen uitgerold door de kampong lagen. De fantastische manier waarop de mannen in Wari vol enthousiasme aan het werk waren gegaan gaf ons op afstand een goed gevoel. Zaterdagavond waren we uitgenodigd voor de verjaardag van Sonja die 85 jaar werd. Sonja had Chris en Martha, Inge en ons uitgenodigd voor een buffet in hotel Swiss Bell. Daar hebben we lekker gegeten van al het lekkers wat op het buffet uitgestald stond. Zondag hebben we de auto laten wassen en zijn we wat mooie plekjes gaan bekijken rond Biak stad. Afgelopen jaar is er een evenement geweest op Biak, waardoor er op verschillende plekken langs de kust nieuwe gebouwen en pleinen zijn gemaakt om evenementen te houden. We kwamen zelfs een Tourist Office tegen in een afgelegen kampong. Voor de normale toerist niet te vinden. Wij vinden het ongelooflijk dat er geld aan dergelijke projecten is uitgegeven, vooral omdat ze nooit gebruikt gaan worden. Maar goed er zijn mensen die er werk door hebben gehad. Dat is dan de positieve gedachte erbij.
Maandag gaan we wat watervallen bekijken. Omdat we langs Wari komen nemen we Roberto en Charles mee. Charles gaat met ons mee naar de watervallen en Roberto zetten we in Wari af. In Wari aangekomen zien we dat de tyleenleiding al helemaal door de kampong ligt. Al bijna tot aan de straat waar ook de brug ligt waar de leiding overheen zal gaan. Er is hier zaterdag hard gewerkt. Jantinus regelt dat de leiding ook iets de grond ingegraven gaat worden zodat hij niet beschadigd raakt doordat hij aan de oppervlakte ligt. We zetten Roberto af en rijden door naar de watervallen van Warsa en Kormon. Die liggen nog ongeveer 20 km verderop. Ik was al eerder bij deze watervallen geweest, maar ze blijven indrukwekkend. Vooral de waterval van Kormon. Daar lopen we met een aantal kampong bewoners naar toe. We moeten daarvoor een stukje door de rivier lopen. We worden door de bewoners door het water geholpen, want het is spekglad. Bij de waterval aangekomen zien we dat er veel water naar beneden komt. Het is de afgelopen week niet heel mooi weer geweest. Er is veel regen gevallen en dat is te zien. Het water komt met bakken naar beneden. Toen ik hier in 2015 was viel er aanmerkelijk minder water naar beneden. Dat is vooral te zien als ik nog even snel de foto’s van toen erbij zoek. Toen stonden we onder de waterval en lieten ons nat regenen. Dat doen we deze keer maar niet. Waarschijnlijk valt het water daar nu ook te hard voor. Maar het is een prachtig gezicht. We maken hier uitgebreid foto’s. Dan rijden we weer terug richting Wari. Onderweg zien we nog een waterval in de verte. Die valt van grote hoogte naar beneden. Als we hier een volgende keer weer komen gaan we daar zeker naar toe lopen. Nu maken we snel wat foto’s op afstand. Terug in Wari zien we dat Roberto druk aan het werk is met de mensen uit de kampong. We overleggen dat wij terug naar Biak stad gaan. Charles zal later op de dag terug gaan om Roberto weer op te halen. Als we terug zijn in Biak stad brengen Jantinus en Charles mij naar het hotel. Voor mij is het even mooi geweest. Jantinus en Charles gaan nog materialen bestellen voor de volgende fase in Wari. Daarna rijden ze door naar Mariyendi waar ze nog even bij de toiletten bij de school gaan kijken. Daar schiet het nu ook echt op. De plafonds zitten er helemaal in. Charles zal daar de komende week de goten aan het gebouwtje zetten, waar het water mee opgevangen wordt om de toiletten te kunnen spoelen. Heel mooi om te zien dat dit project zo voorspoedig verloopt. Het kan niet lang meer duren of dit toiletgebouw is weer functioneel. Maandagavond lig ik al vroeg op bed en slaap de klok rond. Dat doet me goed.
Dinsdag voel ik me gelukkig een stuk beter. Het is ook onze laatste dag op Biak. We hadden Sonja beloofd om met haar over het eiland te gaan en ons hydrocultuur project te laten zien. Dinsdag stap ik weer achter het stuur van de auto en we halen Inge op die ook met ons mee zal gaan vandaag. Daarna rijden we naar het voormalige KLM hotel waar Sonja logeert. Als we Sonja hebben opgepikt rijden we eerst naar pasar Bosnik. Dit is een pasar waar veel vis verkocht wordt, maar er zijn ook souvenirs te koop. We kijken er uitgebreid rond. Sonja koopt hier haar souvenirs en Jantinus en ik kijken hier ook wat rond. Als Sonja is uitgekocht en gekeken stappen we weer in de auto. We rijden door naar kampong Saba waar een mooi strandje is. Daar kijken we rond en maken wat foto’s. Hoewel het niet regent, schijnt de zon helaas ook niet. Dat is voor de foto’s wat jammer. Maar het is en blijft schitterend hier.Vervolgens gaan we door naar kampong Sundey. Daar worden we welkom geheten door Serli. We krijgen thee en wat te eten. Jantinus geeft Serli nog wat zaden uit Nederland. Deze zaden zijn bestemd voor de vrouwen uit Wamena. Deze vrouwen wonen op Biak en leven van het verbouwen van groenten. In Wamena kun je heel goed groenten verbouwen. De vrouwen hebben op Biak tuinen gemaakt waar ze hun kennis uit Wamena gebruiken om groenten te verbouwen. We geven ze elk jaar zaden, zodat ze daarmee in hun levensonderhoud kunnen voorzien. De groenten worden door de vrouwen verkocht in Biak stad. We hadden de vrouwen in Biak stad zelf niet gezien. We hoorden nu dat ze op dit moment geen groenten hebben om te verkopen. Deze zaden komen dus nu goed van pas. Serli heeft beloofd dat ze de zaden naar de vrouwen zal brengen. En vandaag kregen we de foto’s uit Biak dat Serli ze aan het uitdelen is bij de vrouwen uit Wamena. Heel leuk om te zien. Met Sonja rijden we nog even door naar de school van Sundey waar de hydrocultuur opstelling staat. Daar laat ze zich bij praten door Serli die vol enthousiasme de opstelling laat zien.
We gaan weer richting Biak stad. In Biak stad gaan we langs Tiptop. Tiptop is een haventje vlak bij ons hotel waar Durian wordt aangevoerd vanuit Yapen. Daar kopen we wat Durian om mee te nemen naar de naaicursus. We willen nog even afscheid nemen van de dames van de naaicursus. Bij Chris en Martha aangekomen waar de naaicursus wordt gehouden, blijkt dat er nog niemand is. Niet veel later komt de nieuwe naailerares aanlopen. We maken even kort kennis met haar. Doordat de dames nogal wisselen met de aanvangstijden van de cursus is het kennelijk niet meer duidelijk wanneer ze aanwezig moeten zijn. Wij kunnen niet langer wachten en vertrekken weer. Later die middag krijgen we foto’s dat ze er allemaal toch zijn. We hopen dat ze genoten hebben van de Durian. We brengen Inge naar huis en vervolgens gaan we met Sonja naar haar hotel. Daar drinken we nog een Bintang en dan vertrekken wij ook naar ons hotel. In de avond gaan we nog even wat eten bij Kitong. Daar drinken we ook elke avond een kopje koffie. Onze laatste voor deze trip. We nemen daar afscheid van het personeel en zeggen dat we volgend jaar weer komen koffie drinken. Voor nu is het mooi geweest. We gaan naar bed. Morgen koffers pakken en richting Nederland.
Woensdagmorgen slapen we eerst uit. We moeten pas om 12:00 uur op het vliegveld zijn. Na het ontbijt gaan we langzaamaan onze koffer pakken. Als je daarmee klaar zijn dan kan het wachten beginnen. Inge komt nog even langs en het personeel van het hotel komt afscheid nemen. Ook de dames die onze kleren hebben gewassen zijn er om nog even gedag te zeggen. Uiteraard moeten we nog met ze op de foto. Om 12:00 uur stappen we in de auto en gaan naar het vliegveld. Daar worden we opgewacht door Sonja, personeel van het KLM hotel, Chris en Inge. Als we onze koffers hebben afgegeven gaan we met z’n allen nog even koffie drinken bij een koffietentje op het vliegveld. Daar gaan we nog een keer met z’n allen op de foto en dan wordt het tijd om naar de vertrekhal te gaan. We nemen afscheid van iedereen en hopen ze volgend jaar weer te zien. Dan gaan wij door de security en start onze reis naar Nederland.
We vliegen vanaf Biak om 13:40 uur eerst naar Jayapura. In Jayapura moeten we even het vliegtuig uit en na een klein uurtje vliegen we gelijk door naar Jakarta. Vanaf Jayapura is dat 5 uur vliegen. We komen om 19:00 uur aan in Jakarta. In Jakarta halen we onze koffer op, want die moeten we voor onze reis naar Amsterdam opnieuw inchecken. We moeten twee uur wachten op de luchthaven van Jakarta voordat we onze koffer weer kwijt kunnen. Als we onze koffer uiteindelijk kwijt zijn gaan we door de security en bij de gate eten we nog wat. Om 23:20 kunnen we boarden en dan net na 00:00 uur start onze reis naar Doha in Qatar. Tijdens deze vlucht kunnen we gelukkig redelijk goed slapen. De vlucht duurt ongeveer 6 uur. Om 04:30 uur zijn we in Doha, waar we gelijk door moeten naar de gate waar onze vlucht naar Amsterdam vertrekt. We hebben ongeveer een uur overstaptijd. Om 05:50 uur vertrekken we dan voor onze laatste vlucht van 6 uur naar Amsterdam. Helaas lukt het tijdens deze vlucht niet om te slapen. We kijken de uren weg tijdens deze vlucht. Je wilt dan gewoon naar huis. Rond 10:30 landen we eindelijk in Nederland. Nadat we onze koffer hebben haasten we ons naar de trein. We kunnen de rechtstreekse trein naar Assen van 12:05 uur gelukkig net halen. Om 13:55 uur zijn we in Assen waar Elly ons staat op te wachten. Fijn om elkaar weer te zien. Dan word ik naar huis gebracht en vertrekken Jantinus en Elly naar Westerbork. Thuisgekomen staan er bloeiende viooltjes voor het huis en een bosje bloemen in de woonkamer. Die zijn door Jacko geregeld, wat heerlijk om zo thuis te komen. Als ik mijn koffer uitgepakt heb, komt Jacko uit zijn werk en drinken we samen onder het genot van een kaasplankje een wijntje. Heerlijk om weer thuis te zijn!
Jantinus en Mark
Wil je ook bijdragen dat kan! Gebruik daarvoor de donatie link. Je kan zelf een bedrag invullen.
Elf jaar geleden zijn Elly en Jantinus hun rijstproject gestart op Biak. Het rijstpakket bestaat uit 15 kg rijst, handzeep, suiker, olie, thee, melk en wasmiddel. Dit jaar hebben we het pakket uitgebreid met maandverband voor de vrouwen die in het project zitten. Er staan nu 33 gezinnen op de lijst die elke twee maanden een pakket ontvangen.
Inge is degene op Biak die zorgt dat de rijstpakketten gekocht worden en worden rondgebracht. Het rondbrengen doet ze samen met Rudy. Hij beschikt over een auto, zodat ze de pakketten ook naar de kampongs ver buiten Biak-stad kunnen brengen. Dit jaar hebben we Tanty en Irene gevraagd om Inge bij het project te gaan ondersteunen. Vooral omdat de inkoop en het rondbrengen voor Inge steeds zwaarder wordt. Al geniet Inge er ook zichtbaar van om andere mensen te helpen.
Als wij op Biak aanwezig zijn gaan we mee. We willen zelf graag zien hoe het de mensen vergaat die een pakket krijgen. Daarnaast willen we inventariseren of er gezinnen zijn die inmiddels zelf beter in hun levensbehoeften kunnen voorzien. We willen in dit project alleen de allerarmsten opnemen. In de loop van de tijd kan het een gezin beter gaan, doordat er bijvoorbeeld werk is gevonden of een partner is gevonden die in het onderhoud kan voorzien. Die gezinnen zullen plaats moeten maken voor gezinnen die onze hulp beter kunnen gebruiken.
Jantinus is donderdag met Rudy en Inge naar Sundey geweest. Daar zijn 7 gezinnen die in het rijstproject zitten. Helaas ben ik geveld door de griep en ga dus niet mee. Het filmpje bij dit verslag is daarom een iets aangepaste versie van het filmpje van 2022. Het filmpje is dus illustratief, maar de situatie verschilt niet met 2022. De geplaatste foto’s zijn wel van dit jaar en gemaakt door Jantinus.
Rudy heeft de producten al bij de toko opgehaald, waar Inge ze heeft besteld. Deze toko is door Inge zorgvuldig uitgezocht, zodat er geen cent te veel wordt betaald. Handig, de reis naar Sundey kan gelijk beginnen.
Vrijdag wordt de rest van de rijst rondgebracht. Rudy heeft de producten wederom al opgehaald bij de toko dus ook nu kunnen we gelijk gaan rondbrengen. We rijden naar Kampong Inggiri daar bezoeken we 1 adres. Deze vrouw heeft helemaal niks. Dit adres moet zeker op de lijst blijven. We zagen dat het in de muren van het huis allemaal kieren en gaten zitten. Jantinus heeft met Inge overlegd dat die gaten en kieren in het huis worden gedicht met nieuw plaatmateriaal.
Jantinus, Inge en Rudy rijden verder naar het huis waar vier weeskinderen wonen. Ze wonen bij een neef die deze kinderen niet kan onderhouden. Ook hier moet het rijstproject zeker doorgaan. Hier gaan we wederom kijken hoe het met de scholing zit.
We hebben nog een aantal pakketten op verschillende adressen afgeleverd. We noteren bij de adressen wat we daar aantreffen en zien en nemen dat later mee in onze bespreking met Inge welke adressen we blijven ondersteunen en welke niet.
Een rijstpakket kost omgerekend ongeveer 20 euro.
Wil je ook bijdragen dat kan! Gebruik daarvoor de donatie link. Je kan zelf een bedrag invullen.
NL27 RABO0394857178 t.n.v.Stichting Hati Bersatu (Let op! Een nieuw rekeningnummer)
Jantinus en Mark
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 20
[visitorCount] => 224
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/162/535_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => rijst-rondbrengen
)
[4] => stdClass Object
(
[reportId] => 5100061
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-03-07
[photoRevision] => 0
[title] => Testen in Amyamdam en rond kijken op Biak
[message] =>
Zondag en dinsdag Amyamdam
Op zondag en dinsdag zijn we naar Amyamdam gereden. We wilden daar de pomp gaan testen die naast de bron staat. We nemen daarvoor op zondag Inge en Charles mee. We vertrekken pas om 14:00 uur omdat Charles en Inge eerst nog naar de kerk moeten. In Amyamdam aangekomen gaan we eerst naar de Kepala kampong zeggen dat we er zijn. Die regelt gelijk wat mensen om met ons mee te gaan naar de pomp. We hebben een nieuwe voetklep bij ons die aan de aanvoerleiding moet komen die in de rivier ligt. Als we bij de pomp aan zijn gekomen zien we dat het deur van het pomphuis open is. De vorige keer konden we niet bij de pomp komen nu wel. Dat maakt het werk een stuk makkelijker. We gaan eerst de klep op de aanvoerbuis zetten. Een van de mannen die met ons mee naar de pomp is gegaan stapt de rivier in en haalt de aanvoer slang naar boven. Ik doe wat teflontap op het uiteinde van de slang en draai de nieuwe klep op de slang. Dan gaan we naar de pomp en zetten de pomp aan. De pomp draait, hij lijkt dus niet stuk. We hebben in de richting van het dorp de aanvoerleiding naar het dorp bij een koppelstuk opengedraaid om te zien of er water komt. Er komt geen water. We gaan de aan aanzuigleiding en het pomphuis vullen met water in de hoop dat de pomp dan wel goed begint te werken. Als we dat gedaan hebben startten we de pomp weer. Helaas geen water uit deze pomp. We stoppen even met testen en nemen de gegevens van de pomp op om die later in ons hotel door google te halen. We zijn benieuwd naar de specificaties van de pomp. Het is inmiddels het einde van de middag voor ons wordt het tijd om naar de stad terug te gaan. In het hotel bekijken we de specificaties van de pomp en zien dat die voldoende aanzuig vermogen moet hebben. De pomp staat vrij hoog ten opzichte van de rivier. Maar dat moet kunnen. We besluiten een nieuwe poging te doen op dinsdag in Amyamdam en nemen nu onze eigen aanvoerslang met voetklep mee. Dit keer gaan we wat eerder op de middag en nemen we alleen Charles mee. In Amyamdam verzamelen we weer wat mensen gaan gaan weer naar de pomp. We vullen de leidingen weer en startten de pomp, weer geen resultaat. Dan koppelen we onze eigen leiding aan de pomp, ook daarmee krijgen we geen water door de pomp. Dan de ultieme test of de pomp niet gewoon kapot is…. We vullen een emmen met water zetten een korte aanzuigleiding aan de pomp en starten de pomp. Een pomp met deze specificaties moet de emmer in enkele seconden leeg hebben. Er gebeurt niks. De pomp zuigt geen druppel uit de emmer. Ondanks dat de pomp wel draait, want dat horen we, gebeurt er niks. Deze pomp is kapot. Wederom stoppen we met onze test en geven aan de dorpsbewoners aan dat ze de pomp naar Biak stad moeten brengen. Daar zullen we gaan kijken of de pomp gerepareerd kan worden. De andere pomp van Amyamdam was al afgeschreven, hopelijk kan deze worden gemaakt. De waterprojecten in Soon en Amyamdam kwamen beide op ons pad, tijdens ons verblijf hier. We hebben ze in Nederland niet kunnen voorbereiden. Helaas gaat het niet meer lukken om ze tijdens ons verblijf hier af te ronden. Maar we zien mogelijkheden, deze projecten kunnen door met ondersteuning van ons als we in Nederland zijn. De volgende keer dat we hier komen ronden we ze hoe dan ook af. Want in beide kampongs moet er water komen.
Op dinsdagmorgen gaan we met Chris Padwa op pad. We hebben een brief uit Nederland meegekregen die we in Kampong Mokmer moeten afleveren. Chris weet waar de geadresseerde woont. Voordat we naar Mokmer rijden, gaan we langs het postkantoor. We hadden vanuit Nederland een verzoek gekregen om een ansichtkaart vanaf Biak te versturen. Leuk idee vonden wij. Bij de Papoeashop zijn we gaan kijken naar ansichtkaarten. Ze waren er niet. Als we weg willen lopen komt de eigenaresse vanuit het magazijn toch met een stapeltje aan. Ze vertelt dat er geen ansichtkaarten op Biak te koop zijn. Er komen hier geen toeristen zegt ze. We zoeken wat kaarten uit. Veel kaarten met mannen met peniskokers en vrouwen in traditionele kledij. We vrezen dat in het Nederland van nu niet elke kaart even gewaardeerd wordt. We zijn dus wat selectief in wie we welke kaart sturen. In het postkantoor zoeken de baliemedewerkers uit hoeveel postzegels op de kaarten moeten. Er moeten 4 zegels van 5000 op. Om te voorkomen dat de adressen niet meer leesbaar zijn, gaan de zegels deels over onze warme groet op de kaart. We plakken de zegels er samen met de baliemedewerkers op en als dat gebeurd is dan worden de zegels vakkundig van een stempel voorzien. We gaan afwachten of de kaarten Nederland halen…
We rijden door naar Moker om de brief uit Nederland af te leveren. Nadat we de brief hebben afgeleverd rijden we door naar het monument van de vliegramp met de Neutron bij Biak.
Op 16 juli 1957 stort de KLM Super Constellation "Neutron" kort na de start van Biak, in zee. Aan boord zijn 9 bemanningsleden en 59 passagiers. Van de 68 inzittenden overleven slechts tien passagiers de crash door snel handelen van alerte Papoea’s. Drie Papoea's kregen een koninklijke onderscheiding voor hun aandeel in de reddingsactie.
Op initiatief van de nabestaanden wordt er in 2012 In kampong Mokmer een monument onthuld. Jantinus heeft met verschillende nabestaanden en overlevenden contact. Als we hier zijn gaan we altijd even kijken hoe het monument erbij staat.
Woensdag doen we lekker rustig aan. We hebben nog maar weinig tijd voor onszelf gehad hier. Over een week gaan we terug naar Nederland dus we gaan langzaam het gas er wat af halen. De dingen die moeten lopen hebben we ingang gezet. Dus vandaag gaan we eerst naar Urfu om even te kijken hoe het toiletgebouw vordert. We zien dat die zover is dat de timmerman erin kan. We gaan dat doorgeven aan Inge. Wij rijden dan naar Padwa. Dat is een kampong aan zee. We zijn hier vaker geweest. Dit is een prachtig stukje Biak. We kijken rond maken foto’s en we worden keurig begeleid door twee mannen uit het dorp. De man die met mij meeloopt spreekt een heel klein beetje engels. Die hij vraagt me de horen van het hoofd. Vier woorden Engels, mister can i ask…. Om de vraag in het Indonesisch te stellen. Erg ingewikkeld, maar hij voert vooral het woord ik yes en no wat. Jantinus en ik maken hier de foto’s die we willen maken. Hier liggen ook nog schedels en stukken bot lang de kant van het pad en in de rotswand. De doden werden hier vroeger in het water gelegd en wanneer ze vergaan waren hun botten in de rotswanden bijgelegd. Het blijft een bijzonder gezicht.
We rijden terug naar Biak stad. Daar gaan we lunchen en halen vervolgens Chris Padwa op. Met hem gaan we Mata Biaks kopen. Dit zijn een soort oogjes, de afsluitstukjes van een soort schelp. Ze worden de ogen van Biak genoemd.
In de middag rijden we met Charles naar Hurokie voor extra materiaal voor het opknappen van het toiletgebouw in Maryendi. Ze komen balken en plaatmateriaal te kort. We gaan dat kopen en brengen dat langs bij de school in Maryendi. Daar bekijken we de vorderingen. Het gaat dat snel, de plafonds zitten er zo goed als in. Charles bekijkt nog even waar de waterbak moet komen te staan en kijkt hoeveel goot hij nodig heeft voor aan het toiletgebouw.Voor het spoelen van het toilet gaan we namelijk regenwater opvangen.
Jantinus en Mark
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 22
[visitorCount] => 290
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/162/385_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => testen-in-amyamdam-en-rond-kijken-op-biak
)
[5] => stdClass Object
(
[reportId] => 5100004
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-03-04
[photoRevision] => 0
[title] => Kijken in Samber en testen in Soon
[message] =>
Vrijdag 1 maart
In ons vorige verslag schreven we dat we vrijdag naar Soon zouden gaan om de pomp te gaan testen. Dat ging vrijdag niet door. Charles, die mee zou gaan kon op het laatste moment niet. Hij had een belangrijke bespreking op zijn werk en ja dat gaat uiteraard voor. We schuiven Soon door naar de zaterdag. Dat geeft ons dus een onverwachte vrije dag. Die hebben we hier nog niet veel gehad, dus zoeken we snel een invulling. We hebben gehoord dat er grote veranderingen in kampong Samber zijn geweest. Daar zou met ondersteuning van de overheid een boulevard en een vissershaven zijn aangelegd. Jantinus is wel vaker in Samber geweest, ik ook voor mij was het de laatste keer in 2015. Ik herinner me nog dat we toen met mijn ouders mijn zus en onze partners daar hebben geluncht op een boomstam op het strand. Wij vonden het een prachtige kampong zo direct aan zee. De traditionele vissersboten in het water en wat huisjes op palen boven het water. Een prachtig traditioneel vissersdorp.
In Samber aangekomen, zien we gelijk dat het aanblik van het traditionele verdwenen is. Wij vonden het zonde om te zien. Een betonnen steiger die de zee inloopt. Een betonnen boulevard langs de zee. Allemaal heel netjes, keurig gemaakt. Kitscherige lampen als decoratie helemaal van hier. En trap naar een uitzichtpunt over de aanlegsteiger. Het is er allemaal. Een man legt me uit dat de aanlegsteiger gemaakt is om lokale vissers te laten aanmeren om hun Tonijn hier te lossen. Bij de steiger is een opslag gebouwd waar vis kan worden ingevroren. De man zegt dat dit een corporatie is. We hopen maar dat dat zo is en dat de lokale vissers allemaal van deze faciliteiten kunnen profiteren. Mooi vinden wij het niet en eigenlijk ook zonde van het mooie dorp. Maar aan de andere kant de wereld staat hier natuurlijk ook niet stil en er hebben hier veel mensen werk aan gehad. En ook in Nederland zijn achteraf gezien mooie authentieke gebouwen in dorpen en steden verdwenen. Daarvoor is vaak een strakke en moderne (niet altijd mooie) aanblik voor teruggekomen. Dus we besluiten dat we er niks van vinden, maar hopen dat ze hier ergens ooit nog een kampong overhouden alla Orvelte…
We drinken kopje koffie in het Sentra Kuliner Ikan. We drinken een lekker kopje Garuda koffie. Jantinus deelt wat door mijn moeder gebreide poppetjes uit. Die worden overal met een glimlach ontvangen. Daarna lopen we nog even iets verder in het drop in. Daar zie we gelukkig ook nog paalwoningen en is gelukkig niet al het authentieke verdwenen. We spreken nog even kort met een oude vrouw die nog wat woorden Nederlands kent. We maken nog wat foto’s en video’s helaas hangen er donkere wolken aan de lucht. Na een uurtje rijden we weer een stukje terug naar Biak. We stoppen nog even op een plek waar we Samber nog in de verte kunnen zien liggen. Hier maken we snel wat foto’s. Ondertussen belt Charles dat zijn bespreking klaar is. De mensen van de school in Maryendi zijn bij hem op kantoor langs geweest. Ze vertellen Charles dat ze het toiletgebouw hebben schoongemaakt en dat ze graag materialen willen hebben om met het opknappen van het toiletgebouw te beginnen. Ons bezoek afgelopen week heeft kennelijk wel geholpen. Charles wil graag materialen gaan kopen en ze die middag nog naar Maryendi brengen. We zeggen dat we weer naar Biak rijden en met Charles de materialen gaan kopen. Onderweg rijden we langs Urfu. Daar stoppen we ook even om te kijken hoe de opknapwerkzaamheden van het toiletgebouw daar gaat. Als we het schoolplein oprijden zien we al stof uit het toiletgebouw komen. Daar wordt duidelijk gewerkt. We nemen snel een kijkje en inderdaad de oude dichtgestorte waterbak is weer open gewerkt en het puin wordt uit het toiletgebouw verwijderd. Dat gaat daar mooi. Inge regelt verder de renovatie hier, we zullen haar doorgeven dat het voorspoedig verloopt. We gaan snel door naar Biak stad. We pikken Charles op en gaan naar bouwmarkt Horukie. Onderweg begint het te regenen en als ze bij Horukie zijn is het een tropische bui geworden waarbij grote hoeveelheden water naar beneden valt. Omdat we voor toiletgebouwen triplexplaten nodig zijn moeten we de bui afwachten. De platen mogen niet nat worden, want daar kunnen ze niet tegen.Na een uurtje kunnen we met de platen, verf, kwasten en rollers en ander materiaal naar Maryendi. Bij de school van Maryendi aangekomen zien we gelijk dat het gebouwtje schoongemaakt en opgeruimd is. Er is een timmerman gevonden die de werkzaamheden kan uitvoeren. We zijn dit keer blij verrast. We nemen met Charles, het schoolhoofd en de timmerman nogmaals door wat er allemaal moet gebeuren. Hoewel de school inmiddels uit is en er geen kinderen meer in de klassen zitten. Spelen er wel rond het schoolplein wat kinderen. Het schoolhoofd roept wat over het schoolplein heen en daar komen de kinderen aanrennen. Ze krijgen de opdracht van het schoolhoofd om de triplexplaten van de auto te halen. Even later zien we de kinderen die stuk voor stuk naar de school brengen. Ik vind het een grappig gezicht. Als we weer willen vertrekken, geven de verf en kwasten aan het schoolhoofd. Charles rijdt in zijn auto voorop. Nog voor we het dorp uit zijn realiseert Jantinus zich dat hij een koppeling in de tas met verfspullen heeft gedaan die voor het project in Soon is. Snel draaien wij de auto en rijden terug. We halen de koppeling en rijden het dorp weer uit. Net buiten het dorp zien we de auto van Charles half in de berm staan. Hij had gezien dat wij gedraaid waren en wilde achter ons aan. Toen hij zijn auto probeerde te draaien zakte hij door waarschijnlijk wat afbrekend koraal in de berm weg. Met als resultaat dat hij de berm niet meer uit kon komen. Jantinus en ik kunnen hem gelukkig uit de berm drukken. Het scherpe koraal had ook voor een gat in de band van de auto van Charles gezorgd. Charles stapt snel in en rijdt naar de dichtstbijzijnde banden reparatie shop. Die is te vinden bij pasar Darfuar. Daar pompen ze de band weer op. Zoeken het lek en met een prop is de band weer luchtdicht en klaar voorgebruik. Daarmee is deze dag weer goed gevuld geweest. Wij gaan ons klaar maken voor onze testdag in Soon.
Zaterdag 2 maart
Zaterdag gaan we dan naar kampong Soon. In deze kampong is een bron, een reservoir en een leidingnet met huisaansluitingen. De pomp die bij de bron stond het helaas de capaciteit niet om het water van de bron naar het reservoir in de kampong te pompen. Hier zijn we vorige week ook geweest en hebben we beloofd dat we met onze pomp gaan testen of we water van de bron naar het waterreservoir in de kampong kunnen krijgen. We hadden gezien dat er bij de bron een reservoir is waar de pomp in kan en dat er een tyleenleiding van de bron naar boven lag. Voor de test hadden we 250 meter elektrakabel nodig, wat tyleenkoppelingen en aanverwant materiaal nodig. Om 9 uur is Charles bij ons hotel en dan vertrekken we ook meteen. Het regent de hele morgen al. Dat is jammer, maar we zetten wel door. Het is ongeveer 45 minuten rijden. In het dorp aangekomen worden we eerst bij de Kepala kampong verwacht. Dit het hoofd van de kampong. Zonder zijn of haar toestemming kun je eigenlijk niks beginnen. We hadden hem de vorige keer niet gesproken, dus we praten hem nu even bij. Hij vindt het een goed plan en gaat met ons en nog een aantal mannen richting het reservoir van waar we naar beneden moeten naar de bron. Bij het reservoir aangekomen laden we de spullen uit. De elektra aansluiting die ooit was gemaakt voor de pomp die hier eerder had gestaan is verdwenen. We begrijpen van de bewoners dat de elektriciteitsmaatschappij de meter heeft weggehaald, nadat er niet voor de elektra was betaald. Om te testen vragen we bij een huis in de buurt of we daar voor onze test elektra mogen gebruiken. Dat mag en we testen daar gelijk even of er stroom is. Dat is er gelukkig.We gaan met een aantal mannen uit het dorp, de materialen en de pomp richting de bron. Onderweg wordt de 250 meter elektrakabel uitgerold. Als we bij de bron zijn gaan we de pomp eerst testen zo’n 5 meter boven de waterbak bij de bron. We willen weten of de pomp water kan aanzuigen op die afstand. We sluiten de inlaat en de uitlaat aan op de pomp en we steken de stekker in het stopcontact. De pomp begint te draaien maar er komt geen water. Mogelijk heeft de pomp het lastig met het aanzuigen van water omdat de aanvoerleiding nog gevuld is met lucht. We besluiten de aanvoerleiding te vullen met water. Omdat we geen emmers bij ons hebben, wordt er wat bamboe gekapt. De bamboe wordt gevuld met water en die gieten we weer leeg in de aanvoerleiding. We testen weer en weer geen water. We besluiten de aanvoerleiding bij de bron af te vullen. Omdat we door te taalbarrière niet helemaal duidelijk kunnen maken wat we willen klim ik zelf op de bak van de bron om de aanvoerleiding bij de bron te vullen. Als die vol is wordt de leiding weer naar de pomp gebracht en starten we de pomp voor de derde keer. Weer geen water. Onze conclusie, deze pomp kan geen water aanzuigen bij een aanzuigdiepte van 5 meter. We brengen de pomp naar de bak van de bron. De inlaat zit nu direct naast het reservoir van de bron. We sluiten de leidingen weer aan en starten de pomp. Nu komt er gelijk water uit de uitvoer. De druk lijkt goed. We sluiten de uitlaat aan op de bestaande leiding richting het waterreservoir in boven in de kampong. We zien als we naar boven lopen op verschillende plekken lekkages in de leiding. Als mensen hier het bos in gaan hebben ze vaak een parang (machete) bij zich. Daarmee slaan ze links en rechts langs het pad waar ze lopen. Om planten weg te slaan en te zien waar ze lopen. Hier is in de loop van de jaren de tyleenslang regelmatig geraakt gezien de lekken. Onze bedoeling was al om de tyleenbuis te gaan vervangen voor een iets andere maat, maar voor de test is dat nog niet nodig. De lekken dichten we provisorisch met tape. De druk blijft hoger op de heuvel goed. Maar de lekken blijken te erg. We ontdekken dat op meerdere plaatsen de leiding helemaal door is. We hadden extra koppelingen meegenomen en daar waar dat kon hebben we daarmee de leidingen weer aan elkaar kunnen zetten. Maar het aantal breuken blijkt te groot. Halverwege de heuvel moeten we tot de conclusie komen dat daar de druk van het water nog genoeg is, maar we zullen vandaag geen water in het reservoir in de kampong krijgen. We stoppen de test en weten voor nu even genoeg. Als we later in het hotel zijn bespreken we onze bevindingen. We komen na een nacht slapen tot de conclusie dat we dit project niet mee draaiende kunnen krijgen tijdens ons verblijf. We stellen een aantal voorwaarden op waaraan voldaan moet worden door de bewoners van de kampong voordat wij daar definitief een pomp gaan plaatsen.
Bij de bron loopt nu te veel water weg, wij gaan zorgen dat de bewoners cement krijgen om de gaten waar het bron water wegloopt te dichten.
Er moet een bak op het reservoir bij de bron gebouwd worden waarin de pomp kan staan. Deze moet afgesloten kunnen worden. Wij zorgen voor de materialen
Er moet weer een elektra aansluiting komen voor enkel de pomp en de elektra moet betaald worden. Dit moet de kampong zelf regelen
Er moet een nieuwe tyleenleiding gelegd worden ver van het pad naar de bron om lekkages door parang gebruik te voorkomen. Wij zorgen voor de tyleenleiding
Er wordt door ons een pomp gekocht en geïnstalleerd door Charles, als wij in Nederland zijn.
Deze voorwaarden en in deze volgorde. We hoeven zelf niet op Biak te zijn om dit te realiseren. Maar deze voorwaarden moeten wel gesteld en afgevinkt zijn. We kennen de mentaliteit hier inmiddels een beetje. En die is hier vaak, een beetje aan de voorwaarden voldoen is ook voldoen aan de voorwaarden. Zo werken wij niet. Daarvoor kosten dit soort projecten ook hier te veel geld. We gaan dus zien wanneer dit project verder kan. Wij hopen dat wanneer we hier een volgende keer weer zijn dat we bij een draaiende watervoorziening gaan kijken. Maar we houden er ook rekening mee dat we tegen die tijd zelf de laatste zetjes moeten geven om het toch te laten slagen. Ons streven blijft om water in kampong Soon te brengen. De termijn waarin dat gaat gebeuren ligt in de handen van de bewoners van Soon.
Jantinus en Mark
Wil je ook bijdragen dat kan! Gebruik daarvoor de donatie link. Je kan zelf een bedrag invullen.
Heb je vragen? Stel ze ons via: jantinusweggemans@hotmail.com
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 258
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/162/094_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kijken-in-samber-en-testen-in-soon
)
[6] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099946
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-03-01
[photoRevision] => 0
[title] => Nieuwe bril voor Inge en schoolboeken zoeken
[message] =>
Woensdag 28 februari
Het was ons allebei opgevallen dat Inge niet goed ziet. Haar bril zit niet goed op haar hoofd, waardoor ze over haar bril heen kijkt. Ook de sterkte lijkt niet meer goed, we merken dat ze niet alles ziet. Daarom nemen we Inge mee naar de opticien voor een oogmeting en een nieuwe bril. De sterkte wordt net als in Nederland eerst met een apparaat gemeten. Daarna met een pasbril waar verschillende glazen in gaan. Nadat de juiste sterkte is bepaald, moet er een bril uitgezocht worden. Inge probeert wat modellen en kiest uiteindelijk een montuur uit. We betalen de bril en de glazen. Het duurt ongeveer twee weken voordat de bil klaar is. De glazen moeten op sterkte geslepen worden en dat gebeurt elders in Indonesië. Als we klaar zijn bij de opticien, gaan we met Inge naar een schoolboekwinkel. We zouden opzoek voor de school in Wafor naar schoolboeken. We hebben toen we op de school waren foto’s genomen van de boeken die ze nodig hebben. We gaan naar verschillende boekenwinkels in Biak-stad. Nergens kunnen we de boeken vinden die we op de school hebben gefotografeerd. Uiteindelijk worden we verwezen naar een toko die gespecialiseerd is in schoolboeken. Daar gaan we kijken. Daar aangekomen zegt de vrouw dat de boeken die wij op de foto hebben gezet, niet meer gebruikt worden in het onderwijs zoals voorgeschreven door de minister. Die boeken zijn dus ook niet meer leverbaar. We horen van de vrouw dat scholen budgetten hebben gekregen om nieuw lesmateriaal aan te schaffen. Voor ons is het een raadsel waarom we gevraagd zijn om schoolboeken te regelen voor kampong Wafor. Wij stoppen onze zoektocht naar de gevraagde boeken, nu we deze informatie hebben. We willen niet het risico lopen om oude boeken te kopen, die op korte termijn toch vervangen worden voor nieuw lesmateriaal. En het is niet aan ons om voor de school in Wafor te kiezen welk nieuw lesmateriaal ze moeten aanschaffen. We gaan het schoolhoofd van Wafor het adres geven van deze schoolboeken groothandel. Voor ons houdt het schoolboeken verhaal hier op.
Tijdens onze zoektocht naar schoolboeken, zijn we in de buurt van kampong Maryendi. Op deze kampong hadden we afgelopen week het schoolhoofd gesproken om de toiletten bij de school op te knappen. Charles had ons deze school aangedragen, nadat hij in de kampong was geweest voor het waterbedrijf van Biak. Het waterbedrijf heeft hier namelijk nieuwe leidingen gelegd en daar zal binnenkort waterdruk op komen te staan. Toen we daar vorige week gingen kijken hebben we met het schoolhoofd afgesproken dat ze eerst het gebouwtje schoon zouden gaan maken voordat wij ook maar iets aan dit toiletgebouw gaan doen. We gaan even kijken hoever ze met het schoonmaken zijn en of we verdere afspraken kunnen maken. Bij de school aangekomen lopen we naar het toiletgebouw. Er is nog helemaal niks gebeurd. Beetje jammer vinden we dat. Wij willen, vooral voor de meisjes van de school, heel graag voorzien in een fatsoenlijke toiletvoorziening. De kosten daarvan nemen we dan voor onze rekening. We verwachten dan wel vanuit de school of vanuit de kampong zelf een klein beetje bereidwilligheid door bijvoorbeeld alvast schoon te maken. We spreken onze teleurstelling uit naar enkele leraren die even bij ons zijn komen staan. Ze verzekeren ons dat ze er mee aan de gang gaan. We zullen volgende week nogmaals gaan kijken, hoever het staat met de schoonmaakwerkzaamheden.
We gaan Inge weer naar huis brengen. Onderweg wordt Inge gebeld. De kapotte pomp van kampong Amyamdam is bij Inge haar huis gebracht. Als we daar aankomen zitten de mannen die de pomp gebracht hebben al op ons te wachten. We hadden twee pompen verwacht, maar van de mannen horen we dat de pomp die bij de bron staat het toch nog doet. Ze hebben dus alleen de pomp die halverwege de watertoren stond meegenomen. Deze pomp werkt volgens de mannen een minuut en daarna valt hij uit. We horen het aan en wij denken allebei dat deze pomp mogelijk ook niet kapot is, maar dat hij in een beveiliging schiet als hij te weinig water kan verpompen. We nemen de pomp in ontvangst. We leggen uit dat we, voor onze test in kampong Soon, nog materialen moeten kopen. We zullen dan ook wat aansluit materiaal voor deze pomp gaan kopen om de pomp te gaan testen. Is de pomp daadwerkelijk kapot dan zullen we hem laten repareren in de stad. Eerst maar een even zien. Om in kampong Amyamdam water in de de grote bak in de watertoren te krijgen hebben we een tussen reservoir nodig. We begrijpen van de mannen dat er voor een dergelijk reservoir in de kampong zelf geen geld is. Wij zullen gaan informeren wat zo’n reservoir kost en gaan kijken of wij die kunnen bekostigen. Wij zijn er namelijk nog steeds van overtuigd dat we met relatief weinig middelen in Amyamdam water kunnen laten stromen.
Donderdag 29 februari
Deze dag gaan we gebruiken om de materialen te verzamelen die we nodig hebben in Soon. We gaan morgen naar Soon om onze pomp daar te testen. We gaan kijken of de pomp de capaciteit heeft om het water vanaf de bron naar het waterreservoir in het dorp te pompen. We hebben daarvoor aansluitmaterialen nodig en 250 meter elektrakabel. Er ligt een tyleenleiding van de bron naar het reservoir. We gaan onze pomp daar eerst op testen. Maar Jantinus verwacht dat die tyleenleiding eigenlijk te krap is qua capaciteit. Maar goed we gaan niet voor niks testen. We nemen daarom ook nog 100 meter Tyleen mee van een maatje groter dan er nu ligt. We hebben niet heel veel materiaal nodig, maar wel voldoende. Soon ligt te ver van de stad om nog even wat materiaal te halen, mochten we wat missen. Charles die morgen ook mee naar Soon gaat laat weten dat hij om 11:00 uur bij ons hotel is om materialen in te gaan kopen. Als Charles er is drinken we even thee en bespreken we wat we nodig hebben. Daarna stappen we in de auto en gaan naar Horukie, de plaatselijke bouwmarkt. Daar zoeken we de spullen bij elkaar die we in Soon nodig hebben. Helaas hebben ze hier niet alles wat we moeten hebben, dus gaan we weer verschillende toko’s in Biak-stad langs opzoek naar de ontbrekende materialen. Bijna alles is op Biak te krijgen, maar soms moet je heel goed zoeken. Het is een tijdrovende klus, maar het is zoals het hier gaat. Daar hebben we ons bij neergelegd. Het is dan ook alweer twee uur als we met alle materialen terug in ons hotel zijn. Jantinus controleert of de aansluitingen die we gekocht hebben in orde zijn en passen op de pomp. Terwijl ik alvast de stekkers en contrastekkers aan de in totaal 250 meter kabel zet. We komen erachter dat we nog twee onderdelen missen. We stappen in de auto om die nog snel te gaan halen in de stad. Gelukkig slagen we bij de materialen toko hier om de hoek. Alles is nu compleet. We kunnen morgen los in Soon!
Voordat Charles vanmorgen kwam hebben we de pomp uit Amyamdam, die bij Inge thuis stond, opgehaald. We wilden die misschien vanmiddag in de rivier in Paray testen. Vanmiddag hebben we een stekker aan de pomp gezet. We steken de stekker in het stopcontact om te kijken of de pomp uberhaupt wel wat doet. De pomp doet helemaal niks. We kijken met een zaklamp in de in- en uitvoer en zien dat hij van binnen helemaal verroest is. Deze pomp is afgeschreven. In het weekend gaan we onze plannen voor Amyamdam verder uitwerken, maar er moet een nieuwe pomp voor de huidige pomp in de plaats komen.
We vinden het mooi geweest voor de klussen vandaag. We rijden even naar onze koffietent van Marthen Kopi Aten Byak. Af toe halen we daar een verse americano en een cappuccino. Versere koffie is er niet te krijgen en de bonen komen uit Papua. Mijn americano van robusta bonen uit Yapen en Jantinus zijn cappuccino van arabica bonen uit Wamena. Zoals altijd gaat Marthen met ons op de foto. Die zien we later vandaag wel weer als Instagram verhaal voor zijn koffietent verschijnen. We zijn kennelijk goede reclame ;-)
We laten de banden van de auto nog even vullen. We zagen dat één van de banden niet helemaal op spanning was. En dan is het mooi geweest voor vandaag. Nu nog dit verslag even afwerken. Jantinus doet nog wat administratie. Morgen een drukke dag in Soon.
Heb je vragen? Mail ons: jantinusweggemans@hotmail.com
Jantinus en Mark
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 221
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/161/646_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nieuwe-bril-voor-inge-en-schoolboeken-zoeken
)
[7] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099908
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-02-28
[photoRevision] => 0
[title] => Water in Amyamdam en materialen inkopen voor Wari
[message] =>
Maandag 26 februari
De dag begint wat chaotisch. Jantinus en ik denken dat we met Inge hebben afgesproken om naar kampong Mooibaken te gaan. Mooibaken werd ons aangedragen door Anna. Anne is de vrouw die met een aantal andere vrouwen in kampong Waromi groenten verbouwen. Volgens Anna is er in de omgeving van kampong Mooibaken mogelijk ook grond waarop groenten verbouwd kunnen worden. Anna zou met ons mee naar Mooibaken, maar gaf ons gisteren bericht dat ze de hele week moet werken. Geen probleem dachten wij, dan gaan we zelf kijken. We halen Inge op en rijden in noordwestelijke richting naar het midden van Biak. Als we in de omgeving van Mooibaken zijn, vragen we Inge welke richting we op moeten. Inge is echter in de veronderstelling dat we naar kampong Amyabenram (de bevolking noemt hetAmyamdam) gaan en dat we daarna een ontmoeting hebben in kampong Sunyar met de boer die we zaden hebben gegeven. Verwarring en miscommunicatie hoort een beetje bij Biak. Dat zijn we wel gewend, dus schakelen we snel. Anna kon niet mee naar Mooibaken, dus schrappen we Mooibaken van het programma en gaan door naar Amyamdam. Inge was in de veronderstelling dat we hier naar het water in de kampong willen kijken. Water in de kampong is uiteindelijk een grote pijlers onder onze projecten. Jantinus weet dat er in het verleden verschillende pogingen zijn gedaan om in Amyamdam water in de kampong te krijgen. Dit is door een overheidsorganisatie geprobeerd. In 2016 was Jantinus er ook en toen was er ook geen water. Vlak voor Amyamdam zien we een soort watertoren staan van ongeveer 10 meter hoog. In de kampong aangekomen zien we ook watertappunten staan. We stoppen even om te kijken of er druk op staat… er komt geen drup uit. We rijden verder de kampong in en bij het secretariaat van het dorp stoppen we. Daar zit een aantal mannen bij elkaar en zijn kennelijk aan het vergaderen. We stappen de vergadering maar even binnen. We worden van harte welkom geheten. We vragen via Inge hoe het met het water in de kampong zit. We horen dat er vorig jaar door een andere organisatie twee pompen zijn geïnstalleerd. Die hebben een maand gewerkt waarna ze kapot gingen. Sindsdien is er geen water meer. We gaan de installatie eens bekijken. Tussen de bron en de watertoren moet een hoogte van 50 meter overbrugd worden. Bij de bron staat een pomp die het water zo’n 35 meter naar boven wegdrukt naar een tweede pomp die de laatste 15 meter naar het reservoir in de watertoren moet overbruggen. Een mooi systeem…. Het probleem met dit systeem is dat de pompen moeten samenwerken. Stopt de pomp bij de bron, dan draait de pomp halverwege door. Die draait dan stuk, omdat er geen water meer van de bron komt. Andersom geldt hetzelfde. Stopt de pomp halverwege dan blijft de pomp bij de bron in zijn eigen water draaien, wat tot oververhitting kan leiden. Blijft een mooi systeem, door een kleine aanpassing te doen willen we zorgen dat de pompen niet meer direct afhankelijk van elkaar zijn. Die eenvoudige aanpassing is een reservoir van 2 kuub te plaatsen bij de tussenpomp. Op die manier kan de pomp bij de bron altijd zijn water kwijt. In het geval dat de tussenpomp niet draait zal het reservoir overstromen, maar kan de pomp bij de bron nog steeds zijn water kwijt.Door te zorgen dat er altijd water in het reservoir zit bij de tussenpomp zorgen we ervoor dat ook die pomp niet droog kan draaien. We gaan kijken of we dat met een vlotter in het reservoir kunnen regelen, zodat de pomp afslaat als het reservoir leeg dreigt te raken. De beide pompen zijn waarschijnlijk kapot, maar nog wel vrij nieuw. We hebben met de dorpsbewoners afgesproken dat de pompen naar Biak-stad worden gebracht. Wij gaan hier in de stad kijken of er iemand is te vinden die ze kan repareren. Op deze manier zouden we met een hele kleine investering, een extra reservoir en gereviseerde pompen weer water in kampong Amyamdam kunnen brengen. Die kleine investering zou het dorp zelf ook kunnen dragen. Voorals nog blijft het dus bij een advies en hulp bij het reviseren van de pompen voor ons.
We vertrekken hier weer. Inge zegt dat een aantal mensen op ons zit te wachten in kampong Sunyar. In Sunyar aangekomen moeten we even vragen en zoeken waar we precies moeten zijn. Als we het gevonden hebben, komt de man waar we vorige week de houtsnijwerkbeitels hebben afgeleverd naar buiten. Deze man had ook een mooie tuin waar hij groenten verbouwde. Hij heeft het ons uitgebreid laten zien toen. We ontmoeten hem nu hier dus weer bij familie van hem. Hij en zijn familie willen ons graag laten zien wat ze met de zaden hebben gedaan, die wij voor ze hadden gekocht. We lopen achter ze aan. Achter het huis gekomen zien we weer een hele mooie tuin waar van allerlei groeten worden verbouwd. Hij vertelt ons dat hij de bemesting met kippenmest doet. Hij laat ons nog wat experimentjes zien onder andere met bewatering doormiddel van druppelen. Dat werkt als een infuus. Grappig om te zien. Jantinus heeft voor hem verschillende zaden meegenomen waarmee hij weer andere groenten kan verbouwen. De man is er dolgelukkig mee. Daarna lopen we door naar de maisplanten. Er zitten dikke kolven aan de planten. Hij breekt er een aantal open om te laten zien hoe mooi ze zijn. Ze zien er inderdaad prachtig uit. De groenten verkoopt hij op de pasar (warenmarkt) in Biak. We krijgen een paar maiskolven mee als dank. Vlak voor vertrek, krijgen we als blijk van dank ook nog een schaal en een houtsnijwerk. Heel leuk! Die gaan mee naar Nederland.
Op de terug weg naar Biak-stad komen we langs Urfu. Daar stoppen we heel even. We bekijken het toilet gebouw nog even snel. We hebben een plan gemaakt voor dit toiletgebouw. We gaan het toiletgebouw opknappen. We gaan hier niet meer met een pomp uit een bron werken. Het risico van diefstal is hier te groot. We zijn van verschillende kanten gewaarschuwd om hier niet weer een pomp neer te zetten. Die waarschuwing nemen wij dus graag ter harte. Maar de leerlingen een fatsoenlijk toilet geven willen we wel. Vooral voor meisjes lijkt ons dat wel fijn.
We gaan daarom goten langs het dak aanleggen. Het opgevangen regenwater laten we in het reservoir lopen dat oorspronkelijk bij het toiletgebouw stond. Met dat water kunnen de toiletten gespoeld worden. Aan de buitenzijde van het toiletgebouw maken we een watertappunt waar kinderen hun handen kunnen wassen. Inge gaat zorgen dat een timmerman uit Urfu de werkzaamheden gaat uitvoeren. We zien dat de whiteboards die we gekocht hebben voor deze school inmiddels ook al hangen.
In Biak stad gaan we met Charles naar een soort bouwmarkt waar we de materialen bestellen die we nodig hebben in kampong Wari.
We rijden terug naar Biak-stad. Bij ons hotel aangekomen is er een nieuwe gast in ons hotel. Sonja uit Nederland. We wisten dat Sonja zou komen. Op haar verzoek hadden we een kamer in het Insia hotel geboekt. Jantinus had Sonja vooraf al laten weten dat het Insia hotel niet een geschikt hotel is voor een toerist. Er is hier aan voorzieningen niks. Er is geen ontbijt, lunch of diner. Personeel spreekt geen Engels en de kamers zijn oud en gedateerd. Wij zitten hier puur uit budgettaire redenen. Wij gaan voor zo goedkoop mogelijk. Maar wij zijn overdag meestal ook niet in ons hotel. Omdat we hier een maand zitten krijgen wij wel elke morgen een brood en er is beleg in de vorm van Jam, pindakaas en chocopasta. Er staat een thermoskan met heet water voor thee. Dat is het dan ook. Twee keer in de week komt Joke langs met rijst, bruine bonensoep (soep bruneboon) en kip. Joke heeft tot corona in dit hotel gewerkt. Toentertijd verzorgde ze altijd het avond eten in dit hotel. Nu er geen diner meer is hier werkt ze in een ander hotel van dezelfde eigenaar. Maar speciaal voor Jantinus komt ze hier dus nog twee keer per week wat eten brengen. Heel lief. De andere avonden eten we in stad. Daarna lopen we naar een koffietentje waar we koffie drinken en dan gaan te terug naar het hotel. Voor ons prima. Maar als je hier twee weken wilt genieten van de zon en de zee dan moet je niet in dit hotel zijn. Tot die conclusie komt Sonja vrij snel na aankomst ook. Jantinus stelt voor dat we haar haar het Asana hotel brengen en dat lijkt Sonja ook een goed idee. Dit is het voormalige KLM hotel. Dit hotel ligt mooi aan de zee, heeft een mooie tuin met zwembad. Het personeel spreekt er Engels en er zijn meer gasten daar. Er is ontbijt, lunch en diner. Een betere plek dus. Sonja is geboren in Surabaya. Nadat het gezin even in Nederland heeft gewoon, verhuizen ze weer richting Indonesië. Biak dit keer en ze heeft op Biak gewoond tot dat de Nederlanders uit dit deel van de wereld vertrokken. Ze vertelde dat ze als kind heeft gezien dat het KLM hotel gebouwd werd. Nadat Sonja is ingecheckt nemen Jantinus en ik nog een biertje, want die kun je in dit hotel wel krijgen. Daarna gaan wij weer terug naar ons eigen hotel.
Dinsdag 27 februrari
Vandaag gaan we eerst naar de toko waar we gisteren het grootste deel van de materialen hebben besteld. De spullen staan al klaar in winkelwagentjes. We controleren wat er is. Niet alles wat we besteld hebben, hebben ze op voorraad. De goederen die ze wel hebben, het merendeel van wat we besteld hebben rekenen we af.
Het is nogal een bedrag dat we moeten betalen. We willen de miljoenen niet uit de pinautomaat willen trekken (dat gaat waarschijnlijk ook niet in één keer). Onze pinpas werkt niet op de betaalautomaten in de winkels hier. We gaan het geld daarom overmaken op de rekening van Charles, zodat hij met zijn pas kan betalen.
De goederen die niet op voorraad waren gaan we zoeken bij andere toko’s in Biak stad. We zijn er in totaal zo’n 6 bij langs geweest. Vooral een kogel tapkraan van messing, bleek een uitdaging. De tapkranen die ze hier verkopen zijn bijna allemaal van PVC. Het is goedkoop en zo voelt het ook aan. We willen dit type kraan niet bij de huizen in Wari plaatsen. De kans dat die binnen de kortst keren kapot zijn is groot. Omdat er in Wari water rechtstreeks uit de bron geleverd wordt aan de huizen wordt er straks niet betaald voor het gebruik van water. Als een kraan lekt, is er dus ook geen financiële prikkel om die te repareren. Hoe meer lekkage hoe minder druk aan het einde van de leiding. Alle reden dus om goed materiaal aan te schaffen voor dit project. De keus voor kwaliteit zijn ze hier duidelijk nog niet gewend. De door ons gewenste kranen vonden we bij de laatste Toko die we bezochten. Maar we hebben ze. Alle materialen die we nodig hebben voor de eerste fase in Wari hebben we bij elkaar. Daar hebben we uiteindelijk bijna de hele dag voor nodig gehad.
We zien soms vragen voorbij komen in de reacties. We proberen ze te beantwoorden in onze verhalen. Rechtstreeks naar de vragenstellers reageren lukt helaas niet. Ondanks dat deze site vermeldt dat wij de e-mailadressen kunnen zien van degenen die reageren, is dat niet zo. Wij zijn te bereiken via e-mail, dus stel je vragen gerust aan ons.
jantinusweggemans@hotmail.com
Jantinus en Mark
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 17
[visitorCount] => 257
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/161/476_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => water-in-amyamdam-en-materialen-inkopen-voor-wari
)
[8] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099860
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-02-26
[photoRevision] => 0
[title] => Water voor kampongs Wari en Soon
[message] =>
Zaterdag 24 februari
Op zaterdagochtend staan we vroeg op. Vandaag hebben we een druk programma. We gaan in Wari (Biak Noord) kijken wat er precies nodig is om de huizen daar weer te voorzien van water. Daarna ga we nog een project bekijken in Kampong Soon.
We hebben afgesproken om 9:00 uur bij het kantoor van het waterbedrijf van Biak, om naar Wari te gaan. We pikken Charles en Roberto bij het waterbedrijf op. Roberto is monteur bij het waterbedrijf. De directeur van het waterbedrijf rijdt in zijn eigen auto voor ons aan. Hij komt oorspronkelijk uit kampong Wari, hij zal ons rondleiden en vertellen waar de knelpunten liggen. Roberto is ook vrij goed bekend in Wari, omdat de familie van zijn vrouw daar vandaan komt. Voor ons heel handig, lokale bekendheid.
Als je kampong Wari op de kaart van Google earth bekijkt dan lijkt het als of het meerdere kampongs bij elkaar zijn. Wij gaan bezig in het gebied dat de bewoners zelf Wari noemen. Deze kampong is door de Wari rivier in tweeën gesplist.Aan de noordkant van de rivier ligt de waterbron van de kampong. De zuidkant van de rivier heeft geen water meer uit die bron. Er lag ooit een brug tussen de twee delen van deze kampong. We lopen naar de plaats waar de brug ooit gezeten heeft. Daar zien we ook een stalen leiding uit de bossen komen die vlak voor de rivier is afgedopt. Er lekt water uit die leiding dus daar staat druk op. Ooit heeft deze leiding over de rivier gelegen, om de zuidkant van de kampong van water te voorzien. De rivier is vrij breed en het is vrij lastig om over die breedte een leiding te spannen die ook bij weer en wind heel blijft. Opnieuw een leiding over de rivier of door de rivier te leggen heeft niet onze voorkeur, omdat het risico van breuk groot is. Op de plaats waar de rivier in de zee uitmondt ligt ook een brug. Deze brug verbindt de noord- en de zuidkant van kampong Wari. We gaan kijken of we via deze stalen brug een leiding naar de andere kant kunnen leggen. Daarvoor lopen we aan de noordkant eerst door het dorp. Daar bekijkt Jantinus samen met Charles en monteur Roberto hoe de druk op het leidingnetwerk daar is. Al snel wordt gezien dat er op meerdere plekken lekkages zijn. Willen we via de brug water naar de andere kant van de rivier krijgen moeten we zorgen dat de druk in de leiding voldoende blijft. Door lekkages verminderd de druk. Dus wordt er besloten om een nieuwe leiding te leggen vanaf het punt waar het water uit de bron het dorp in komt. De huizen langs de nieuwe leiding krijgen een nieuwe huisaansluiting met stopkraan. We gaan bij de brug kijken en daar zien we dat we vrij makkelijk met de leiding door een goot van de stalen brug kunnen. Aan de andere kant van de brug aan de zuidkant ligt ook de school van Wari. Uiteraard moet daar hoe dan ook water naar toe. De bedoeling is dat de nieuwe leiding tot de school wordt gelegd. Omdat er vroeger via de leiding die over de rivier lag, water is geweest aan deze kant van het dorp, kunnen we de nieuwe leiding aansluiten oude leiding. Als we zover zijn zullen we kijken waar de oude leiding lek is en zullen we op op die plaatsten de leidingen repareren. Een waterproject van grote omvang. We hebben voor dit project ongeveer 1350 meter leiding nodig, behoorlijk wat aansluit materialen, stopkranen enzovoort. We gaan het renoveren hier in delen doen. We beginnen aan de noordkant met het vervangen van de oude leidingen en huisaansluitingen. In de volgende fase maken we de oversteek naar de zuidkant en sluiten we de school aan. In de laatste fase sluiten we de oude leiding aan op de nieuwe leiding en zorgen we dat het oude leiding gerepareerd wordt waar nodig. Roberto gaat met nog drie andere mannen in deze kampong aan het werk. Het werk gaat volgende week al van start, dus dat betekent voor ons dat we dinsdag samen met Charles materialen moeten gaan inkopen hier in de stad. Zodat die woensdag naar Wari kunnen.
Zoals jullie in onze verslagen hebben kunnen lezen, zijn we in Biak Noord bij nog twee kampongs geweest om te kijken naar de mogelijkheden om water naar de kampong te brengen. Dat waren kampong Midiray en kampong Waromi. Deze kampong liggen naast elkaar. Vanaf de brug bij Wari gezien komt vervolgens eerst Waromi en daarna Midiray. Vandaag kregen we te horen dat een overheidsinstelling kampong Waromi van water wil gaan voorzien. Dat vinden we fijn om te horen, hier hoeven wij ons dus verder niet met een waterproject bezig te gaan. Voor wat betreft Midiray moeten we ook een pas op de plaats maken. Hier hebben we een pomp met zonnepanelen nodig. We zijn op Biak op zoek gegaan of er zoiets te krijgen is. Wij hebben het niet kunnen vinden. Elders vandaan halen willen we niet. Je kan dan later mee in de knoei komen bij onderhoud (verkrijgen van onderdelen enzovoort, ervaringen vanuit het verleden). We vinden het jammer, maar zoals gezegd in Waromi wordt een waterproject vanuit een overheidsinstelling gestart. Wellicht kan daar later op aangehaakt worden. De kampongs liggen immers naast elkaar.
We zijn klaar in Biak-Noord. We rijden terug richting Biak een autorit van iets meer dan een uur. Vlak voor Biak stad ligt Kampong Maryendi. Charles wil daar even bij de school kijken. Het waterbedrijf van Biak heeft leidingen naar kampong Maryendi gelegd en daar zal binnenkort waterdruk op komen te staan. Vanaf dan heeft Maryendi water vanuit Biak stad. Bij de school is een toiletgebouw, maar dat is helemaal in verval. Charles wil dit toiletgebouw graag opknappen en ook van water voorzien. Vooral voor meisjes moet het een gemis zijn een fatsoenlijk toilet op school. We bekijken het toiletgebouw en ook het schoolhoofd komt even kijken. We maken de afspraak dat de mensen uit de kampong eerst het toiletgebouw gaan schoonmaken. Daarna zullen wij een timmerman laten komen om het gebouwtje te renoveren. Vervolgens zal Charles voor water in het gebouw gaan zorgen. Met deze afspraak vertrekken we hier weer. Volgende week gaan we kijken of het gebouw schoongemaakt is, voordat wij verdere actie gaan ondernemen.
In Biak stad gaan we even lunchen. Bij de bakker zien we pizzapunten. Die staan ons wel aan, dus die nemen we. Na de lunch gaan we door naar kampong Soon. Soon ligt midden op Biak in oostelijke richting. Vanaf Biak stad is dat ongeveer een half uur rijden. In Soon heeft Charles de toiletten bij de school gerenoveerd. Dat wil hij ons graag laten zien en hij wil graag dat wij kijken naar de mogelijkheid om water naar de kampong te brengen. Bij de toiletten aangekomen ziet het aan de buitenkant goed uit. Binnen kijken wordt helaas lastig. Het is namelijk onduidelijk wie de sleutel heeft. We gaan even op een bank staan om over de deur te kunnen kijken. Zo te zien ziet het er allemaal goed uit. Misschien als we binnenkort weer in Soon zijn en de sleutel is gevonden kunnen we een echte goede blik naar binnen werpen. Soon ligt op een soort dijk. Aan beide kanten van de kampong ligt een dal waar aan beide kanten water stroomt. Water mag dus eigenlijk geen probleem zijn hier. Ook in Soon is er ooit een waterproject geweest vanuit een andere organisatie. Er liggen leidingen door deze kampong, er is een waterreservoir in de kampong gebouwd en ongeveer 200 meter de helling af bij de bron is ook een reservoir gebouwd. Daar heeft volgens de bevolking ooit een pomp gestaan. De pomp die daar stond had de capaciteit niet om het water naar boven te pompen. Je zou denken probeer een andere pomp na alle investeringen die al in de kampong gedaan waren. Dat is niet gebeurd en dus heeft er in de kampong nooit water door de aangelegde leidingen gelopen. Omdat eigenlijk alles aanwezig is, willen wij met onze pomp gaan testen of die genoeg capaciteit heeft om het water beneden bij de bron naar het waterreservoir in de kampong te pompen. Omdat we in Wari heel veel leiding nodig hebben, “lenen” we van dat project 200 meter buis om hier te gaan testen. Op die manier maken we geen extra kosten voor deze test. Slaagt de test dan kunnen we hier verder gaan kijken hoe de ongebruikte leidingen in de kampong er verder bij liggen. We gaan vrijdag of zaterdag kijken of onze pomp het trekt.
En dan is het ook mooi geweest voor vandaag. We rijden terug naar Biak-stad via Kampong Sundey. Daar kijken Jantinus, Charles en Roberto nog even naar de leiding breuk die onstaan is nadat de weg hier vernieuwd is. Charles zal zorgen dat die breuk binnenkort gerepareerd wordt. In Biak stad zetten we Charles en Roberto af bij het waterbedrijf. Wij rijden terug naar het hotel. Morgen een rustige dag om bij te komen gelukkig.
Jantinus en Mark
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 173
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/161/145_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => water-voor-kampongs-wari-en-soon
)
[9] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099804
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-02-23
[photoRevision] => 0
[title] => De hydrocultuur in Sundey en de naaicursus gestart
[message] =>
Woensdag 21 februari
We ontbijten rustig en werken wat administratie bij. We typen een verslag en monteren het filmpje dat bij het verslag hoort. In de middag gaan we met twee Nederlanders die in het hotel hiernaast zitten naar Samares. Een kampong aan de grote oceaan. Daar is een meertje met blauw water. De tocht er naar toe is prachtig, dwars door Biak. De laatste paar kilometer zijn wel wat spannend want de weg is niet heel goed en er zijn steile afdalingen. En die afdalingen zijn op de terugweg steile hellingen. Het wordt op de terugweg even spannend als onze auto ternauwernood de berg op weet te komen. De rook komt van de banden als we boven zijn. Wel weer een mooie belevenis.
Donderdag 22 februari
Afgelopen vrijdag waren we in kampong Waroi Sup. Deze kampong is geïnteresseerd in de hydrocultuur opstelling, zoals wij die in 2022 in kampong Sundey hebben opgezet. We hebben toen afgesproken dat er een aantal mensen uit Waroi Sup vandaag naar kampong Sundey zouden gaan, om daar te gaan kijken hoe de hydrocultuur werkt. Uiteraard gaan wij ook naar kampong Sundey om te kijken of er serieuze interesse is. We pikken eerst Inge op en rijden dan door naar Sundey. In Sundey aangekomen zie we dat er een behoorlijk aantal geïnteresseerden zijn. Eerst kijken we zelf even hoe de hydrocultuur opstelling ervoor staat. Nadat wij in 2022 weer naar Nederland waren vertrokken hebben ze in zelf in Sundey de hydrocultuur uitgebreid. Er was één tafel en het zijn er nu drie. Twee daarvan draaiden vandaag ook. Één tafel met net ontkiemende planten en een tafel waar de planten al groter waren. Serli, het schoolhoofd hier, houdt toezicht op de hydrocultuur en heeft voor de mensen uit Waroi Sup een presentatie voorbereid.
Voor de presentatie lopen we met z’n allen naar de school waar we in een klaslokaal kunnen gaan zitten. Voor een goed gevulde klas vertelt Serli hoe de hydrocultuur werkt. Ze legt uit dat de ontkiemende zaden in rockwool worden gelegd, die vervolgens in bakjes in de hydrocultuur worden gezet. Op deze manier krijgen de plantjes continu water. Om de groei te stimuleren wordt er voeding aan het water toegevoegd. Serli legt uit hoe je dat doet en in welke verhouding dat moet.Tijdens haar presentatie worden er veel vragen vanuit de mensen van Waroi Sup gesteld. We merken dat er meerdere mensen heel erg geïnteresseerd zijn in hoe je dit op een goede manier kunt opzetten. Serli neemt ons vervolgens weer mee naar de hydrocultuur opstelling. Daar legt ze uit hoe het in de praktijk werkt. Ook daar worden weer veel vragen gesteld. De mensen zijn heel erg geïnteresseerd. Wij leggen de mensen an Waroi Sup uit, wat ze vanuit het hulpproject mogen verwachten. Wij financieren de hydrocultuur opstelling en de materialen voor een eerste oogst. Daarna is de kampong zelf verantwoordelijk voor het aanschaffen van nieuwe zaden, de rockwool en de plantenvoeding.De dominee van Waroi Sup, die ook meegekomen is, zegt dat hij hoopt dat ze over twee weken al een kas en tafels klaar hebben. Als dat zo is, dan zorgen wij dat de hydrocultuurbuizen, pompjes, kweekbakjes en dergelijke zo snel mogelijk in Waroi Sup komen. Het liefst nog voordat wij weer naar Nederland gaan. Eerst maar eens kijken hoever ze over twee weken zijn.
Als we klaar zijn nodigt Serli ons en de mensen uit Waroi Sup uit voor een lunch. Er is brood met pindakaas en chocopasta. Even later komt daar nog rijst, gegrilde kip en zoete aardappel bij. Een super goed verzorgde morgen hier in kampong Sundey. Wij bedanken Serli voor haar voorbereiding, goede uitleg en de smakelijke afronding.
Voor ons is het tijd om terug te gaan naar Biak stad. Zo’n twaalf jaar geleden zijn Elly en Jantinus gestart met een naaicursus voor Papua vrouwen. De doelstelling is eenvoudig. Door de vrouwen te leren naaien kunnen ze zelf op een goedkope manier voorzien in kleding en eventueel ook zelf gemaakte kleding verkopen. Voor de naaicursus zijn in het verleden al naaimachines aangeschaft. Die variëren van de modellen die wij kennen uit de jaren 50 met trapmechanisme maar ook elektrische naaimachines.De naaicursus wordt gehouden in en lokaaltje bij het huis van Chris en Martha. Tot voorkort draaide de cursus goed en was er een vrouw die de cursus leidde. Deze vrouw is in verband met ander bezigheden al sinds november vorig jaar verhinderd en dat zal zeker tot augustus van dit jaar zo blijven. Daarom hebben Jantinus en ik verschillende mensen gevraagd of ze niet iemand in hun omgeving kennen die de cursus al dan niet in de tijdelijkheid zou kunnen overnemen. Helaas hebben we daar nog niet heel veel response opgehad. Tot vanmorgen, toen er een appje binnen kwam in de naaicursus app-groep. Vanmiddag is er een bijeenkomst om niet afgemaakte kleding alsnog te kunnen afmaken. Wij gaan uiteraard ook even kijken. We zijn benieuwd, want die langlopende project willen we graag in standhouden.
Voordat we naar de naaicursus gaan rijden we even langs bakkerij Aru om wat lekkers voor bij de thee te halen.
Bij de naaicursus aangekomen blijken er 7 vrouwen aanwezig te zijn die druk met hun onafgemaakte kledingstukken in de weer zijn. Martha kan zelf goed naaien, dus die kan de vrouwen wel goed op weg helpen. We vragen de vrouwen of ze zelf niet iemand weten die de vrouwen les kan geven in het naaien. De vrouwen raken druk in gesprek met elkaar, waar wij niet veel van begrijpen. Wel komen er wat namen voorbij. Later op de avond krijgen we een appje dat de cursisten iemand gevraagd hebben en die wil het wel gaan doen. Zaterdag zullen ze starten, met de nieuwe naailerares.
Vrijdag 23 februari
Op vrijdag hebben we afgesproken om bij het waterbedrijf langs te gaan. De directeur van het waterbedrijf komt oorspronkelijk uit kampong Wari. Wij willen daar graag beginnen om water naar de kampong te krijgen. Het lijkt ons een goed idee om de directeur daar ook bij te betrekken. Op het kantoor van Charles bij het waterbedrijf laat Charles ons zien wat zijn idee voor Wari is. We horen hem aan en het blijkt dat er ooit water in deze kampong is geweest. Door breuken in de leidingen is het er niet meer. We spreken af om te gaan kijken of we die breuken kunnen repareren. Charles wil ook kijken of we dan een leiding kunnen doortrekken naar de school van Wari, want daar is helemaal nog geen water. We hadden voor zaterdag afgesproken om naar kampong Urfu te gaan om de pomp te gaan uittesten. Maar Charles adviseert ons daar even mee te wachten. Hij heeft zijn bedenkingen bij het opnieuw plaatsen van een pomp. Hij denkt dat het risico te groot is dat de pomp weer wordt weggehaald. We vinden dit een belangrijk signaal. De meeste mensen hier spreken zich niet uit als ze bedenkingen hebben bij onze plannen. Of er wordt niks gezegd, er wordt vriendelijk ja geknikt of er komt een onsamenhangend verhaal. Voor ons is dat lastig, omdat het niet duidelijk is wat er bedoeld wordt. Charles spreekt zich wel uit. We nemen zijn mening dan ook zeker serieus. We besluiten daarom de pomp test voor kampong Urfu uit te stellen. We moeten dit waterproject nog even goed overdenken. Mogelijk gaan we voor de optie waarin we de pomp in de school zetten. En als deze optie niet werkt, te stoppen met het project om water uit de bron te halen. We gaan dan het toilet alsnog opknappen, maar dan kiezen we voor het opvangen van water van het dak voor de toiletspoeling.
Jantinus en Mark
Wil je ook bijdragen dat kan! Gebruik daarvoor de donatie link. Je kan zelf een bedrag invullen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 14
[visitorCount] => 249
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/160/739_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-hydrocultuur-in-sundey-en-de-naaicursus-gestart
)
[10] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099760
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-02-21
[photoRevision] => 0
[title] => Waterprojecten en laptop voor de school van Urfu
[message] =>
Zondag 18 Februari hebben we rustig aan gedaan. Rond de middag zijn we naar Inge gereden om haar op te pikken. We hebben vanuit Nederland van verschillende mensen poststukken cadeautjes en dergelijke meegekregen. Vandaag is het een mooie dag om die langs te gaan brengen. Voor Inge is dat ook leuk, want die mag graag met de mensen kletsen en voor ons ook leuk omdat we van allerlei dingen te weten komen zo. Nadat we onze ronde klaar hadden, bleek Inge nog een verjaardag te hebben van een nichtje en een neefje van haar. Uiteraard waren wij ook uitgenodigd. Op het strand bij Hotel Nirmala is de schoonzus van Inge allerlei lekkers aan het klaar maken. We feliciteren de jarigen en eten een hapje mee. Het smaakt allemaal heerlijk! Na een uurtje vertrekken wij weer en laten de feestgangers achter. We brengen Inge nog even naar huis en gaan naar ons hotel. In de avond lopen we naar het centrum van de stad, waar we gaan eten.
Maandag 19 februari
We willen vandaag naar kampong Waromi, we gaan daar naar toe met Inge en ibu Anna. Bij Inge aangekomen bleek dat ze ons bericht niet had ontvangen omdat haar HP (hand phone) niet goed werkt. Deze is al een paar jaar oud en zo te zien ontbraken er ook al wat knopjes. Inge had nog een half uurtje nodig om zich klaar te maken. Om de tijd te doden hebben wij ondertussen een nieuwe HP voor Inge gekocht. Contact met Inge is voor ons heel belangrijk, als we hier zijn, maar ook als we in Nederland zijn. Als we weer bij Inge zijn geven we haar haar nieuwe HP. Ze is er heel bij mee. Haar kleinzoon zal haar helpen om de oude telefoon over te zetten naar de nieuwe telefoon. Bij Inge haar huis is een Ojek plaats. Dat zijn motortaxi’s. Vandaag is de Ojek-plaats een consultatiebureau voor moeders met kleine baby’s uiteraard nemen we daar even snel een kijkje.
We stappen vervolgens snel in, om door te rijden naar ibu Anna.
In Nederland hadden we gehoord dat ibu Anna in Biak Noord met een aantal vrouwen een paar groentetuinen goed aan de loop had. In het noorden van Biak zijn een aantal plaatsen te vinden waar je gewassen kunt verbouwen. Anna heeft dat in kampong Waromi met vrouwen uit de kampong opgezet. Ze verbouwen er allerlei groenten en houden de grond vruchtbaar door die te bemesten met kippenmest. We zijn vooral geïnteresseerd omdat met de kennis van Anna dergelijke tuinen mogelijk ook in andere kampongs op te zetten zijn. Anne kwam zelf met het idee om te gaan kijken of dat mogelijk is in kampong Moibaken. We zullen in Moibaken gaan kijken of er inderdaad grond aanwezig is om gewassen op te verbouwen en of er vanuit de dorpsbewoners animo is om een dergelijke tuin op te zetten met behulp van Anna. In Moibaken zullen we dan ook naar de watervoorziening gaan kijken.
In kampong Waromi is er geen water. Terwijl er volgens Anna en de Kepala kampong zo’n twee kilometer hoger een bron moet zijn. Dat is niet ver van waar de groente tuinen zijn. We lopen samen met Anna de heuvel op om even later het oerwoud in te lopen. De geluiden blijven mij hier fascineren. In de verte hoor ik al water kabbelen. De natuur hier is zo mooi en wordt alleen maar mooier hoe dichterbij het water. Jantinus bekijkt de bron, waar behoorlijk water uit komt stromen. Hij ziet hier zeker wel mogelijkheden. Als we terug willen lopen komt de Kepala kampong ons tegemoet lopen. Volgens hem zit iets hoger op een nog grotere bron. Dat is echt omhoog klauteren, voor ons op dit moment niet mogelijk. Anna en de Kepala kampong klimmen omhoog om foto’s en een video voor ons te maken. Als ze even later terug zijn bekijken we de foto’s en en de video. Dat ziet er allemaal veel belovend uit. We gaan met Charles in overleg over hoe dit hier aan te vliegen. We hebben eigenlijk een hoogte meter nodig om een goede inschatting te kunnen maken wat voor pomp we nodig zijn en met welke capaciteit. Op het eerste gezicht is dit een project dat vrij eenvoudig gerealiseerd kan worden. We nemen onze bevindingen mee en beloven bij de Kepala kampong en Anna terug te komen met onze ideeën. Als we terug rijden richting Biak stad komen we over de Wari rivier. Ook een mogelijke bron voor water in de kampongs, ook dit gaan we uitzoeken.
Het is een ongeveer een uur terug rijden naar de stad. Als we in de stad zijn zetten we eerst Anna af en daarna brengen we Inge naar huis. Zelf rijden we nog even door naar Paray waar ze een pad gemaakt hebben in een mangrove bos. Dat ziet er mooi uit, al is de aanleg van het pad dat uiteindelijk bij de zee uit moet komen nog niet helemaal klaar. Bij Paray zitten ook altijd vrouwen in de rivier hun was te doen. Vandaag ook, dus daar schieten we snel nog een paar leuke plaatjes van. Dan is het tijd om naar ons hotel te gaan. Rond 19:00 uur komt Joke ons rijst met kip en soep Brune boon brengen. Heerlijk! Jantinus komt inmiddels 24 jaar op Biak en zat meestal in dit hotel. Hij kent het personeel dus goed. Tijdens corona is een deel van het personeel ontslagen, waaronder ook Joke. Sindsdien is er geen diner meer in het hotel. Toen wij hier anderhalf jaar geleden waren, kregen we nog wel rijst met kip of vis en soep. Maar dat kregen we dagen achter elkaar, niet lekker en zeker niet vers. En met deze warmte wel belangrijk dat je geen verkeerd voedsel binnen krijgt. Dit jaar is er helemaal geen diner meer hier. We eten daarom in de stad. Toen we afgelopen zaterdag terug kwamen van eten in de stad, stond Joke ons bij de receptie van het hotel op te wachten. Ze had eten voor ons mee, wat jammer dat we niet wisten dat ze kwam. Gelijk afgesproken dan ze vandaag zou komen. We hebben heerlijk gegeten. En donderdag komt ze weer!
Dinsdag 20 februari
Toen we nog in Nederland waren, heeft het schoolhoofd ons verzocht om te kijken of het mogelijk is voor de school daar een laptop en een beamer te regelen. Toen we vorige week bij de school van Urfu waren hebben we dit verder doorgesproken met het schoolhoofd en zijn we vervolgens in Biak stad gaan kijken wat er te koop is aan laptops en beamers. Vandaag gaan we terug naar Urfu met Charles om te kijken of we weer water naar de school kunnen krijgen. Maar voor die tijd gaan we eerst een laptop en een beamer kopen. We kopen de laptop en beamer bij hetzelfde bedrijf, maar de laptop wordt in het ene filiaal verkocht en de beamer in het andere dus we crossen lekker de stad door. We hadden vorige week de laptop al uitgezocht dus nu was het de winkel in, aanwijzen welke we willen hebben en gaan. Nou ja, zo snel werkt dat in Nederland, maar hier wordt alles uitgebreid getest en administratief verwerkt. En maar goed ook, zo weten wij dat we met een goed werkend apparaat de deur uitgaan. Bij de laptop kregen we een gratis rugzak.
We gaan voor de beamer naar het andere filiaal. Daar staat de beamer hoog op een stellingkast. Ik pak het er maar even voor het winkelpersoneel vanaf. Handig om een beetje lengte te hebben af en toe. Ook hier wordt de beamer even getest. Hij werkt, dus ook deze wordt aangeschaft.
We hebben afgesproken dat we Charles ophalen om 11:00 uur, aangezien we vroeg zijn gaan we nog even koffie drinken bij Kopi Aten. Marthen, de eigenaar, maakt nog even een selfie met ons en even later staan we op zijn Instagram pagina. Als de koffie op is rijden we naar het huis van Charles om hem op te pikken. We rijden vervolgens naar Toko Mitra. Dit is een Welkoop achtige winkel, hier kijken we wat er te koop is aan pompen. Er staan wat modellen op de plank hier. Nu we weten wat er te koop is rijden we door naar kampong Urfu. Bij de school aangekomen, worden we al opgewacht door het schoolhoofd. We worden uitgenodigd om mee naar de lerarenkamer te gaan. Daar overhandigen we hem de laptop en de beamer. Uiteraard sluiten de laptop en de beamer gelijk aan. Het werkt allemaal naar behoren. Het schoolhoofd en leraren die aanwezig zijn, zijn erg blij met de laptop en beamer! We hopen dat ze er heel veel plezier van zullen hebben en dat het het onderwijs van de kinderen op deze school ten goede komt.
Toen we voor ons vertrek aankondigden dat we weer naar Biak zouden gaan kwam een lezer van deze site bij ons op de lijn. Hij vroeg zich af of hij specifiek kon bijdragen aan een project. We hebben hem gevraagd of hij misschien wilde bijdragen aan de laptop. Afgelopen weekend liet hij weten dat hij de hele laptop wil betalen. Een heel welkome bijdrage en de school van Urfu is heel erg blij met deze bijdrage.
We laten de leraren met de laptop en beamer achter en lopen met het schoolhoofd naar de waterbron bij de school. Toen we vorige week hier even waren bleek dat er niks meer van de watervoorziening aanwezig was die we in 2022 hier hadden opgezet. Het schoolhoofd had alle leidingen en watertank bij de school weggehaald, nadat in november de door ons geïnstalleerde pomp was gestolen. De leidingen en de watertank had hij opgeslagen bij de kerk van Urfu om zo verdere diefstallen van materialen te voorkomen. We waren blij om dit te horen. Een groot deel van de materialen is er nog, dus nu is het zonder hele grote extra kosten mogelijk om de watervoorziening van de school te herstellen. De oude pomp stond in een afgesloten gemetselde bak vlak naast de bron midden in de bebossing. Liever hadden we gehad dat de pomp in de school had gestaan, maar hier is toentertijd niet voor gekozen omdat de bron vrij diep zit en we niet beschikten over een pomp met voldoende zuigkracht.
We gaan weer even bij de bron kijken. Die zit vrij diep in een spelonk in het koraal. Met een beetje klauteren was het water in de bron goed te zien. Met de pomp die we vanmorgen hadden gezien bij Toko Mitra in gedachten werken we twee scenario’s uit. Scenario 1 we zetten de pomp in de school. We zetten een klep onder in de bron en laten de slang vollopen met water en kijken of de pomp voldoende zuigkracht heeft om het water naar boven te pompen. We gaan hiervoor ook een andere diameter buis voor gebruiken. Werkt dit dan staat de pomp veilig in de school. Dit heeft onze voorkeur. Scenario 2, we bouwen in de spelonk bij de bron een nieuwe bak en zetten daar de pomp in. Deze bak sluiten we me meerdere sloten af. Doordat de pomp op een lastiger toegankelijke plaats staat hopen we dat hij dit keer bespaart blijft voor het dievengilde. We gaan dus eerst scenario 1 testen. We spreken met Charles af dat we dat zaterdag gaan doen. We rijden terug naar Biak stad waar we met Charles gaan lunchen bij Nirwana en we rijden vervolgens terug naar Toko Mitra om de pomp en andere benodigdheden te kopen. Dit project wordt dus zaterdag vervolgd.
Jantinus en Mark
Wil je ook bijdragen dat kan! Gebruik daarvoor de betaallink. Je kan zelf een bedrag invullen.
Vrijdag hebben we afgesproken om naar Waroi Sup te gaan. Deze kampong is geïnteresseerd in de hydrocultuur opstelling zoals wij die de vorige keer in Sunday hebben opgezet. Onderweg zullen we ook bij de man stoppen die houtsnijwerken maakt. We hebben vanuit Nederland een beitel en houtsnijwerkset meegekregen van iemand die deze gereedschappen niet meer kan gebruiken.
We rijden eerst naar Inge. Inge gaat vandaag met ons mee. Inge vindt dit soort tripjes altijd leuk en voor ons is het erg handig, want Inge kan voor ons tolken. Onderweg naar Waroi Sup komen we door Urfu. In Urfu hebben we de vorige keer bij de school gezorgd dat er water in het toiletgebouw voor de leerlingen kwam en dat er water tappunten op het schoolplein kwamen. Het schoolhoofd had ons in Nederland al gevraagd of we de school konden helpen aan een laptop, beamer en projectiescherm. Nu we toch langs de schoolrijden, stoppen we even. Tot onze verbazing, zijn de water tappunten van het schoolplein verdwenen en is het waterreservoir waar het water voor het toiletgebouw en de watertappunten vanuit de bron naar toe gepompt werden verdwenen. Doordat het toiletgebouw niet meer gebruikt kon worden, was het toilet ook helemaal geruïneerd.Daar schrikken we toch wel even van.
We horen van het schoolhoofd dat de pomp afgelopen november gestolen is. Om verdere diefstallen te voorkomen heeft hij de watertappunten, de leidingen en het waterreservoir op laten slaan bij de kerk van Urfu, in de hoop dat dieven het niet aan durven om bij een kerk te stelen. Een hele opluchting dat de meeste materialen er nog zijn, we spreken af dat we binnenkort met Charles gaan kijken of we een andere pomp kunnen aanschaffen. Een pomp die in een gebouw bij de school kan staan en het water uit de bron naar boven zuigt. De pomp die we de vorige keer hadden geïnstalleerd stond naast de bron en pompte het water omhoog. De bron ligt op ongeveer 300 meter van de school diep verscholen in de bossen. Deze pomp stond wel in een gemetselde bak die afgesloten kon worden, maar voor dieven bleek dat geen probleem. Teleurstelling aan de kant en nu kijken hoe we dit kunne oplossen voor de leerlingen van de school. Zodat ze daar weer een net toilet krijgen voorzien van water.
Voor de laptop, beamer en projectiescherm van de school kijken we nog snel even in de lokalen. Een laptop en Beamer zijn makkelijk door de leraren mee naar huis te nemen. Een projectiescherm niet. We zijn bang dat een dergelijk scherm zo gestolen is. De klaslokalen zijn hier na schooltijd niet afgesloten. We zien dat er in de lokalen whiteboards hangen. Deze zijn duidelijk aan vervanging toe. We denken dat wanneer de whiteboards weer wit zijn, dat deze ook goed als projectie scherm kunnen dienen. We nemen dit allemaal in ons achterhoofd mee en zeggen tegen het schoolhoofd dat we in de stad gaan kijken wat we voor ze kunnen doen. Hier komen we in een van onze volgende verslagen wel weer op terug.
Tijd om door te rijden naar Waroi Sup, want dat was ons doel om te gaan overleggen over de mogelijkheden van een hydrocultuur. Waroi Sup ligt op ongeveer 30 kilometer van Biak stad. Inge heeft voor ons contact gelegd met de dominee van het dorp. Voor projecten waarmee we een grotere gemeenschap kunnen helpen, maken we graag gebruik van een autoriteit in het dorp. Dat kan dus een schoolhoofd, dominee of een kepala kampong (dorpshoofd) zijn. In dit geval de dominee van de kerk in Waroi Sup. Als we aankomen zijn er verschillende mensen uit de kampong die geïnteresseerd zijn en het kerkbestuur die ons ontvangen. We leggen uit wat we in kampong Sunday hebben gedaan en stellen voor dat als ze geïnteresseerd zijn dat er een delegatie uit Waroi Sup in Sunday gaat kijken. In Sunday hebben de bewoners inmiddels ervaring met de hydrocultuur en hebben deze zelfstandig uitgebreid. We leggen uit dat wanneer ze een dergelijke opstelling ook willen hebben voor Waroi Sup dat wij de materialen zullen leveren. Dat de hydrocultuur bij de kerk moet komen te staan en dat de gemeenschap gezamenlijk verantwoordelijke is voor het verbouwen van gewassen in de hydrocultuur.
We spreken af dat de delegatie vanuit Waroi Sup volgende week donderdag in Sunday gaat kijken. Wij noteren dit natuurlijk ook in onze agenda, want we willen daar wel even bij zijn. Dit is precies zoals we het hydrocultuurproject voor ogen zien. Kennisoverdracht door de lokale gebruikers zelf en de financiële ondersteuning van ons voor de materialen. Een leuke ontmoeting met enthousiaste mensen. Wordt volgende week dus vervolgd.
Op de terugweg naar de stad stoppen we in Padwa Sup. Hier is een bewoner die aan houtsnijwerken doet. Hij kan wel wat extra gereedschappen gebruiken daarvoor. Vanuit Nederland hebben we daarvoor gereedschappen meegekregen van iemand die ze zelf niet meer kan gebruiken. Mooie gedachte dat deze gereedschappen hier heel erg welkom zijn. De man laat ons zijn laatste houtsnijkwerken even zien, ook de projecten waar hij nog meer bezig is. Het ziet mooi uit. Heel knap werk. We nemen voor de gulle gever een houtsnijwerk mee naar Nederland.
We zien naast het huis een mooie tuin liggen, waar gewassen worden verbouwd. Inge vertelt dat ze hier verschillende keren zaden heeft gebracht van gewassen om te verbouwen. Een hydrocultuur is hier duidelijk niet nodig. En voor wie deze verslagen vaker leest, weet dat verbouwen van gewassen op grote schaal op Biak lastig is, in verband met de koraal bodem hier. De tuin van deze man ligt echter heel gunstig, het water stroomt bij regen in een soort pan. Daar blijft de grond als slip op de bodem liggen. Dit stukje land is dus heel geschikt om gewassen op te verbouwen. Dat doet deze man dan ook en hij vertelt vol enthousiasme over wat hij verbouwt, waarmee hij experimenteert en wat er gelukt en niet gelukt is. Hij verbouwt nu bonen, prei, taugé, papaja en mais.Knap wat deze man zelf heeft opgezet op een stukje vruchtbare grond naast zijn huis. Mooi om te zien. Toen hij hoorde van ons hydrocultuur opstelling in Sunday wilde hij daar ook graag gaan kijken. Waarschijnlijk komt hij volgende week donderdag ook naar Sunday.
We rijden terug naar Biak Stad. Daar zetten we Inge af bij haar huis. Voor Inge zijn het leuke maar vermoeiende dagen. Zelf rijden we even naar het hotel waar we even gaan eten. Na het eten lopen we naar het centrum van Biak. Daar gaan we naar Siner Paki, de Bol.com van Biak maar dan zonder postorder. Bij Siner Paki schijn je alles te kunnen kopen. Daar gaan we kijken voor een laptop, beamer en whiteboards. Siner Paki zit met vestigingen over de hele stad. We moeten dus voor een laptop een paar straten verder zijn. Daar kijken we wat er te koop is. We vinden een mooie laptop, een van de goedkopere modellen. Een basic laptop kost hier ongeveer net zoveel als in Nederland. We vragen daar ook naar een beamer, maar voor de beamer moeten we naar een andere vestiging. We lopen daarom even door naar de andere vestiging, waar we door de dames van het de winkel giechelend worden ontvangen. In deze vestiging hebben ze inderdaad een beamer, ook met de aansluitingen die we voor ogen hebben. Dus noteren we dat ook, om volgende week op terug te komen. In deze vestiging hebben ze ook whiteboards van het goede formaat. We noteren alle prijzen en gaan terug naar het hotel. Bij elkaar genomen is dit een investering van ongeveer 1000 euro. Wel inclusief 3 nieuwe whiteboards die ze in de normale lessen ook kunnen gebruiken.
We nemen een omweg terug naar het hotel. Onderweg drinken we nog even een kopje koffie en eten we een snack bij bakker Nirwana. Daarna zit deze dag er wel op. In de avond eten we nog even bij Super Nova en gaan we bij Hadi koffie drinken. Dan is het tijd om te gaan slapen.
Zaterdag 17 februari
Voor het bekijken van een waterproject in Biak Noord halen we Charles eerst van huis op. Daarna rijden we door naar Chris Padwa, hoewel Chris niet goed meer ter been is mag hij graag mee op pad. Hij blijft in de auto zitten als er stukken gelopen moeten worden.
We rijden eerst naar kampong Warfor. Charles heeft daar onlangs een waterproject voor ons afgerond. Bij de school was een toiletgebouwtje, maar er was geen stromend water. Het toiletgebouw is daarom daar opgeknapt en Charles heeft daar door middel van een waterreservoir dat gevuld wordt door regen water gezorgd dat er stromend water in het het toiletgebouwtje is en dat er op het schoolplein wat water tappunten zijn. We zagen dat er PVC kranen gebruikt waren. Super goedkope kranen en we snappen de gedachte om deze te gebruiken. Toch vragen we Charles om deze kranen te vervangen door messing kogel kranen. Omdat PVC kranen, goedkoop duurkoop is. Ze zijn zo kapot en hoewel ze nog maar enkele weken geleden geïnstalleerd waren lekten ze nu al. Charles gaat ervoor zorgen dat de kranen vervangen worden.
Toen Charles op de school van Warfor aan het werk was, kwam hij ook in gesprek met een leraar daar. Hij kon niet officieel aangesteld worden aan de school, omdat hij zijn diploma nog niet betaald had. Als je hier klaar bent met je opleiding moet je nog nog wel betalen voor je diploma. Kun je dat niet, dan krijg je dus geen diploma, gekwalificeerd of niet. Gevolg, zonder diploma kun je niet aangesteld worden en dus komen er ook geen inkomsten binnen. Charles had daarom contact met Jantinus opgenomen of het diploma niet uit het project betaald kon worden. We hadden besloten dat te doen, en de betreffende leraar kwam ons trots zijn diploma tonen. Hij is nu voor een aantal uren aangesteld aan de school. We kregen daar nog het verzoek om voor een aantal schoolboeken te zorgen. We hebben er foto’s van gemaakt en gaan kijken wat we voor de school kunnen betekenen.
We rijden door naar kampong Midiray, waar ons verzocht is te gaan kijken wat er mogelijk is voor de watervoorziening van deze kampong. Er zijn hier ooit delen van een leidingnetwerk en waterreservoirs gebouwd, maar er is hier nooit water uit de kraan gekomen. De bron ligt echter 1200 meter hoger. We kunnen een deel van die 1200 meter met de auto doen. Het andere deel doen we te voet, dwars door het oerwoud. Ik vind het toch wel bijzonder zo door het oerwoud te lopen. De plaatselijke bevolking is er goed bekend, er en lopen ook wel wat paadjes, maar de sfeer en de oerwoud geluiden zijn echt bijzonder om doorheen te lopen. Na zo’n 500 meter gelopen te hebben zijn we bij de bron. Daar komt het water uit de heuvel lopen en stroomt het via een beekje weg. Jantinus bespreekt met Charles de mogelijkheden. Het water moet vanuit de bron een stukje omhoog gepompt worden, naar een reservoir om het vervolgens door middel van vrije val vanuit het reservoir naar de Kampong te laten lopen. Midden het oerwoud is echter geen stroom. Daarom gaan we uitzoeken of er door middel van een pomp op zonne-energie toch iets gedaan kan worden. Dit klinkt allemaal vrij eenvoudig, maar als dit project van de grond komt is het ook gezien de afstand van de bron naar de kampong een vrij omvangrijk project. Volgende week eerst maar eens uitzoeken of er met zonne-energie mogelijkheden zijn. We beloven de bewoners van Kampong Midiray dat we gaan onderzoeken wat er mogelijk is voor ze.
Op de terugweg rijden we langs Wari Beach, een prachtig strand met strandtentjes en grootse neon reclame die een toeristische badplaats niet zou misstaan. Ware het niet dat hier geen toeristen komen.Ziet er voor de lokale bevolking ook mooi uit. En wij hebben er ook leuke foto’s van gemaakt. Elly heeft in Nederland poppetjes gebreid om uit te delen aan kinderen. Hier op strand treffen we een aantal kleine kinderen die we blij maken met en gebreid poppetje. Leuk om te zien.
Dan is het tijd om terug naar Biak stad te gaan rijden. Onderweg stoppen we nog even bij een mooi uitzicht punt, waar we nog wat foto’s maken. Net op tijd, want de hele terugweg van zo’n 60 km dwars door Biak hebben we te maken met tropische regens. Vlak voor de stad houdt het op met regenen; gelukkig. We zetten Chris en Charles thuis af en rijden door naar het hotel. In het hotel begin ik alvast met dit verslag en Jantinus is alvast foto’s aan het sorteren.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 21
[visitorCount] => 327
[author] => Mark en Jantinus
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/160/086_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 16-17-februari-verschillende-projecten-bekeken
)
[12] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099661
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-02-16
[photoRevision] => 0
[title] => Een reis van 39 uur, maar we zijn er!
[message] =>
Een reis van 39 uur.
Het is eindelijk dinsdag 13 februari. We hebben er lang naar uitgekeken, maar vandaag vertrekken we dan echt naar Biak. We vertrekken met de trein vanaf het station van Assen. Vanuit Assen kunnen we zonder over te stappen naar Schiphol, dat is wel zo makkelijk. We worden uitgezwaaid door Elly, Trea en Jacko, als onze trein om 08:06 uur vertrekt.
We vinden dit deel van de reis eigenlijk het spannendst. Gelukkig verloopt de treinreis vlot en goed, zodat we om 10:00 uur op Schiphol staan. Daar ontmoeten we Mieke, die ons nog wat kaarten mee wil geven voor bekenden op Biak. Om 10:40 uur, hebben we onze koffer bij de drop-off achtergelaten en zijn we al door de security en de douane heen. Onder het genot van een kopje koffie wachten we tot we kunnen boarden voor onze vlucht naar Doha in Qatar. Onze vlucht vertrekt mooi op tijd en we vliegen zonder vertraging naar Doha. Op de luchthaven van Doha aangekomen kijken we onze ogen uit. We hadden al gehoord dat dit een prachtige luchthaven moest zijn en dat klopt. Luxe in overvloed, maar ook een prachtig overdekt park midden in de luchthaven. Heel bijzonder. We moesten in Doha vijf uur overbruggen voor onze aansluitende vlucht. Ondanks dat er van alles te zien is, is het ook gewoon vijf uur wachten.
Ook onze vlucht van Doha naar Jakarta verloopt zonder problemen. We landen, 14 februari, tegen 15:30 uur op Jakarta.
Om in Indonesië te mogen verblijven als toerist heb je een visum nodig. Dit visum kun je kopen zodra je in Indonesië geland bent. Het betreft een Visum on Arrival (VoA), een dergelijk visum is 30 dagen geldig en kan met nog eens 30 dagen worden verlengd. Van onze eerdere bezoeken weten we dat zodra het vliegtuig is leeg gelopen er lange rijen staan voor de Immigratiedienst om een visum te kunnen kopen. We hadden in Nederland gelezen dat het nu mogelijk is om een elektronisch Visum on Arrival (e-VoA)te kopen. Dat hebben we dit jaar gedaan. Je doorloopt op internet het aanvraag proces, je betaalt en je krijgt vrij snel een bevestiging of je visum is toegekend. Met ons elektronische visum konden we gelijk door naar de immigratiedienst, ook dit proces was veranderd. Er stonden poortjes waarop je je paspoort kon leggen. Nadat het paspoort gescand was ging het poortje open. Via een email kregen we een bevestiging dat we Indonesië binnen waren gekomen. In het emailbericht staat wanneer je het land bent binnengekomen en ook wanneer je het land dus weer moet verlaten. Wij vonden dit een hele verbetering met hoe het altijd was.
Nadat we onze koffers van de band hadden gehaald, liepen we door naar de Douane. Bij de douane aangekomen konden we een QR-code scannen. Met deze QR-code kom je bij een formulier waar je kunt opgeven of je sieraden, veel geld of andere goederen het land mee inneemt waarover mogelijk belasting betaald moet worden. Dit formulier was snel ingevuld en we hadden niet iets aan te geven dus kregen we een QR-code die door een douane ambtenaar werd gescand. Alles was in orde, we mochten allebei doorlopen.
Wil je in Indonesië gebruik maken van een lokale simkaart, dan moet je je telefoon laten registreren. Dit kan alleen op de luchthavens van Jakarta en Bali. Bij de stand van Telkomsel hebben we ons een flinke databundel aangeschaft zodat we, zonder gratis WiFi punten het thuisfront kunnen informeren.
Vanaf Jakarta vervolgen we onze reis met nog twee binnenlandse vluchten. Een vlucht naar Makassar en een vlucht van Makassar naar Biak. De binnenlandse vluchten worden vanaf Jakarta uitgevoerd vanaf Terminal 1 en 2. Wij vliegen met Lion Air naar Biak dus nemen we de Skytrain naar Terminal 2. Het is inmiddels 16:30 uur en onze bagage kunnen we pas om 18:00 uur kwijt dus we gaan eerst even ergens rustig een kopje koffie drinken. Onze vlucht vertrekt namelijk pas om 21:00 uur, we moeten dus weer en paar uur wachten. Tijdens het koffie drinken ontvangen we een mailje van Lion Air dat we alvast online kunnen inchecken. Dat doen we dus alvast en we krijgen onze Boarding passen in de mail. Om 18:00 uur droppen we onze bagage bij de drop-off balie en lopen Terminal 2 verder in om even wat te eten en…. te wachten….
Op onze boarding pass staat de gate en het vluchtnummer vermeld. Helaas komt geen van de twee overeen met de gegevens op de vertrekborden… Maar er is maar 1 vlucht van Lion Air die avond naar Makassar dus naar die gate gaan we. Bij gate 7 aangekomen, die op de vertrekborden vermeld stond, werden we doorgestuurd naar gate 5, de gate die op onze boarding pass stond. Na 10 minuten wachten bij gate 5, worden we met de rest van de passagiers verzocht naar gate 7 te gaan, waar ons vliegtuig zal vertrekken…. Let it go…
Op de borden staat nog steeds een ander vluchtnummer. Vluchten kunnen natuurlijk meerdere vluchtnummers hebben, vaak worden die dan afwisselend getoond op de borden. Hier helaas niet. Echt controleren konden we het dus niet, maar we zijn gewoon ingestapt en vertrokken naar Makassar.
Op 15 februari, landen we om 00:20 uur op Makassar. Onze aansluitende vlucht zal om 03:15 uur vertrekken. Dat is de vlucht die ons naar Biak zal brengen. Voor de laatste keer wachten dus… Op Makassar wachten we bij gate 1 waar onze vlucht volgens de borden zou moeten vertrekken. Vlak voor het boarden moeten we echter naar gate 4. Via deze gate stappen we het vliegtuig in, naar onze eindbestemming Biak. Tijdens de vlucht biedt de stewardess ons plekken voorin het vliegtuig aan. We zitten nogal krap namelijk met onze lange benen. Dit aanbod slaan we natuurlijk niet af, zodat we de laatste 2 uur en 50 minuten van onze reis nog een beetje comfortabel kunnen wegdommelen.
Iets voor 7 uur landen we dan eindelijk op Biak. Na een reis van 39 uur zijn we er eindelijk!
In de aankomsthal worden we al opgewacht door Chris Padwa. Een warm welkom. Nadat we onze koffers van de band hebben gepakt lopen we naar buiten waar Serli ons staat op te wachten met de auto die we de komende maand mogen gebruiken. We laden onze koffers in en ik word achter het stuur gezet om naar het hotel te rijden. Dat is wel gelijk even schakelen, want hier rijden ze links. Dat levert verder geen problemen op en 10 minuten later zijn we in ons hotel. In het hotel worden we verwelkomend door August. August regelt voor Jantinus altijd een kamer in het hotel en een apart ruimte waar we kunnen zitten te ontbijten. Gezamenlijk brengen we onze koffers naar de kamer en gaan we ontbijten met Chris, August, Serli en een collega van Serli en even later komt Charles ook binnen lopen.Na het ontbijt vertrekt iedereen en gaan wij ons even douchen en een paar uur op bed liggen.
Aan het einde van de ochtend gaan we de auto even voltanken. Daarna drinken we koffie bij Kopi Aten. Marthin heeft zijn eigen koffiezaak.Daar waren we vorig jaar ook al een paar keer koffie gaan drinken en nu wilden we graag zien hoe zijn koffiezaak verbouwd was. Dat hadden we via instagram een beetje kunnen volgen. De ruimte is behoorlijk vergroot. Maar het blijft een kleinschalige koffiezaak. De koffie was voortreffelijk trouwens. In de middag zijn we cadeaus gaan afleveren bij Inge en Chris en Martha. Inge voelde zich niet fit en was daarom niet op het vliegveld vanmorgen. Ze was wel naar ons hotel gekomen, maar toen lagen we net te slapen. De cadeaus vanuit Nederland worden met blijdschap ontvangen. Dat is toch leuk om te zien. Daarna rijden we naar Chris en Martha om daar ook wat cadeaus van verschillende mensen uit Nederland te overhandigen. Ook daar worden de cadeaus met blijdschap ontvangen.
We rijden hierna naar het voormalige KLM hotel waar een we een Bintang (biertje) drinken. Daarna rijden we terug naar ons hotel en lopen naar het centrum van de stad om wat te gaan eten. Daarna doen we nog een Koffie bij Hadi en dan is het mooi geweest. Tijd om te gaan slapen.
Jantinus en Mark
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 237
[author] => Mark en Jantinus
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/159/926_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-reis-van-39-uur-maar-we-zijn-er
)
[13] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099553
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-02-09
[photoRevision] => 0
[title] => Onze reis naar Biak in 2024
[message] =>
Vandaag starten we ons nieuwe verslag! Dinsdag 13 februari vertrekken mijn vader en ik (Jantinus en Mark) weer naar Biak. Degenen die deze site al jaren volgenwetendatJantinus al jaren op Biak komt, veel samen met Elly (mijn moeder), soms alleen en nu voor de tweede keer samen met mij (Mark). Biak is voor mij inmiddels ook redelijk bekend terrein, want in totaal wordt dit mijn vijfde keer. Jantinus kwam ooit door zijn werk bij de WMD (Waterleidingmaatschappij Drenthe) terecht op Biak. Na zijn pensioen is hij blijven gaan. In de tijd dat Jantinus en Elly daar waren voor Jantinus zijn werk, hebben ze zelfhulpprojecten opgestart en naverloop van tijd projecten van anderen die daar al liepen overgenomen. Onder andere van veteranen die in de Nederlandse tijd op Biak hebben gewoond. Het gaat om waterprojecten (dorpjes/scholen voorzien van water), rijstprojecten (voedselhulp voor armen), schoolgeld projecten, hydrocultuur (zelf verbouwen van groenten), naaicursussen (kleding maken voor persoonlijk gebruik en verkoop). Deze projecten worden financieel ondersteund door veteranen, enkele hulporganisaties, mensen die een relatie hebben met Biak, vrienden en familie.
Even terugkijken naar wat we in 2022 hebben gedaan.
We hadden in 2022 een vol programma.Er liepen verschillende projecten die bekeken moesten worden. Sommige projecten hadden met onze komst een laatste zet nodig om afgerond te worden. Bijvoorbeeld het waterproject bij de school van Urfu. Daar is nu water in het toiletgebouw en is er stromend water bij verschillende water tappunten op het schoolplein.
Het rijstproject hebben we ook goed bekeken. We zijn zelf meegegaan om te kijken hoe de deelnemers van deze projecten erbij zitten. We zagen dat bij de meeste deelnemers de situatie niet voldoende was veranderd om zonder het rijstpakket te kunnen. Veelal gezinnen waarvan één of twee ouders niet meer leven. De alleenstaande ouder of in het geval van weeskinderen een familielid moet dan voor de opvoeding van de kinderen zorgen. In kampong Sundey werden we gevraagd te gaan kijken bij zeven gezinnen, zodat we die misschien ook konden helpen. Zoveel armoede en ellende… confronterend om te zien. Gelukkig bleken er ook deelnemers in het rijst project te zijn waarvan we de hulpen konden stoppen. De plekken hebben we kunnen opvullen met de 7 gezinnen uit Sundey.
Er was ook ruimte voor nieuwe initiatieven. Zo zijn we begonnen in Kampong Sundey om een kas te bouwen waar een hydrocultuur opstelling kon worden opgezet. Deze kleine opstelling is inmiddels gemaakt draait ook al. Op een koraaleiland als Biak is het lastig groenten te verbouwen.
In kampong Padwa Sup zijn we gaan kijken wat we kunnen doen om daar ook water naar de school te krijgen. Jantinus heeft daar de mogelijkheden bekeken. Hij heeft daar afgesproken dat wij het materiaal kopen en dat de mensen in de kampong dit zelf gaan aanleggen.
We zijn in kampong Swaipak geweest, waar ook gekeken is naar mogelijkheden om de school te voorzien van water. Ook dat bleek te kunnen. Omdat dit de kampong is waar Bennie, een oud collega van Jantinus, vandaan komt is afgesproken dat Bennie deze werkzaamheden zelf zou gaan uitvoeren in zijn vrije tijd. Ook dat project is inmiddels afgerond.
Vanuit het project is er ook aandacht voor scholing. We vinden het belangrijk dat kinderen de kans krijgen om door te leren. Er zijn in het verleden al veel kinderen gesteund. Dat kan doordat het schoolgeld betaald wordt, maar ook door studie materiaal aan te schaffen. Helaas zijn er ook drop-outs. Kinderen waarvan blijkt dat ze het niveau misschien niet aan kunnen of geen zin meer hebben (dat verschilt niet veel van Nederland). Helaas komt het op Biak nog veel voor dat meisjes vanaf een jaar of 15 zwanger raken en daarom stoppen met school.
Natuurlijk bezochten we ook het waterbedrijf van Biak. Dat bedrijf gaat Jantinus nog steeds aan het hart en dus wordt dat bij elk bezoek aan Biak ook bezocht. Hij kijkt overal in de stad of er nog water is. Hij vraagt zijn oud collega’s uit waar het goed en minder goed gaat. En Jantinus laat het ook niet na om zijn adviezen te blijven geven.
En nu is het dan bijna zover! Nog een paar dagen en we vertrekken. De koffers staan klaar de laatste dingen zijn geregeld. Nog even met het gezin uit eten, dat is traditie geworden voordat er naar Biak wordt vertrokken.
We hebben voor onze nieuwe reis alweer een druk programma klaar staan. In de ongeveer 30 dagen dat we dit jaar op Biak zijn, gaan we de lopende projecten bekijken en nieuwe projecten starten.
Natuurlijk zullen we het rijstproject weer gaan bekijken. Zijn er gezinnen waar het rijstproject gestopt kan worden, zodat we nieuwe gezinnen kunnen gaan ondersteunen?
Het project van de hydrocultuur die we in 2022 zijn gestart, is een succes. We gaan dat succes ook zelf bekijken en we hebben al contacten gelegd om te kijken of we het project kunnen uitbreiden naar andere kampongs.
Water is waar het allemaal mee begonnen is, dus ook dit jaar zullen we gaan kijken bij de eerder ondersteunde projecten hoe het gaat. Maar we kijken ook altijd uit naar nieuwe mogelijkheden om kampongs of scholen van water te voorzien. Uiteraard gaan we kijken hoe het waterbedrijf van Biak ervoor staat. Loopt daar alles nog steeds zo goed, zoals we in 2022 zagen hebben de mensen in Biak nog steeds water.
Het project van de naaicursus, waarbij mensen wordt geleerd om zelf kleding te maken wordt zeker weer bezocht. De kleren die gemaakt worden, kunnen gebruikt worden voor eigen gebruik of voor de verkoop. Deze ondersteuning is gericht om voornamelijk vrouwen de mogelijkheid te geven om geld te verdienen voor levensonderhoud. Maar ook voor besparing zodat er geen geld uitgegeven hoeft te worden aan nieuwe kleding.
Voor het schoolgeld project gaan we kijken of we nieuwe leerlingen kunnen ondersteunen en hoe het gaat met de leerlingen die we hebben ondersteund de afgelopen tijd.
Op Biak hebben we gelukkig ook ondersteuning van mensen die daar wonen. Voor degenen die deze website al langer lezen weten dat, Inge voor ons heel belangrijk is. Inge woont op Biak. Maar ook Inge wordt ouder, dus gaan we dit jaar ook kijken wie Inge daarbij kan gaan ondersteunen. Een nichtje van Inge, Tanty, wil daarbij wel gaan helpen. Tanty kennen we zelf ook al een aantal jaren en daar hebben we vertrouwen in. We hopen de komende periode ook hier nadere afspraken te kunnen maken, zodat de projecten ook als wij niet op Biak zijn gewoon doorgaan.
We hebben zoals eerder geschreven genoeg te doen! We zullen jullie via deze website weer op de hoogte houden van wat me meemaken op Biak.
Een jaar geleden hebben we de stichting Hati Bersatu overgenomen. Stichting Hati Bersatu werd opgericht door KLu veteranen, met de doelstelling om hulp op Biak te bieden. Onze projecten werden in het verleden al gesteund door deze stichting. De club veteranen wordt steeds ouder en ook steeds kleiner. Voor de oprichters een goed moment op de stichting over te dragen en voor ons een goed moment om onze activiteiten in een stichtingsvorm voort te zetten.
De projecten gaan dus gewoon door! Dus mocht je willen bijdragen dat kan! Je kan structureel bijdragen, maar natuurlijk ook een eenmalig een bijdrage doen op NL27 RABO 0394857178 tnv st. Hati Bersatu (Let op!Een nieuw rekeningnummer dus)
Terwijl we een aantal dagen op de douane moeten wachten, ontmantelen we het onbruikbaar geraakte grootzeil en het bijbehorende rolsysteem. Het is fantastisch weer. De hitte maakt dat de zweetstralen van je af stromen als je beweegt. Rustig aan dus.
We krijgen creatieve ideeën over hoe we het grootzeilsysteem volgend jaar kunnen repareren. Deels doen we dat nu gelijk al en zetten we bovenin de mast onderdelen die we nog hebben goed vast. Deels zullen we wat spullen uit Nederland mee moeten nemen. Hier in Indonesië is namelijk weinig tot niks verkrijgbaar voor boten, of de kwaliteit is discutabel. Spullen invoeren is echter vanwege armoede en corruptie op zijn zachtst gezegd een uitdaging. Soms worden duizenden euro’s invoerrechten gevraagd bij aankomst met het vliegtuig. De nieuwe kabel, die we toch echt mee zullen moeten gaan nemen, kunnen we wellicht laten doorgaan voor een zekeringkabel om de hoge vulkaan hier op Lombok te beklimmen? En de nodige nieuwe 2 meter aliminiumpijp voor het rolsysteem wellicht als een mast voor onze eigen surfplank die we natuurlijk altijd op vakantie meenemen… We gaan het zien. Gelukkig horen we ook van een aantal zeilers dat het op het vliegveld van Lombok nog wel meevalt met de corruptie. Het is hier een stuk minder toeristisch dan op Bali of in Jakarta. En in het ergste geval zeilen we volgend jaar gewoon met onze 2 fokken verder, want in Maleisië en Thailand kun je prima bootmaterialen krijgen en invoeren, zeggen ze...
Dan is het maandag en gaan we met het bootje naar de kant om te informeren hoe de petten staan. Dat blijken vele petten. Er zijn minstens 10 mannen in uniform aanwezig. Zowel de douane, immigratie als biosecurity zijn vertegenwoordigd en zitten aan tafels in een lichte bries onder de grote multifunctionele overkapping van de haven. Ze komen niet alleen voor ons. Het was ons al opgevallen dat er gisteren meer boten naar de haven kwamen. De meeste boten komen uitklaren om naar Maleisië door te varen. Het hele inklaringsproces neemt weliswaar heel wat uren in beslag, maar verloopt uiterst soepel en prettig. Een havenmedewerker neemt voor weinig geld veel werk uit handen door allerlei papieren voor ons in te vullen. Dat blijkt hier gebruikelijk. Wat een ongekende luxe. Aangezien er 4 mannen mee gaan naar de Let’s go voor inspectie en ze allemaal in het bijbootje moeten, gaat Eddy alleen met hen naar de boot. Daar blijken ze het reuze gezellig gehad te hebben. Ze wilden eigenlijk vooral de werking van bijna alle instrumenten zien en namen veel foto’s. Als ik het zo hoor is er geen mier gespot. Of zou mijn mierentraining met ‘hide!’ en dan de mieren leren zich heel snel te verstoppen toch geholpen hebben? Vers voedsel dat we nog hadden mogen we houden.
Nu kunnen we de haven af! Het eerste dat we graag willen is een toeristen-simkaart, zodat we internet op de boot kunnen ontvangen. Het straatje waar het haventerrein op uitkomt is een achterbuurtje met zowaar binnen 50 meter de dichtstbijzijnde mobiele telefoonwinkel. Het is een open gedeelte van een huis waar een bureau is neergezet. De verkoper heeft de simkaart, maar kan alleen cashgeld aannemen. De dichtstbijzijnde geldautomaat blijkt 3 kilometer verderop. Zonder aarzelen geeft hij ons zijn gloednieuwe scooter mee. Het feit dat hij ons uitvoerig moet uitleggen hoe we moeten starten blijkt niet van invloed op zijn besluit ons zijn scooter mee te geven. Stoïcijns legt hij het een paar keer uit. Ongekend wat een vertrouwen en hulp. De scootertocht is nog een hele onderneming in het drukke straatverkeer vol met toeterende andere scooters en laadwagentjes. Doordat ik niet zo’n held ben achterop wordt Eddy af en toe fijngeknepen, maar hij rijdt -nu ook hevig geschrokken- heldhaftig door. We bereiken de ATM zonder kleerscheuren. Bij het opnemen van het maximale bedrag van 60 euro, blijkt dat we een stapel van meer dan een centimeter dik aan biljetten krijgen. Die proppen we goed weg want het voelt toch wat vreemd. Voor veel Indonesiërs is 60 euro een maandsalaris. Even staan we wat suffig naar de scooter te kijken, want we krijgen hem niet meer aan. Na het indrukken van alle knopjes en 5 minuten verder lukt het gelukkig toch om te starten. Opnieuw wagen we ons op de linkerhelft van de weg in alle drukte. Overal langs de weg staan huisjes en winkeltjes. Meerdere moskeeën roepen zeer luidruchtig op tot gebed. Overal zijn mensen. Overal is het druk. Dit blijkt vrij kenmerkend voor Indonesië te zijn. Eenmaal terug bij de telefoonwinkel nemen we blij de simkaart mee. Terug op de boot blijkt de kaart helaas nog niet te werken en de 3 dagen erna zijn we samen met deze allervriendelijkste jongen bezig de telefoon werkend te krijgen in Indonesië. Maar het lukt! En alles met een glimlach.
Op onze ankerplek horen we meermalen per dag de aanroep van een stuk of 4 moskeeën. Ongeveer 10 minuten voor het einde van de oproepen start er op het bandje van de dichtstbijzijnde moskee een vrouwen- of kinderstem van iemand die volop voor het zingen gaat en die zichzelf niet goed hoort. Het is namelijk enorm, maar dan ook echt enorm vals. Eigenlijk klinkt het meer als een soort heel hard roepen en voor de vorm ook af en toe even proberen te zingen. Vaak als zij start schieten we in de lach en zeggen we: “Ah daar hebben we onze vriendin weer, nog 10 minuten”. We fantaseren er op los dat het wellicht de vrouw van de imam is en dat niemand er wat van heeft durven zeggen. Elke zeiler die we spreken weet namelijk meteen waar we het over hebben. Dat zal in de straat dan toch ook wel zo zijn?
In de dagen erna besluiten we dat we de Let’s go hier in de haven aan een meerboei zullen laten als wij naar Nederland gaan. Als we terugkomen kunnen we dan kort de boot op de kant zetten voor wat klusjes, net als vorig jaar. Het is een bewaakte haven, een goedebeschutte baai voor zowel het droge seizoen met de zuidoosten wind, als het natte seizoen met de noordwesten wind. Bovendien is het echt een fijne plek met prettige mensen, waar we graag naar terugkeren. Op ons gemakje halen we de zeilen eraf, vervangen de nieuwe lijnen voor de oude, poetsen en schrobben we en maken alles klaar voor vertrek. Met weemoed. Maar ook uitziend naar het weer ontmoeten van dierbaren in Nederland. En blij dat we straks even tijd hebben alle indrukken van dit jaar een plek te geven. Dag Let’s go, hou je taai, tot volgend jaar!
De vliegreis ging voorspoedig. Een peuleschil vergeleken met de vlucht in voorgaande jaren naar New Zealand. In plaats van 36 uur onderweg slecht twee vluchten van in totaal 16 uur. Bij het inchecken een nieuwe hick-up, want hoewel wij een officiële brief hadden dat onze boot in Lombok lag was er verwarring over dat we slechts een enkele vlucht terug naar Indonesië hadden. Hoe gingen we daar dan weer weg? Nou per boot dus. Maar het duurde even voordat dat officieel helder was, de immigratie in Indonesië gebeld was en zij toestemming gaven. Toch nog tijd voor koffie met de uitzwaaiers, heerlijk. Eenmaal in Lombok raapten wij onze reiskoffers op en vervolgden dapper onze weg naar de scanner. Indonesië staat bekend om nogal pittig hoge invoerrechten mochten ze de spullen die wij voor onze boot mee hebben (in weer eens vreemde verpakkingen, ditmaal binnen de toegestane 2 meter lengte van de ‘odd luggage’) gaan zien als ingevoerde goederen. Het geluk was aan onze kant. De man voor de scanner verdeelde mensen in een rij die moest scannen en een rij die door mocht lopen. Wij werden verwezen naar de scanner en gingen braaf die rij in. Plots bedacht hij zich en mochten we door zonder scannen. We zullen nooit weten waarom, maar moesten ons inhouden geen geluksdansje te gaan doen.
Eenmaal buiten staat onze taxi al klaar, zalig. Instappen en gaan. Op de haven drinken we heerlijk gekoeld sap en vallen aan tafel in slaap, wachtend op personeel van de haven dat ons inclusief bagage naar Let’s go zal varen. Daar gaan we. Is ze dat echt? Ze ziet er zo schoon uit. Ongekend. Niet groen, niet beschimmeld, gewoon (bijna geheel) schoon. We treffen een stralende Let’s go. En wij stralen daarna net zo hard. Eenmaal aan boord leggen we het bed goed en vallen in een comateuze slaap. Pas 14 uur later starten we met wennen aan de zinderende hitte. Klusje doen? Mwah. Dat kan ook morgen.
Langzaam bouwen we een ritme op. Klussen is alleen in de vroege ochtend of eind van de middag te doen. Niks mis mee. We hebben geen haast. Dit is een idyllische plek. Het restaurant heeft prima salades en ander eten. Boodschappen doen komt later wel. De zelfgemaakte yoghurt wil nog niet zo lukken want hij stolt niet. Ook last van de hitte van het water dat erbij moet lees ik op internet. Dan lukt het dus niet. Ergens gaan we uitvinden hoe dat met deze temperaturen goed komt. Doordat de boot 7 maanden nogal heeft liggen wiebelen is er ergens een bout uit de ophanging van de giek geschoten. Die eerst maar eens op de goede plek terug krijgen. Het is weer even wennen om zo schommelend te klussen. Maar het lukt. Zo… dat was wel genoeg voor dag 1. We zoeken binnen in de boot verkoeling en zijn innig gelukkig met de 2 nieuwe plastic bootventilatoren die we mee hebben. Vrijwel geluidloos en veel koeler dan onze oude exemplaren die inmiddels 12 jaar oud en redelijk geroest zijn. We horen van mede-wereldzeilers dat hun in Indonesië aangeschafte exemplaar het binnen een paar weken al had begeven. We laten ons in de banken zakken. Klik. Zoom. Koelte. Blij.
Wat gaat de tijd toch snel! Inmiddels is het al april en zijn de leerlingen alweer toe aan de laatste 3 maanden van dit schooljaar. Brenda en ik zijn in het afgelopen schooljaar een paar periodes op Bali geweest en op dit moment zitten we er ook.
In de tussenliggende maanden is het overhandigen van de maandelijkse gelden aan het hoofd van de school ook goed geregeld en we hebben ook kwitanties daarvan. Het is fijn dat we op die manier ook een veilige manier kunnen zorgen dat het geld daar terecht komt waar het hoort.
We hebben dit schooljaar er in overleg met de juffen voor gekozen om van alle leerlingen de helft van het maandelijkse schoolgeld te betalen om op die manier de kleuterschool breder toegankelijk te maken en voor de leerlingen die een aanvraag hebben gedaan hebben we dus uniformen en schoenen en een tas betaald.
Het is maar goed dat we dit jaar voor deze werkwijze hebben gekozen want wanneer we het volledige lesgeld van de arme leerlingen hadden moeten betalen, waren we geld tekort gekomen.
Nu hebben we van deze 37 leerlingen wel de grote eenmalige kosten kunnen wegnemen en de maandelijkse kosten zijn door ons gehalveerd waardoor ze nu per maand omgerekend zo'n €3,20 per leerling kwijt zijn. Al met al zijn we best tevreden hoe het dit jaar gelopen is. We hebben weer enige reserve voor het aanstaande schooljaar kunnen opbouwen door jullie trouwe en gulle giften maar wanneer er volgend schooljaar weer zoveel leerlingen zijn die na een bezoek door de juffen en door het overleggen van een bewijs van onvermogen van de de lokale overheid in aanmerking komen voor onze steun, dan sluit ik niet uit dat we weer een extra inzamelingsactie zal opzetten om te waarborgen dat we onze steun aan de plaatselijke kleuterschool kunnen continueren. We hopen dat jullie mij daar dan weer bij willen ondersteunen.
Afgelopen maandag was ik weer op de school en het was weer schitterend om te zien hoe de kinderen genieten van de mogelijkheden die de school hen biedt en van elkaars gezelschap. Het is ieder jaar weer een prachtig stel kinderen en we hopen dat we ook in de aankomende schooljaren met jullie steun in staat blijven veel kinderen een heerlijke kleuterschooltijd te bezorgen!
Salam hangat,
Ad en Brenda
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-10-07 08:45:00
[totalVisitorCount] => 176591
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 280
[author] => ad
[cityName] => Amlapura
[travelId] => 220213
[travelTitle] => help de school
[travelTitleSlugified] => help-de-school
[dateDepart] => 2009-10-17
[dateReturn] => 2023-12-04
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/165/397_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/205/429_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => wat-gaat-de-tijd-toch-snel
)
[2] => stdClass Object
(
[reportId] => 5100202
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-03-15
[photoRevision] => 0
[title] => We zijn weer thuis
[message] =>
Dit is ons laatste verlag van onze reis naar Biak. In de laatste week voor ons vertrek naar Nederland werd ik helaas ziek. Waarschijnlijk griep. Koorts en alle andere symptomen die daarbij horen, maakten dat ik met niet fit genoeg voelde om verslagen te maken. Inmiddels gaat het gelukkig weer beter. In die laatste week hebben we natuurlijk niet stil gestaan. De projecten die we wilden doen deze keer op Biak waren allemaal gestart. Jantinus is ze de laatste week blijven volgen. En ik natuurlijk ook, soms een ochtend mee en soms van afstand. Afgelopen zaterdag zijn Charles en Roberto naar Wari gegaan om daar het project te gaan starten. In deze kampong gaan we de bestaande waterleiding vervangen en via de brug over de Wari rivier naar de andere kant van de kampong water brengen. Daar is al enkele jaren geen water meer, doordat de leiding die over de Wari rivier liep kapot was gegaan. Daardoor had ook de school van Wari geen water meer. Alle materialen waren de week ervoor al naar Wari gebracht, alleen waren de werkzaamheden door het slechte weer nog niet gestart. Gelukkig konden die zaterdag wel worden gestart en in de loop van de dag kregen wij de foto’s van de werkzaamheden al binnen. Leuk om te zien hoe de meters aan tyleen uitgerold door de kampong lagen. De fantastische manier waarop de mannen in Wari vol enthousiasme aan het werk waren gegaan gaf ons op afstand een goed gevoel. Zaterdagavond waren we uitgenodigd voor de verjaardag van Sonja die 85 jaar werd. Sonja had Chris en Martha, Inge en ons uitgenodigd voor een buffet in hotel Swiss Bell. Daar hebben we lekker gegeten van al het lekkers wat op het buffet uitgestald stond. Zondag hebben we de auto laten wassen en zijn we wat mooie plekjes gaan bekijken rond Biak stad. Afgelopen jaar is er een evenement geweest op Biak, waardoor er op verschillende plekken langs de kust nieuwe gebouwen en pleinen zijn gemaakt om evenementen te houden. We kwamen zelfs een Tourist Office tegen in een afgelegen kampong. Voor de normale toerist niet te vinden. Wij vinden het ongelooflijk dat er geld aan dergelijke projecten is uitgegeven, vooral omdat ze nooit gebruikt gaan worden. Maar goed er zijn mensen die er werk door hebben gehad. Dat is dan de positieve gedachte erbij.
Maandag gaan we wat watervallen bekijken. Omdat we langs Wari komen nemen we Roberto en Charles mee. Charles gaat met ons mee naar de watervallen en Roberto zetten we in Wari af. In Wari aangekomen zien we dat de tyleenleiding al helemaal door de kampong ligt. Al bijna tot aan de straat waar ook de brug ligt waar de leiding overheen zal gaan. Er is hier zaterdag hard gewerkt. Jantinus regelt dat de leiding ook iets de grond ingegraven gaat worden zodat hij niet beschadigd raakt doordat hij aan de oppervlakte ligt. We zetten Roberto af en rijden door naar de watervallen van Warsa en Kormon. Die liggen nog ongeveer 20 km verderop. Ik was al eerder bij deze watervallen geweest, maar ze blijven indrukwekkend. Vooral de waterval van Kormon. Daar lopen we met een aantal kampong bewoners naar toe. We moeten daarvoor een stukje door de rivier lopen. We worden door de bewoners door het water geholpen, want het is spekglad. Bij de waterval aangekomen zien we dat er veel water naar beneden komt. Het is de afgelopen week niet heel mooi weer geweest. Er is veel regen gevallen en dat is te zien. Het water komt met bakken naar beneden. Toen ik hier in 2015 was viel er aanmerkelijk minder water naar beneden. Dat is vooral te zien als ik nog even snel de foto’s van toen erbij zoek. Toen stonden we onder de waterval en lieten ons nat regenen. Dat doen we deze keer maar niet. Waarschijnlijk valt het water daar nu ook te hard voor. Maar het is een prachtig gezicht. We maken hier uitgebreid foto’s. Dan rijden we weer terug richting Wari. Onderweg zien we nog een waterval in de verte. Die valt van grote hoogte naar beneden. Als we hier een volgende keer weer komen gaan we daar zeker naar toe lopen. Nu maken we snel wat foto’s op afstand. Terug in Wari zien we dat Roberto druk aan het werk is met de mensen uit de kampong. We overleggen dat wij terug naar Biak stad gaan. Charles zal later op de dag terug gaan om Roberto weer op te halen. Als we terug zijn in Biak stad brengen Jantinus en Charles mij naar het hotel. Voor mij is het even mooi geweest. Jantinus en Charles gaan nog materialen bestellen voor de volgende fase in Wari. Daarna rijden ze door naar Mariyendi waar ze nog even bij de toiletten bij de school gaan kijken. Daar schiet het nu ook echt op. De plafonds zitten er helemaal in. Charles zal daar de komende week de goten aan het gebouwtje zetten, waar het water mee opgevangen wordt om de toiletten te kunnen spoelen. Heel mooi om te zien dat dit project zo voorspoedig verloopt. Het kan niet lang meer duren of dit toiletgebouw is weer functioneel. Maandagavond lig ik al vroeg op bed en slaap de klok rond. Dat doet me goed.
Dinsdag voel ik me gelukkig een stuk beter. Het is ook onze laatste dag op Biak. We hadden Sonja beloofd om met haar over het eiland te gaan en ons hydrocultuur project te laten zien. Dinsdag stap ik weer achter het stuur van de auto en we halen Inge op die ook met ons mee zal gaan vandaag. Daarna rijden we naar het voormalige KLM hotel waar Sonja logeert. Als we Sonja hebben opgepikt rijden we eerst naar pasar Bosnik. Dit is een pasar waar veel vis verkocht wordt, maar er zijn ook souvenirs te koop. We kijken er uitgebreid rond. Sonja koopt hier haar souvenirs en Jantinus en ik kijken hier ook wat rond. Als Sonja is uitgekocht en gekeken stappen we weer in de auto. We rijden door naar kampong Saba waar een mooi strandje is. Daar kijken we rond en maken wat foto’s. Hoewel het niet regent, schijnt de zon helaas ook niet. Dat is voor de foto’s wat jammer. Maar het is en blijft schitterend hier.Vervolgens gaan we door naar kampong Sundey. Daar worden we welkom geheten door Serli. We krijgen thee en wat te eten. Jantinus geeft Serli nog wat zaden uit Nederland. Deze zaden zijn bestemd voor de vrouwen uit Wamena. Deze vrouwen wonen op Biak en leven van het verbouwen van groenten. In Wamena kun je heel goed groenten verbouwen. De vrouwen hebben op Biak tuinen gemaakt waar ze hun kennis uit Wamena gebruiken om groenten te verbouwen. We geven ze elk jaar zaden, zodat ze daarmee in hun levensonderhoud kunnen voorzien. De groenten worden door de vrouwen verkocht in Biak stad. We hadden de vrouwen in Biak stad zelf niet gezien. We hoorden nu dat ze op dit moment geen groenten hebben om te verkopen. Deze zaden komen dus nu goed van pas. Serli heeft beloofd dat ze de zaden naar de vrouwen zal brengen. En vandaag kregen we de foto’s uit Biak dat Serli ze aan het uitdelen is bij de vrouwen uit Wamena. Heel leuk om te zien. Met Sonja rijden we nog even door naar de school van Sundey waar de hydrocultuur opstelling staat. Daar laat ze zich bij praten door Serli die vol enthousiasme de opstelling laat zien.
We gaan weer richting Biak stad. In Biak stad gaan we langs Tiptop. Tiptop is een haventje vlak bij ons hotel waar Durian wordt aangevoerd vanuit Yapen. Daar kopen we wat Durian om mee te nemen naar de naaicursus. We willen nog even afscheid nemen van de dames van de naaicursus. Bij Chris en Martha aangekomen waar de naaicursus wordt gehouden, blijkt dat er nog niemand is. Niet veel later komt de nieuwe naailerares aanlopen. We maken even kort kennis met haar. Doordat de dames nogal wisselen met de aanvangstijden van de cursus is het kennelijk niet meer duidelijk wanneer ze aanwezig moeten zijn. Wij kunnen niet langer wachten en vertrekken weer. Later die middag krijgen we foto’s dat ze er allemaal toch zijn. We hopen dat ze genoten hebben van de Durian. We brengen Inge naar huis en vervolgens gaan we met Sonja naar haar hotel. Daar drinken we nog een Bintang en dan vertrekken wij ook naar ons hotel. In de avond gaan we nog even wat eten bij Kitong. Daar drinken we ook elke avond een kopje koffie. Onze laatste voor deze trip. We nemen daar afscheid van het personeel en zeggen dat we volgend jaar weer komen koffie drinken. Voor nu is het mooi geweest. We gaan naar bed. Morgen koffers pakken en richting Nederland.
Woensdagmorgen slapen we eerst uit. We moeten pas om 12:00 uur op het vliegveld zijn. Na het ontbijt gaan we langzaamaan onze koffer pakken. Als je daarmee klaar zijn dan kan het wachten beginnen. Inge komt nog even langs en het personeel van het hotel komt afscheid nemen. Ook de dames die onze kleren hebben gewassen zijn er om nog even gedag te zeggen. Uiteraard moeten we nog met ze op de foto. Om 12:00 uur stappen we in de auto en gaan naar het vliegveld. Daar worden we opgewacht door Sonja, personeel van het KLM hotel, Chris en Inge. Als we onze koffers hebben afgegeven gaan we met z’n allen nog even koffie drinken bij een koffietentje op het vliegveld. Daar gaan we nog een keer met z’n allen op de foto en dan wordt het tijd om naar de vertrekhal te gaan. We nemen afscheid van iedereen en hopen ze volgend jaar weer te zien. Dan gaan wij door de security en start onze reis naar Nederland.
We vliegen vanaf Biak om 13:40 uur eerst naar Jayapura. In Jayapura moeten we even het vliegtuig uit en na een klein uurtje vliegen we gelijk door naar Jakarta. Vanaf Jayapura is dat 5 uur vliegen. We komen om 19:00 uur aan in Jakarta. In Jakarta halen we onze koffer op, want die moeten we voor onze reis naar Amsterdam opnieuw inchecken. We moeten twee uur wachten op de luchthaven van Jakarta voordat we onze koffer weer kwijt kunnen. Als we onze koffer uiteindelijk kwijt zijn gaan we door de security en bij de gate eten we nog wat. Om 23:20 kunnen we boarden en dan net na 00:00 uur start onze reis naar Doha in Qatar. Tijdens deze vlucht kunnen we gelukkig redelijk goed slapen. De vlucht duurt ongeveer 6 uur. Om 04:30 uur zijn we in Doha, waar we gelijk door moeten naar de gate waar onze vlucht naar Amsterdam vertrekt. We hebben ongeveer een uur overstaptijd. Om 05:50 uur vertrekken we dan voor onze laatste vlucht van 6 uur naar Amsterdam. Helaas lukt het tijdens deze vlucht niet om te slapen. We kijken de uren weg tijdens deze vlucht. Je wilt dan gewoon naar huis. Rond 10:30 landen we eindelijk in Nederland. Nadat we onze koffer hebben haasten we ons naar de trein. We kunnen de rechtstreekse trein naar Assen van 12:05 uur gelukkig net halen. Om 13:55 uur zijn we in Assen waar Elly ons staat op te wachten. Fijn om elkaar weer te zien. Dan word ik naar huis gebracht en vertrekken Jantinus en Elly naar Westerbork. Thuisgekomen staan er bloeiende viooltjes voor het huis en een bosje bloemen in de woonkamer. Die zijn door Jacko geregeld, wat heerlijk om zo thuis te komen. Als ik mijn koffer uitgepakt heb, komt Jacko uit zijn werk en drinken we samen onder het genot van een kaasplankje een wijntje. Heerlijk om weer thuis te zijn!
Jantinus en Mark
Wil je ook bijdragen dat kan! Gebruik daarvoor de donatie link. Je kan zelf een bedrag invullen.
Elf jaar geleden zijn Elly en Jantinus hun rijstproject gestart op Biak. Het rijstpakket bestaat uit 15 kg rijst, handzeep, suiker, olie, thee, melk en wasmiddel. Dit jaar hebben we het pakket uitgebreid met maandverband voor de vrouwen die in het project zitten. Er staan nu 33 gezinnen op de lijst die elke twee maanden een pakket ontvangen.
Inge is degene op Biak die zorgt dat de rijstpakketten gekocht worden en worden rondgebracht. Het rondbrengen doet ze samen met Rudy. Hij beschikt over een auto, zodat ze de pakketten ook naar de kampongs ver buiten Biak-stad kunnen brengen. Dit jaar hebben we Tanty en Irene gevraagd om Inge bij het project te gaan ondersteunen. Vooral omdat de inkoop en het rondbrengen voor Inge steeds zwaarder wordt. Al geniet Inge er ook zichtbaar van om andere mensen te helpen.
Als wij op Biak aanwezig zijn gaan we mee. We willen zelf graag zien hoe het de mensen vergaat die een pakket krijgen. Daarnaast willen we inventariseren of er gezinnen zijn die inmiddels zelf beter in hun levensbehoeften kunnen voorzien. We willen in dit project alleen de allerarmsten opnemen. In de loop van de tijd kan het een gezin beter gaan, doordat er bijvoorbeeld werk is gevonden of een partner is gevonden die in het onderhoud kan voorzien. Die gezinnen zullen plaats moeten maken voor gezinnen die onze hulp beter kunnen gebruiken.
Jantinus is donderdag met Rudy en Inge naar Sundey geweest. Daar zijn 7 gezinnen die in het rijstproject zitten. Helaas ben ik geveld door de griep en ga dus niet mee. Het filmpje bij dit verslag is daarom een iets aangepaste versie van het filmpje van 2022. Het filmpje is dus illustratief, maar de situatie verschilt niet met 2022. De geplaatste foto’s zijn wel van dit jaar en gemaakt door Jantinus.
Rudy heeft de producten al bij de toko opgehaald, waar Inge ze heeft besteld. Deze toko is door Inge zorgvuldig uitgezocht, zodat er geen cent te veel wordt betaald. Handig, de reis naar Sundey kan gelijk beginnen.
Vrijdag wordt de rest van de rijst rondgebracht. Rudy heeft de producten wederom al opgehaald bij de toko dus ook nu kunnen we gelijk gaan rondbrengen. We rijden naar Kampong Inggiri daar bezoeken we 1 adres. Deze vrouw heeft helemaal niks. Dit adres moet zeker op de lijst blijven. We zagen dat het in de muren van het huis allemaal kieren en gaten zitten. Jantinus heeft met Inge overlegd dat die gaten en kieren in het huis worden gedicht met nieuw plaatmateriaal.
Jantinus, Inge en Rudy rijden verder naar het huis waar vier weeskinderen wonen. Ze wonen bij een neef die deze kinderen niet kan onderhouden. Ook hier moet het rijstproject zeker doorgaan. Hier gaan we wederom kijken hoe het met de scholing zit.
We hebben nog een aantal pakketten op verschillende adressen afgeleverd. We noteren bij de adressen wat we daar aantreffen en zien en nemen dat later mee in onze bespreking met Inge welke adressen we blijven ondersteunen en welke niet.
Een rijstpakket kost omgerekend ongeveer 20 euro.
Wil je ook bijdragen dat kan! Gebruik daarvoor de donatie link. Je kan zelf een bedrag invullen.
NL27 RABO0394857178 t.n.v.Stichting Hati Bersatu (Let op! Een nieuw rekeningnummer)
Jantinus en Mark
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 20
[visitorCount] => 224
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/162/535_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => rijst-rondbrengen
)
[4] => stdClass Object
(
[reportId] => 5100061
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-03-07
[photoRevision] => 0
[title] => Testen in Amyamdam en rond kijken op Biak
[message] =>
Zondag en dinsdag Amyamdam
Op zondag en dinsdag zijn we naar Amyamdam gereden. We wilden daar de pomp gaan testen die naast de bron staat. We nemen daarvoor op zondag Inge en Charles mee. We vertrekken pas om 14:00 uur omdat Charles en Inge eerst nog naar de kerk moeten. In Amyamdam aangekomen gaan we eerst naar de Kepala kampong zeggen dat we er zijn. Die regelt gelijk wat mensen om met ons mee te gaan naar de pomp. We hebben een nieuwe voetklep bij ons die aan de aanvoerleiding moet komen die in de rivier ligt. Als we bij de pomp aan zijn gekomen zien we dat het deur van het pomphuis open is. De vorige keer konden we niet bij de pomp komen nu wel. Dat maakt het werk een stuk makkelijker. We gaan eerst de klep op de aanvoerbuis zetten. Een van de mannen die met ons mee naar de pomp is gegaan stapt de rivier in en haalt de aanvoer slang naar boven. Ik doe wat teflontap op het uiteinde van de slang en draai de nieuwe klep op de slang. Dan gaan we naar de pomp en zetten de pomp aan. De pomp draait, hij lijkt dus niet stuk. We hebben in de richting van het dorp de aanvoerleiding naar het dorp bij een koppelstuk opengedraaid om te zien of er water komt. Er komt geen water. We gaan de aan aanzuigleiding en het pomphuis vullen met water in de hoop dat de pomp dan wel goed begint te werken. Als we dat gedaan hebben startten we de pomp weer. Helaas geen water uit deze pomp. We stoppen even met testen en nemen de gegevens van de pomp op om die later in ons hotel door google te halen. We zijn benieuwd naar de specificaties van de pomp. Het is inmiddels het einde van de middag voor ons wordt het tijd om naar de stad terug te gaan. In het hotel bekijken we de specificaties van de pomp en zien dat die voldoende aanzuig vermogen moet hebben. De pomp staat vrij hoog ten opzichte van de rivier. Maar dat moet kunnen. We besluiten een nieuwe poging te doen op dinsdag in Amyamdam en nemen nu onze eigen aanvoerslang met voetklep mee. Dit keer gaan we wat eerder op de middag en nemen we alleen Charles mee. In Amyamdam verzamelen we weer wat mensen gaan gaan weer naar de pomp. We vullen de leidingen weer en startten de pomp, weer geen resultaat. Dan koppelen we onze eigen leiding aan de pomp, ook daarmee krijgen we geen water door de pomp. Dan de ultieme test of de pomp niet gewoon kapot is…. We vullen een emmen met water zetten een korte aanzuigleiding aan de pomp en starten de pomp. Een pomp met deze specificaties moet de emmer in enkele seconden leeg hebben. Er gebeurt niks. De pomp zuigt geen druppel uit de emmer. Ondanks dat de pomp wel draait, want dat horen we, gebeurt er niks. Deze pomp is kapot. Wederom stoppen we met onze test en geven aan de dorpsbewoners aan dat ze de pomp naar Biak stad moeten brengen. Daar zullen we gaan kijken of de pomp gerepareerd kan worden. De andere pomp van Amyamdam was al afgeschreven, hopelijk kan deze worden gemaakt. De waterprojecten in Soon en Amyamdam kwamen beide op ons pad, tijdens ons verblijf hier. We hebben ze in Nederland niet kunnen voorbereiden. Helaas gaat het niet meer lukken om ze tijdens ons verblijf hier af te ronden. Maar we zien mogelijkheden, deze projecten kunnen door met ondersteuning van ons als we in Nederland zijn. De volgende keer dat we hier komen ronden we ze hoe dan ook af. Want in beide kampongs moet er water komen.
Op dinsdagmorgen gaan we met Chris Padwa op pad. We hebben een brief uit Nederland meegekregen die we in Kampong Mokmer moeten afleveren. Chris weet waar de geadresseerde woont. Voordat we naar Mokmer rijden, gaan we langs het postkantoor. We hadden vanuit Nederland een verzoek gekregen om een ansichtkaart vanaf Biak te versturen. Leuk idee vonden wij. Bij de Papoeashop zijn we gaan kijken naar ansichtkaarten. Ze waren er niet. Als we weg willen lopen komt de eigenaresse vanuit het magazijn toch met een stapeltje aan. Ze vertelt dat er geen ansichtkaarten op Biak te koop zijn. Er komen hier geen toeristen zegt ze. We zoeken wat kaarten uit. Veel kaarten met mannen met peniskokers en vrouwen in traditionele kledij. We vrezen dat in het Nederland van nu niet elke kaart even gewaardeerd wordt. We zijn dus wat selectief in wie we welke kaart sturen. In het postkantoor zoeken de baliemedewerkers uit hoeveel postzegels op de kaarten moeten. Er moeten 4 zegels van 5000 op. Om te voorkomen dat de adressen niet meer leesbaar zijn, gaan de zegels deels over onze warme groet op de kaart. We plakken de zegels er samen met de baliemedewerkers op en als dat gebeurd is dan worden de zegels vakkundig van een stempel voorzien. We gaan afwachten of de kaarten Nederland halen…
We rijden door naar Moker om de brief uit Nederland af te leveren. Nadat we de brief hebben afgeleverd rijden we door naar het monument van de vliegramp met de Neutron bij Biak.
Op 16 juli 1957 stort de KLM Super Constellation "Neutron" kort na de start van Biak, in zee. Aan boord zijn 9 bemanningsleden en 59 passagiers. Van de 68 inzittenden overleven slechts tien passagiers de crash door snel handelen van alerte Papoea’s. Drie Papoea's kregen een koninklijke onderscheiding voor hun aandeel in de reddingsactie.
Op initiatief van de nabestaanden wordt er in 2012 In kampong Mokmer een monument onthuld. Jantinus heeft met verschillende nabestaanden en overlevenden contact. Als we hier zijn gaan we altijd even kijken hoe het monument erbij staat.
Woensdag doen we lekker rustig aan. We hebben nog maar weinig tijd voor onszelf gehad hier. Over een week gaan we terug naar Nederland dus we gaan langzaam het gas er wat af halen. De dingen die moeten lopen hebben we ingang gezet. Dus vandaag gaan we eerst naar Urfu om even te kijken hoe het toiletgebouw vordert. We zien dat die zover is dat de timmerman erin kan. We gaan dat doorgeven aan Inge. Wij rijden dan naar Padwa. Dat is een kampong aan zee. We zijn hier vaker geweest. Dit is een prachtig stukje Biak. We kijken rond maken foto’s en we worden keurig begeleid door twee mannen uit het dorp. De man die met mij meeloopt spreekt een heel klein beetje engels. Die hij vraagt me de horen van het hoofd. Vier woorden Engels, mister can i ask…. Om de vraag in het Indonesisch te stellen. Erg ingewikkeld, maar hij voert vooral het woord ik yes en no wat. Jantinus en ik maken hier de foto’s die we willen maken. Hier liggen ook nog schedels en stukken bot lang de kant van het pad en in de rotswand. De doden werden hier vroeger in het water gelegd en wanneer ze vergaan waren hun botten in de rotswanden bijgelegd. Het blijft een bijzonder gezicht.
We rijden terug naar Biak stad. Daar gaan we lunchen en halen vervolgens Chris Padwa op. Met hem gaan we Mata Biaks kopen. Dit zijn een soort oogjes, de afsluitstukjes van een soort schelp. Ze worden de ogen van Biak genoemd.
In de middag rijden we met Charles naar Hurokie voor extra materiaal voor het opknappen van het toiletgebouw in Maryendi. Ze komen balken en plaatmateriaal te kort. We gaan dat kopen en brengen dat langs bij de school in Maryendi. Daar bekijken we de vorderingen. Het gaat dat snel, de plafonds zitten er zo goed als in. Charles bekijkt nog even waar de waterbak moet komen te staan en kijkt hoeveel goot hij nodig heeft voor aan het toiletgebouw.Voor het spoelen van het toilet gaan we namelijk regenwater opvangen.
Jantinus en Mark
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 22
[visitorCount] => 290
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/162/385_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => testen-in-amyamdam-en-rond-kijken-op-biak
)
[5] => stdClass Object
(
[reportId] => 5100004
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-03-04
[photoRevision] => 0
[title] => Kijken in Samber en testen in Soon
[message] =>
Vrijdag 1 maart
In ons vorige verslag schreven we dat we vrijdag naar Soon zouden gaan om de pomp te gaan testen. Dat ging vrijdag niet door. Charles, die mee zou gaan kon op het laatste moment niet. Hij had een belangrijke bespreking op zijn werk en ja dat gaat uiteraard voor. We schuiven Soon door naar de zaterdag. Dat geeft ons dus een onverwachte vrije dag. Die hebben we hier nog niet veel gehad, dus zoeken we snel een invulling. We hebben gehoord dat er grote veranderingen in kampong Samber zijn geweest. Daar zou met ondersteuning van de overheid een boulevard en een vissershaven zijn aangelegd. Jantinus is wel vaker in Samber geweest, ik ook voor mij was het de laatste keer in 2015. Ik herinner me nog dat we toen met mijn ouders mijn zus en onze partners daar hebben geluncht op een boomstam op het strand. Wij vonden het een prachtige kampong zo direct aan zee. De traditionele vissersboten in het water en wat huisjes op palen boven het water. Een prachtig traditioneel vissersdorp.
In Samber aangekomen, zien we gelijk dat het aanblik van het traditionele verdwenen is. Wij vonden het zonde om te zien. Een betonnen steiger die de zee inloopt. Een betonnen boulevard langs de zee. Allemaal heel netjes, keurig gemaakt. Kitscherige lampen als decoratie helemaal van hier. En trap naar een uitzichtpunt over de aanlegsteiger. Het is er allemaal. Een man legt me uit dat de aanlegsteiger gemaakt is om lokale vissers te laten aanmeren om hun Tonijn hier te lossen. Bij de steiger is een opslag gebouwd waar vis kan worden ingevroren. De man zegt dat dit een corporatie is. We hopen maar dat dat zo is en dat de lokale vissers allemaal van deze faciliteiten kunnen profiteren. Mooi vinden wij het niet en eigenlijk ook zonde van het mooie dorp. Maar aan de andere kant de wereld staat hier natuurlijk ook niet stil en er hebben hier veel mensen werk aan gehad. En ook in Nederland zijn achteraf gezien mooie authentieke gebouwen in dorpen en steden verdwenen. Daarvoor is vaak een strakke en moderne (niet altijd mooie) aanblik voor teruggekomen. Dus we besluiten dat we er niks van vinden, maar hopen dat ze hier ergens ooit nog een kampong overhouden alla Orvelte…
We drinken kopje koffie in het Sentra Kuliner Ikan. We drinken een lekker kopje Garuda koffie. Jantinus deelt wat door mijn moeder gebreide poppetjes uit. Die worden overal met een glimlach ontvangen. Daarna lopen we nog even iets verder in het drop in. Daar zie we gelukkig ook nog paalwoningen en is gelukkig niet al het authentieke verdwenen. We spreken nog even kort met een oude vrouw die nog wat woorden Nederlands kent. We maken nog wat foto’s en video’s helaas hangen er donkere wolken aan de lucht. Na een uurtje rijden we weer een stukje terug naar Biak. We stoppen nog even op een plek waar we Samber nog in de verte kunnen zien liggen. Hier maken we snel wat foto’s. Ondertussen belt Charles dat zijn bespreking klaar is. De mensen van de school in Maryendi zijn bij hem op kantoor langs geweest. Ze vertellen Charles dat ze het toiletgebouw hebben schoongemaakt en dat ze graag materialen willen hebben om met het opknappen van het toiletgebouw te beginnen. Ons bezoek afgelopen week heeft kennelijk wel geholpen. Charles wil graag materialen gaan kopen en ze die middag nog naar Maryendi brengen. We zeggen dat we weer naar Biak rijden en met Charles de materialen gaan kopen. Onderweg rijden we langs Urfu. Daar stoppen we ook even om te kijken hoe de opknapwerkzaamheden van het toiletgebouw daar gaat. Als we het schoolplein oprijden zien we al stof uit het toiletgebouw komen. Daar wordt duidelijk gewerkt. We nemen snel een kijkje en inderdaad de oude dichtgestorte waterbak is weer open gewerkt en het puin wordt uit het toiletgebouw verwijderd. Dat gaat daar mooi. Inge regelt verder de renovatie hier, we zullen haar doorgeven dat het voorspoedig verloopt. We gaan snel door naar Biak stad. We pikken Charles op en gaan naar bouwmarkt Horukie. Onderweg begint het te regenen en als ze bij Horukie zijn is het een tropische bui geworden waarbij grote hoeveelheden water naar beneden valt. Omdat we voor toiletgebouwen triplexplaten nodig zijn moeten we de bui afwachten. De platen mogen niet nat worden, want daar kunnen ze niet tegen.Na een uurtje kunnen we met de platen, verf, kwasten en rollers en ander materiaal naar Maryendi. Bij de school van Maryendi aangekomen zien we gelijk dat het gebouwtje schoongemaakt en opgeruimd is. Er is een timmerman gevonden die de werkzaamheden kan uitvoeren. We zijn dit keer blij verrast. We nemen met Charles, het schoolhoofd en de timmerman nogmaals door wat er allemaal moet gebeuren. Hoewel de school inmiddels uit is en er geen kinderen meer in de klassen zitten. Spelen er wel rond het schoolplein wat kinderen. Het schoolhoofd roept wat over het schoolplein heen en daar komen de kinderen aanrennen. Ze krijgen de opdracht van het schoolhoofd om de triplexplaten van de auto te halen. Even later zien we de kinderen die stuk voor stuk naar de school brengen. Ik vind het een grappig gezicht. Als we weer willen vertrekken, geven de verf en kwasten aan het schoolhoofd. Charles rijdt in zijn auto voorop. Nog voor we het dorp uit zijn realiseert Jantinus zich dat hij een koppeling in de tas met verfspullen heeft gedaan die voor het project in Soon is. Snel draaien wij de auto en rijden terug. We halen de koppeling en rijden het dorp weer uit. Net buiten het dorp zien we de auto van Charles half in de berm staan. Hij had gezien dat wij gedraaid waren en wilde achter ons aan. Toen hij zijn auto probeerde te draaien zakte hij door waarschijnlijk wat afbrekend koraal in de berm weg. Met als resultaat dat hij de berm niet meer uit kon komen. Jantinus en ik kunnen hem gelukkig uit de berm drukken. Het scherpe koraal had ook voor een gat in de band van de auto van Charles gezorgd. Charles stapt snel in en rijdt naar de dichtstbijzijnde banden reparatie shop. Die is te vinden bij pasar Darfuar. Daar pompen ze de band weer op. Zoeken het lek en met een prop is de band weer luchtdicht en klaar voorgebruik. Daarmee is deze dag weer goed gevuld geweest. Wij gaan ons klaar maken voor onze testdag in Soon.
Zaterdag 2 maart
Zaterdag gaan we dan naar kampong Soon. In deze kampong is een bron, een reservoir en een leidingnet met huisaansluitingen. De pomp die bij de bron stond het helaas de capaciteit niet om het water van de bron naar het reservoir in de kampong te pompen. Hier zijn we vorige week ook geweest en hebben we beloofd dat we met onze pomp gaan testen of we water van de bron naar het waterreservoir in de kampong kunnen krijgen. We hadden gezien dat er bij de bron een reservoir is waar de pomp in kan en dat er een tyleenleiding van de bron naar boven lag. Voor de test hadden we 250 meter elektrakabel nodig, wat tyleenkoppelingen en aanverwant materiaal nodig. Om 9 uur is Charles bij ons hotel en dan vertrekken we ook meteen. Het regent de hele morgen al. Dat is jammer, maar we zetten wel door. Het is ongeveer 45 minuten rijden. In het dorp aangekomen worden we eerst bij de Kepala kampong verwacht. Dit het hoofd van de kampong. Zonder zijn of haar toestemming kun je eigenlijk niks beginnen. We hadden hem de vorige keer niet gesproken, dus we praten hem nu even bij. Hij vindt het een goed plan en gaat met ons en nog een aantal mannen richting het reservoir van waar we naar beneden moeten naar de bron. Bij het reservoir aangekomen laden we de spullen uit. De elektra aansluiting die ooit was gemaakt voor de pomp die hier eerder had gestaan is verdwenen. We begrijpen van de bewoners dat de elektriciteitsmaatschappij de meter heeft weggehaald, nadat er niet voor de elektra was betaald. Om te testen vragen we bij een huis in de buurt of we daar voor onze test elektra mogen gebruiken. Dat mag en we testen daar gelijk even of er stroom is. Dat is er gelukkig.We gaan met een aantal mannen uit het dorp, de materialen en de pomp richting de bron. Onderweg wordt de 250 meter elektrakabel uitgerold. Als we bij de bron zijn gaan we de pomp eerst testen zo’n 5 meter boven de waterbak bij de bron. We willen weten of de pomp water kan aanzuigen op die afstand. We sluiten de inlaat en de uitlaat aan op de pomp en we steken de stekker in het stopcontact. De pomp begint te draaien maar er komt geen water. Mogelijk heeft de pomp het lastig met het aanzuigen van water omdat de aanvoerleiding nog gevuld is met lucht. We besluiten de aanvoerleiding te vullen met water. Omdat we geen emmers bij ons hebben, wordt er wat bamboe gekapt. De bamboe wordt gevuld met water en die gieten we weer leeg in de aanvoerleiding. We testen weer en weer geen water. We besluiten de aanvoerleiding bij de bron af te vullen. Omdat we door te taalbarrière niet helemaal duidelijk kunnen maken wat we willen klim ik zelf op de bak van de bron om de aanvoerleiding bij de bron te vullen. Als die vol is wordt de leiding weer naar de pomp gebracht en starten we de pomp voor de derde keer. Weer geen water. Onze conclusie, deze pomp kan geen water aanzuigen bij een aanzuigdiepte van 5 meter. We brengen de pomp naar de bak van de bron. De inlaat zit nu direct naast het reservoir van de bron. We sluiten de leidingen weer aan en starten de pomp. Nu komt er gelijk water uit de uitvoer. De druk lijkt goed. We sluiten de uitlaat aan op de bestaande leiding richting het waterreservoir in boven in de kampong. We zien als we naar boven lopen op verschillende plekken lekkages in de leiding. Als mensen hier het bos in gaan hebben ze vaak een parang (machete) bij zich. Daarmee slaan ze links en rechts langs het pad waar ze lopen. Om planten weg te slaan en te zien waar ze lopen. Hier is in de loop van de jaren de tyleenslang regelmatig geraakt gezien de lekken. Onze bedoeling was al om de tyleenbuis te gaan vervangen voor een iets andere maat, maar voor de test is dat nog niet nodig. De lekken dichten we provisorisch met tape. De druk blijft hoger op de heuvel goed. Maar de lekken blijken te erg. We ontdekken dat op meerdere plaatsen de leiding helemaal door is. We hadden extra koppelingen meegenomen en daar waar dat kon hebben we daarmee de leidingen weer aan elkaar kunnen zetten. Maar het aantal breuken blijkt te groot. Halverwege de heuvel moeten we tot de conclusie komen dat daar de druk van het water nog genoeg is, maar we zullen vandaag geen water in het reservoir in de kampong krijgen. We stoppen de test en weten voor nu even genoeg. Als we later in het hotel zijn bespreken we onze bevindingen. We komen na een nacht slapen tot de conclusie dat we dit project niet mee draaiende kunnen krijgen tijdens ons verblijf. We stellen een aantal voorwaarden op waaraan voldaan moet worden door de bewoners van de kampong voordat wij daar definitief een pomp gaan plaatsen.
Bij de bron loopt nu te veel water weg, wij gaan zorgen dat de bewoners cement krijgen om de gaten waar het bron water wegloopt te dichten.
Er moet een bak op het reservoir bij de bron gebouwd worden waarin de pomp kan staan. Deze moet afgesloten kunnen worden. Wij zorgen voor de materialen
Er moet weer een elektra aansluiting komen voor enkel de pomp en de elektra moet betaald worden. Dit moet de kampong zelf regelen
Er moet een nieuwe tyleenleiding gelegd worden ver van het pad naar de bron om lekkages door parang gebruik te voorkomen. Wij zorgen voor de tyleenleiding
Er wordt door ons een pomp gekocht en geïnstalleerd door Charles, als wij in Nederland zijn.
Deze voorwaarden en in deze volgorde. We hoeven zelf niet op Biak te zijn om dit te realiseren. Maar deze voorwaarden moeten wel gesteld en afgevinkt zijn. We kennen de mentaliteit hier inmiddels een beetje. En die is hier vaak, een beetje aan de voorwaarden voldoen is ook voldoen aan de voorwaarden. Zo werken wij niet. Daarvoor kosten dit soort projecten ook hier te veel geld. We gaan dus zien wanneer dit project verder kan. Wij hopen dat wanneer we hier een volgende keer weer zijn dat we bij een draaiende watervoorziening gaan kijken. Maar we houden er ook rekening mee dat we tegen die tijd zelf de laatste zetjes moeten geven om het toch te laten slagen. Ons streven blijft om water in kampong Soon te brengen. De termijn waarin dat gaat gebeuren ligt in de handen van de bewoners van Soon.
Jantinus en Mark
Wil je ook bijdragen dat kan! Gebruik daarvoor de donatie link. Je kan zelf een bedrag invullen.
Heb je vragen? Stel ze ons via: jantinusweggemans@hotmail.com
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 258
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/162/094_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kijken-in-samber-en-testen-in-soon
)
[6] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099946
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-03-01
[photoRevision] => 0
[title] => Nieuwe bril voor Inge en schoolboeken zoeken
[message] =>
Woensdag 28 februari
Het was ons allebei opgevallen dat Inge niet goed ziet. Haar bril zit niet goed op haar hoofd, waardoor ze over haar bril heen kijkt. Ook de sterkte lijkt niet meer goed, we merken dat ze niet alles ziet. Daarom nemen we Inge mee naar de opticien voor een oogmeting en een nieuwe bril. De sterkte wordt net als in Nederland eerst met een apparaat gemeten. Daarna met een pasbril waar verschillende glazen in gaan. Nadat de juiste sterkte is bepaald, moet er een bril uitgezocht worden. Inge probeert wat modellen en kiest uiteindelijk een montuur uit. We betalen de bril en de glazen. Het duurt ongeveer twee weken voordat de bil klaar is. De glazen moeten op sterkte geslepen worden en dat gebeurt elders in Indonesië. Als we klaar zijn bij de opticien, gaan we met Inge naar een schoolboekwinkel. We zouden opzoek voor de school in Wafor naar schoolboeken. We hebben toen we op de school waren foto’s genomen van de boeken die ze nodig hebben. We gaan naar verschillende boekenwinkels in Biak-stad. Nergens kunnen we de boeken vinden die we op de school hebben gefotografeerd. Uiteindelijk worden we verwezen naar een toko die gespecialiseerd is in schoolboeken. Daar gaan we kijken. Daar aangekomen zegt de vrouw dat de boeken die wij op de foto hebben gezet, niet meer gebruikt worden in het onderwijs zoals voorgeschreven door de minister. Die boeken zijn dus ook niet meer leverbaar. We horen van de vrouw dat scholen budgetten hebben gekregen om nieuw lesmateriaal aan te schaffen. Voor ons is het een raadsel waarom we gevraagd zijn om schoolboeken te regelen voor kampong Wafor. Wij stoppen onze zoektocht naar de gevraagde boeken, nu we deze informatie hebben. We willen niet het risico lopen om oude boeken te kopen, die op korte termijn toch vervangen worden voor nieuw lesmateriaal. En het is niet aan ons om voor de school in Wafor te kiezen welk nieuw lesmateriaal ze moeten aanschaffen. We gaan het schoolhoofd van Wafor het adres geven van deze schoolboeken groothandel. Voor ons houdt het schoolboeken verhaal hier op.
Tijdens onze zoektocht naar schoolboeken, zijn we in de buurt van kampong Maryendi. Op deze kampong hadden we afgelopen week het schoolhoofd gesproken om de toiletten bij de school op te knappen. Charles had ons deze school aangedragen, nadat hij in de kampong was geweest voor het waterbedrijf van Biak. Het waterbedrijf heeft hier namelijk nieuwe leidingen gelegd en daar zal binnenkort waterdruk op komen te staan. Toen we daar vorige week gingen kijken hebben we met het schoolhoofd afgesproken dat ze eerst het gebouwtje schoon zouden gaan maken voordat wij ook maar iets aan dit toiletgebouw gaan doen. We gaan even kijken hoever ze met het schoonmaken zijn en of we verdere afspraken kunnen maken. Bij de school aangekomen lopen we naar het toiletgebouw. Er is nog helemaal niks gebeurd. Beetje jammer vinden we dat. Wij willen, vooral voor de meisjes van de school, heel graag voorzien in een fatsoenlijke toiletvoorziening. De kosten daarvan nemen we dan voor onze rekening. We verwachten dan wel vanuit de school of vanuit de kampong zelf een klein beetje bereidwilligheid door bijvoorbeeld alvast schoon te maken. We spreken onze teleurstelling uit naar enkele leraren die even bij ons zijn komen staan. Ze verzekeren ons dat ze er mee aan de gang gaan. We zullen volgende week nogmaals gaan kijken, hoever het staat met de schoonmaakwerkzaamheden.
We gaan Inge weer naar huis brengen. Onderweg wordt Inge gebeld. De kapotte pomp van kampong Amyamdam is bij Inge haar huis gebracht. Als we daar aankomen zitten de mannen die de pomp gebracht hebben al op ons te wachten. We hadden twee pompen verwacht, maar van de mannen horen we dat de pomp die bij de bron staat het toch nog doet. Ze hebben dus alleen de pomp die halverwege de watertoren stond meegenomen. Deze pomp werkt volgens de mannen een minuut en daarna valt hij uit. We horen het aan en wij denken allebei dat deze pomp mogelijk ook niet kapot is, maar dat hij in een beveiliging schiet als hij te weinig water kan verpompen. We nemen de pomp in ontvangst. We leggen uit dat we, voor onze test in kampong Soon, nog materialen moeten kopen. We zullen dan ook wat aansluit materiaal voor deze pomp gaan kopen om de pomp te gaan testen. Is de pomp daadwerkelijk kapot dan zullen we hem laten repareren in de stad. Eerst maar een even zien. Om in kampong Amyamdam water in de de grote bak in de watertoren te krijgen hebben we een tussen reservoir nodig. We begrijpen van de mannen dat er voor een dergelijk reservoir in de kampong zelf geen geld is. Wij zullen gaan informeren wat zo’n reservoir kost en gaan kijken of wij die kunnen bekostigen. Wij zijn er namelijk nog steeds van overtuigd dat we met relatief weinig middelen in Amyamdam water kunnen laten stromen.
Donderdag 29 februari
Deze dag gaan we gebruiken om de materialen te verzamelen die we nodig hebben in Soon. We gaan morgen naar Soon om onze pomp daar te testen. We gaan kijken of de pomp de capaciteit heeft om het water vanaf de bron naar het waterreservoir in het dorp te pompen. We hebben daarvoor aansluitmaterialen nodig en 250 meter elektrakabel. Er ligt een tyleenleiding van de bron naar het reservoir. We gaan onze pomp daar eerst op testen. Maar Jantinus verwacht dat die tyleenleiding eigenlijk te krap is qua capaciteit. Maar goed we gaan niet voor niks testen. We nemen daarom ook nog 100 meter Tyleen mee van een maatje groter dan er nu ligt. We hebben niet heel veel materiaal nodig, maar wel voldoende. Soon ligt te ver van de stad om nog even wat materiaal te halen, mochten we wat missen. Charles die morgen ook mee naar Soon gaat laat weten dat hij om 11:00 uur bij ons hotel is om materialen in te gaan kopen. Als Charles er is drinken we even thee en bespreken we wat we nodig hebben. Daarna stappen we in de auto en gaan naar Horukie, de plaatselijke bouwmarkt. Daar zoeken we de spullen bij elkaar die we in Soon nodig hebben. Helaas hebben ze hier niet alles wat we moeten hebben, dus gaan we weer verschillende toko’s in Biak-stad langs opzoek naar de ontbrekende materialen. Bijna alles is op Biak te krijgen, maar soms moet je heel goed zoeken. Het is een tijdrovende klus, maar het is zoals het hier gaat. Daar hebben we ons bij neergelegd. Het is dan ook alweer twee uur als we met alle materialen terug in ons hotel zijn. Jantinus controleert of de aansluitingen die we gekocht hebben in orde zijn en passen op de pomp. Terwijl ik alvast de stekkers en contrastekkers aan de in totaal 250 meter kabel zet. We komen erachter dat we nog twee onderdelen missen. We stappen in de auto om die nog snel te gaan halen in de stad. Gelukkig slagen we bij de materialen toko hier om de hoek. Alles is nu compleet. We kunnen morgen los in Soon!
Voordat Charles vanmorgen kwam hebben we de pomp uit Amyamdam, die bij Inge thuis stond, opgehaald. We wilden die misschien vanmiddag in de rivier in Paray testen. Vanmiddag hebben we een stekker aan de pomp gezet. We steken de stekker in het stopcontact om te kijken of de pomp uberhaupt wel wat doet. De pomp doet helemaal niks. We kijken met een zaklamp in de in- en uitvoer en zien dat hij van binnen helemaal verroest is. Deze pomp is afgeschreven. In het weekend gaan we onze plannen voor Amyamdam verder uitwerken, maar er moet een nieuwe pomp voor de huidige pomp in de plaats komen.
We vinden het mooi geweest voor de klussen vandaag. We rijden even naar onze koffietent van Marthen Kopi Aten Byak. Af toe halen we daar een verse americano en een cappuccino. Versere koffie is er niet te krijgen en de bonen komen uit Papua. Mijn americano van robusta bonen uit Yapen en Jantinus zijn cappuccino van arabica bonen uit Wamena. Zoals altijd gaat Marthen met ons op de foto. Die zien we later vandaag wel weer als Instagram verhaal voor zijn koffietent verschijnen. We zijn kennelijk goede reclame ;-)
We laten de banden van de auto nog even vullen. We zagen dat één van de banden niet helemaal op spanning was. En dan is het mooi geweest voor vandaag. Nu nog dit verslag even afwerken. Jantinus doet nog wat administratie. Morgen een drukke dag in Soon.
Heb je vragen? Mail ons: jantinusweggemans@hotmail.com
Jantinus en Mark
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 221
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/161/646_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nieuwe-bril-voor-inge-en-schoolboeken-zoeken
)
[7] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099908
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-02-28
[photoRevision] => 0
[title] => Water in Amyamdam en materialen inkopen voor Wari
[message] =>
Maandag 26 februari
De dag begint wat chaotisch. Jantinus en ik denken dat we met Inge hebben afgesproken om naar kampong Mooibaken te gaan. Mooibaken werd ons aangedragen door Anna. Anne is de vrouw die met een aantal andere vrouwen in kampong Waromi groenten verbouwen. Volgens Anna is er in de omgeving van kampong Mooibaken mogelijk ook grond waarop groenten verbouwd kunnen worden. Anna zou met ons mee naar Mooibaken, maar gaf ons gisteren bericht dat ze de hele week moet werken. Geen probleem dachten wij, dan gaan we zelf kijken. We halen Inge op en rijden in noordwestelijke richting naar het midden van Biak. Als we in de omgeving van Mooibaken zijn, vragen we Inge welke richting we op moeten. Inge is echter in de veronderstelling dat we naar kampong Amyabenram (de bevolking noemt hetAmyamdam) gaan en dat we daarna een ontmoeting hebben in kampong Sunyar met de boer die we zaden hebben gegeven. Verwarring en miscommunicatie hoort een beetje bij Biak. Dat zijn we wel gewend, dus schakelen we snel. Anna kon niet mee naar Mooibaken, dus schrappen we Mooibaken van het programma en gaan door naar Amyamdam. Inge was in de veronderstelling dat we hier naar het water in de kampong willen kijken. Water in de kampong is uiteindelijk een grote pijlers onder onze projecten. Jantinus weet dat er in het verleden verschillende pogingen zijn gedaan om in Amyamdam water in de kampong te krijgen. Dit is door een overheidsorganisatie geprobeerd. In 2016 was Jantinus er ook en toen was er ook geen water. Vlak voor Amyamdam zien we een soort watertoren staan van ongeveer 10 meter hoog. In de kampong aangekomen zien we ook watertappunten staan. We stoppen even om te kijken of er druk op staat… er komt geen drup uit. We rijden verder de kampong in en bij het secretariaat van het dorp stoppen we. Daar zit een aantal mannen bij elkaar en zijn kennelijk aan het vergaderen. We stappen de vergadering maar even binnen. We worden van harte welkom geheten. We vragen via Inge hoe het met het water in de kampong zit. We horen dat er vorig jaar door een andere organisatie twee pompen zijn geïnstalleerd. Die hebben een maand gewerkt waarna ze kapot gingen. Sindsdien is er geen water meer. We gaan de installatie eens bekijken. Tussen de bron en de watertoren moet een hoogte van 50 meter overbrugd worden. Bij de bron staat een pomp die het water zo’n 35 meter naar boven wegdrukt naar een tweede pomp die de laatste 15 meter naar het reservoir in de watertoren moet overbruggen. Een mooi systeem…. Het probleem met dit systeem is dat de pompen moeten samenwerken. Stopt de pomp bij de bron, dan draait de pomp halverwege door. Die draait dan stuk, omdat er geen water meer van de bron komt. Andersom geldt hetzelfde. Stopt de pomp halverwege dan blijft de pomp bij de bron in zijn eigen water draaien, wat tot oververhitting kan leiden. Blijft een mooi systeem, door een kleine aanpassing te doen willen we zorgen dat de pompen niet meer direct afhankelijk van elkaar zijn. Die eenvoudige aanpassing is een reservoir van 2 kuub te plaatsen bij de tussenpomp. Op die manier kan de pomp bij de bron altijd zijn water kwijt. In het geval dat de tussenpomp niet draait zal het reservoir overstromen, maar kan de pomp bij de bron nog steeds zijn water kwijt.Door te zorgen dat er altijd water in het reservoir zit bij de tussenpomp zorgen we ervoor dat ook die pomp niet droog kan draaien. We gaan kijken of we dat met een vlotter in het reservoir kunnen regelen, zodat de pomp afslaat als het reservoir leeg dreigt te raken. De beide pompen zijn waarschijnlijk kapot, maar nog wel vrij nieuw. We hebben met de dorpsbewoners afgesproken dat de pompen naar Biak-stad worden gebracht. Wij gaan hier in de stad kijken of er iemand is te vinden die ze kan repareren. Op deze manier zouden we met een hele kleine investering, een extra reservoir en gereviseerde pompen weer water in kampong Amyamdam kunnen brengen. Die kleine investering zou het dorp zelf ook kunnen dragen. Voorals nog blijft het dus bij een advies en hulp bij het reviseren van de pompen voor ons.
We vertrekken hier weer. Inge zegt dat een aantal mensen op ons zit te wachten in kampong Sunyar. In Sunyar aangekomen moeten we even vragen en zoeken waar we precies moeten zijn. Als we het gevonden hebben, komt de man waar we vorige week de houtsnijwerkbeitels hebben afgeleverd naar buiten. Deze man had ook een mooie tuin waar hij groenten verbouwde. Hij heeft het ons uitgebreid laten zien toen. We ontmoeten hem nu hier dus weer bij familie van hem. Hij en zijn familie willen ons graag laten zien wat ze met de zaden hebben gedaan, die wij voor ze hadden gekocht. We lopen achter ze aan. Achter het huis gekomen zien we weer een hele mooie tuin waar van allerlei groeten worden verbouwd. Hij vertelt ons dat hij de bemesting met kippenmest doet. Hij laat ons nog wat experimentjes zien onder andere met bewatering doormiddel van druppelen. Dat werkt als een infuus. Grappig om te zien. Jantinus heeft voor hem verschillende zaden meegenomen waarmee hij weer andere groenten kan verbouwen. De man is er dolgelukkig mee. Daarna lopen we door naar de maisplanten. Er zitten dikke kolven aan de planten. Hij breekt er een aantal open om te laten zien hoe mooi ze zijn. Ze zien er inderdaad prachtig uit. De groenten verkoopt hij op de pasar (warenmarkt) in Biak. We krijgen een paar maiskolven mee als dank. Vlak voor vertrek, krijgen we als blijk van dank ook nog een schaal en een houtsnijwerk. Heel leuk! Die gaan mee naar Nederland.
Op de terug weg naar Biak-stad komen we langs Urfu. Daar stoppen we heel even. We bekijken het toilet gebouw nog even snel. We hebben een plan gemaakt voor dit toiletgebouw. We gaan het toiletgebouw opknappen. We gaan hier niet meer met een pomp uit een bron werken. Het risico van diefstal is hier te groot. We zijn van verschillende kanten gewaarschuwd om hier niet weer een pomp neer te zetten. Die waarschuwing nemen wij dus graag ter harte. Maar de leerlingen een fatsoenlijk toilet geven willen we wel. Vooral voor meisjes lijkt ons dat wel fijn.
We gaan daarom goten langs het dak aanleggen. Het opgevangen regenwater laten we in het reservoir lopen dat oorspronkelijk bij het toiletgebouw stond. Met dat water kunnen de toiletten gespoeld worden. Aan de buitenzijde van het toiletgebouw maken we een watertappunt waar kinderen hun handen kunnen wassen. Inge gaat zorgen dat een timmerman uit Urfu de werkzaamheden gaat uitvoeren. We zien dat de whiteboards die we gekocht hebben voor deze school inmiddels ook al hangen.
In Biak stad gaan we met Charles naar een soort bouwmarkt waar we de materialen bestellen die we nodig hebben in kampong Wari.
We rijden terug naar Biak-stad. Bij ons hotel aangekomen is er een nieuwe gast in ons hotel. Sonja uit Nederland. We wisten dat Sonja zou komen. Op haar verzoek hadden we een kamer in het Insia hotel geboekt. Jantinus had Sonja vooraf al laten weten dat het Insia hotel niet een geschikt hotel is voor een toerist. Er is hier aan voorzieningen niks. Er is geen ontbijt, lunch of diner. Personeel spreekt geen Engels en de kamers zijn oud en gedateerd. Wij zitten hier puur uit budgettaire redenen. Wij gaan voor zo goedkoop mogelijk. Maar wij zijn overdag meestal ook niet in ons hotel. Omdat we hier een maand zitten krijgen wij wel elke morgen een brood en er is beleg in de vorm van Jam, pindakaas en chocopasta. Er staat een thermoskan met heet water voor thee. Dat is het dan ook. Twee keer in de week komt Joke langs met rijst, bruine bonensoep (soep bruneboon) en kip. Joke heeft tot corona in dit hotel gewerkt. Toentertijd verzorgde ze altijd het avond eten in dit hotel. Nu er geen diner meer is hier werkt ze in een ander hotel van dezelfde eigenaar. Maar speciaal voor Jantinus komt ze hier dus nog twee keer per week wat eten brengen. Heel lief. De andere avonden eten we in stad. Daarna lopen we naar een koffietentje waar we koffie drinken en dan gaan te terug naar het hotel. Voor ons prima. Maar als je hier twee weken wilt genieten van de zon en de zee dan moet je niet in dit hotel zijn. Tot die conclusie komt Sonja vrij snel na aankomst ook. Jantinus stelt voor dat we haar haar het Asana hotel brengen en dat lijkt Sonja ook een goed idee. Dit is het voormalige KLM hotel. Dit hotel ligt mooi aan de zee, heeft een mooie tuin met zwembad. Het personeel spreekt er Engels en er zijn meer gasten daar. Er is ontbijt, lunch en diner. Een betere plek dus. Sonja is geboren in Surabaya. Nadat het gezin even in Nederland heeft gewoon, verhuizen ze weer richting Indonesië. Biak dit keer en ze heeft op Biak gewoond tot dat de Nederlanders uit dit deel van de wereld vertrokken. Ze vertelde dat ze als kind heeft gezien dat het KLM hotel gebouwd werd. Nadat Sonja is ingecheckt nemen Jantinus en ik nog een biertje, want die kun je in dit hotel wel krijgen. Daarna gaan wij weer terug naar ons eigen hotel.
Dinsdag 27 februrari
Vandaag gaan we eerst naar de toko waar we gisteren het grootste deel van de materialen hebben besteld. De spullen staan al klaar in winkelwagentjes. We controleren wat er is. Niet alles wat we besteld hebben, hebben ze op voorraad. De goederen die ze wel hebben, het merendeel van wat we besteld hebben rekenen we af.
Het is nogal een bedrag dat we moeten betalen. We willen de miljoenen niet uit de pinautomaat willen trekken (dat gaat waarschijnlijk ook niet in één keer). Onze pinpas werkt niet op de betaalautomaten in de winkels hier. We gaan het geld daarom overmaken op de rekening van Charles, zodat hij met zijn pas kan betalen.
De goederen die niet op voorraad waren gaan we zoeken bij andere toko’s in Biak stad. We zijn er in totaal zo’n 6 bij langs geweest. Vooral een kogel tapkraan van messing, bleek een uitdaging. De tapkranen die ze hier verkopen zijn bijna allemaal van PVC. Het is goedkoop en zo voelt het ook aan. We willen dit type kraan niet bij de huizen in Wari plaatsen. De kans dat die binnen de kortst keren kapot zijn is groot. Omdat er in Wari water rechtstreeks uit de bron geleverd wordt aan de huizen wordt er straks niet betaald voor het gebruik van water. Als een kraan lekt, is er dus ook geen financiële prikkel om die te repareren. Hoe meer lekkage hoe minder druk aan het einde van de leiding. Alle reden dus om goed materiaal aan te schaffen voor dit project. De keus voor kwaliteit zijn ze hier duidelijk nog niet gewend. De door ons gewenste kranen vonden we bij de laatste Toko die we bezochten. Maar we hebben ze. Alle materialen die we nodig hebben voor de eerste fase in Wari hebben we bij elkaar. Daar hebben we uiteindelijk bijna de hele dag voor nodig gehad.
We zien soms vragen voorbij komen in de reacties. We proberen ze te beantwoorden in onze verhalen. Rechtstreeks naar de vragenstellers reageren lukt helaas niet. Ondanks dat deze site vermeldt dat wij de e-mailadressen kunnen zien van degenen die reageren, is dat niet zo. Wij zijn te bereiken via e-mail, dus stel je vragen gerust aan ons.
jantinusweggemans@hotmail.com
Jantinus en Mark
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 17
[visitorCount] => 257
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/161/476_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => water-in-amyamdam-en-materialen-inkopen-voor-wari
)
[8] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099860
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-02-26
[photoRevision] => 0
[title] => Water voor kampongs Wari en Soon
[message] =>
Zaterdag 24 februari
Op zaterdagochtend staan we vroeg op. Vandaag hebben we een druk programma. We gaan in Wari (Biak Noord) kijken wat er precies nodig is om de huizen daar weer te voorzien van water. Daarna ga we nog een project bekijken in Kampong Soon.
We hebben afgesproken om 9:00 uur bij het kantoor van het waterbedrijf van Biak, om naar Wari te gaan. We pikken Charles en Roberto bij het waterbedrijf op. Roberto is monteur bij het waterbedrijf. De directeur van het waterbedrijf rijdt in zijn eigen auto voor ons aan. Hij komt oorspronkelijk uit kampong Wari, hij zal ons rondleiden en vertellen waar de knelpunten liggen. Roberto is ook vrij goed bekend in Wari, omdat de familie van zijn vrouw daar vandaan komt. Voor ons heel handig, lokale bekendheid.
Als je kampong Wari op de kaart van Google earth bekijkt dan lijkt het als of het meerdere kampongs bij elkaar zijn. Wij gaan bezig in het gebied dat de bewoners zelf Wari noemen. Deze kampong is door de Wari rivier in tweeën gesplist.Aan de noordkant van de rivier ligt de waterbron van de kampong. De zuidkant van de rivier heeft geen water meer uit die bron. Er lag ooit een brug tussen de twee delen van deze kampong. We lopen naar de plaats waar de brug ooit gezeten heeft. Daar zien we ook een stalen leiding uit de bossen komen die vlak voor de rivier is afgedopt. Er lekt water uit die leiding dus daar staat druk op. Ooit heeft deze leiding over de rivier gelegen, om de zuidkant van de kampong van water te voorzien. De rivier is vrij breed en het is vrij lastig om over die breedte een leiding te spannen die ook bij weer en wind heel blijft. Opnieuw een leiding over de rivier of door de rivier te leggen heeft niet onze voorkeur, omdat het risico van breuk groot is. Op de plaats waar de rivier in de zee uitmondt ligt ook een brug. Deze brug verbindt de noord- en de zuidkant van kampong Wari. We gaan kijken of we via deze stalen brug een leiding naar de andere kant kunnen leggen. Daarvoor lopen we aan de noordkant eerst door het dorp. Daar bekijkt Jantinus samen met Charles en monteur Roberto hoe de druk op het leidingnetwerk daar is. Al snel wordt gezien dat er op meerdere plekken lekkages zijn. Willen we via de brug water naar de andere kant van de rivier krijgen moeten we zorgen dat de druk in de leiding voldoende blijft. Door lekkages verminderd de druk. Dus wordt er besloten om een nieuwe leiding te leggen vanaf het punt waar het water uit de bron het dorp in komt. De huizen langs de nieuwe leiding krijgen een nieuwe huisaansluiting met stopkraan. We gaan bij de brug kijken en daar zien we dat we vrij makkelijk met de leiding door een goot van de stalen brug kunnen. Aan de andere kant van de brug aan de zuidkant ligt ook de school van Wari. Uiteraard moet daar hoe dan ook water naar toe. De bedoeling is dat de nieuwe leiding tot de school wordt gelegd. Omdat er vroeger via de leiding die over de rivier lag, water is geweest aan deze kant van het dorp, kunnen we de nieuwe leiding aansluiten oude leiding. Als we zover zijn zullen we kijken waar de oude leiding lek is en zullen we op op die plaatsten de leidingen repareren. Een waterproject van grote omvang. We hebben voor dit project ongeveer 1350 meter leiding nodig, behoorlijk wat aansluit materialen, stopkranen enzovoort. We gaan het renoveren hier in delen doen. We beginnen aan de noordkant met het vervangen van de oude leidingen en huisaansluitingen. In de volgende fase maken we de oversteek naar de zuidkant en sluiten we de school aan. In de laatste fase sluiten we de oude leiding aan op de nieuwe leiding en zorgen we dat het oude leiding gerepareerd wordt waar nodig. Roberto gaat met nog drie andere mannen in deze kampong aan het werk. Het werk gaat volgende week al van start, dus dat betekent voor ons dat we dinsdag samen met Charles materialen moeten gaan inkopen hier in de stad. Zodat die woensdag naar Wari kunnen.
Zoals jullie in onze verslagen hebben kunnen lezen, zijn we in Biak Noord bij nog twee kampongs geweest om te kijken naar de mogelijkheden om water naar de kampong te brengen. Dat waren kampong Midiray en kampong Waromi. Deze kampong liggen naast elkaar. Vanaf de brug bij Wari gezien komt vervolgens eerst Waromi en daarna Midiray. Vandaag kregen we te horen dat een overheidsinstelling kampong Waromi van water wil gaan voorzien. Dat vinden we fijn om te horen, hier hoeven wij ons dus verder niet met een waterproject bezig te gaan. Voor wat betreft Midiray moeten we ook een pas op de plaats maken. Hier hebben we een pomp met zonnepanelen nodig. We zijn op Biak op zoek gegaan of er zoiets te krijgen is. Wij hebben het niet kunnen vinden. Elders vandaan halen willen we niet. Je kan dan later mee in de knoei komen bij onderhoud (verkrijgen van onderdelen enzovoort, ervaringen vanuit het verleden). We vinden het jammer, maar zoals gezegd in Waromi wordt een waterproject vanuit een overheidsinstelling gestart. Wellicht kan daar later op aangehaakt worden. De kampongs liggen immers naast elkaar.
We zijn klaar in Biak-Noord. We rijden terug richting Biak een autorit van iets meer dan een uur. Vlak voor Biak stad ligt Kampong Maryendi. Charles wil daar even bij de school kijken. Het waterbedrijf van Biak heeft leidingen naar kampong Maryendi gelegd en daar zal binnenkort waterdruk op komen te staan. Vanaf dan heeft Maryendi water vanuit Biak stad. Bij de school is een toiletgebouw, maar dat is helemaal in verval. Charles wil dit toiletgebouw graag opknappen en ook van water voorzien. Vooral voor meisjes moet het een gemis zijn een fatsoenlijk toilet op school. We bekijken het toiletgebouw en ook het schoolhoofd komt even kijken. We maken de afspraak dat de mensen uit de kampong eerst het toiletgebouw gaan schoonmaken. Daarna zullen wij een timmerman laten komen om het gebouwtje te renoveren. Vervolgens zal Charles voor water in het gebouw gaan zorgen. Met deze afspraak vertrekken we hier weer. Volgende week gaan we kijken of het gebouw schoongemaakt is, voordat wij verdere actie gaan ondernemen.
In Biak stad gaan we even lunchen. Bij de bakker zien we pizzapunten. Die staan ons wel aan, dus die nemen we. Na de lunch gaan we door naar kampong Soon. Soon ligt midden op Biak in oostelijke richting. Vanaf Biak stad is dat ongeveer een half uur rijden. In Soon heeft Charles de toiletten bij de school gerenoveerd. Dat wil hij ons graag laten zien en hij wil graag dat wij kijken naar de mogelijkheid om water naar de kampong te brengen. Bij de toiletten aangekomen ziet het aan de buitenkant goed uit. Binnen kijken wordt helaas lastig. Het is namelijk onduidelijk wie de sleutel heeft. We gaan even op een bank staan om over de deur te kunnen kijken. Zo te zien ziet het er allemaal goed uit. Misschien als we binnenkort weer in Soon zijn en de sleutel is gevonden kunnen we een echte goede blik naar binnen werpen. Soon ligt op een soort dijk. Aan beide kanten van de kampong ligt een dal waar aan beide kanten water stroomt. Water mag dus eigenlijk geen probleem zijn hier. Ook in Soon is er ooit een waterproject geweest vanuit een andere organisatie. Er liggen leidingen door deze kampong, er is een waterreservoir in de kampong gebouwd en ongeveer 200 meter de helling af bij de bron is ook een reservoir gebouwd. Daar heeft volgens de bevolking ooit een pomp gestaan. De pomp die daar stond had de capaciteit niet om het water naar boven te pompen. Je zou denken probeer een andere pomp na alle investeringen die al in de kampong gedaan waren. Dat is niet gebeurd en dus heeft er in de kampong nooit water door de aangelegde leidingen gelopen. Omdat eigenlijk alles aanwezig is, willen wij met onze pomp gaan testen of die genoeg capaciteit heeft om het water beneden bij de bron naar het waterreservoir in de kampong te pompen. Omdat we in Wari heel veel leiding nodig hebben, “lenen” we van dat project 200 meter buis om hier te gaan testen. Op die manier maken we geen extra kosten voor deze test. Slaagt de test dan kunnen we hier verder gaan kijken hoe de ongebruikte leidingen in de kampong er verder bij liggen. We gaan vrijdag of zaterdag kijken of onze pomp het trekt.
En dan is het ook mooi geweest voor vandaag. We rijden terug naar Biak-stad via Kampong Sundey. Daar kijken Jantinus, Charles en Roberto nog even naar de leiding breuk die onstaan is nadat de weg hier vernieuwd is. Charles zal zorgen dat die breuk binnenkort gerepareerd wordt. In Biak stad zetten we Charles en Roberto af bij het waterbedrijf. Wij rijden terug naar het hotel. Morgen een rustige dag om bij te komen gelukkig.
Jantinus en Mark
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 173
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/161/145_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => water-voor-kampongs-wari-en-soon
)
[9] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099804
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-02-23
[photoRevision] => 0
[title] => De hydrocultuur in Sundey en de naaicursus gestart
[message] =>
Woensdag 21 februari
We ontbijten rustig en werken wat administratie bij. We typen een verslag en monteren het filmpje dat bij het verslag hoort. In de middag gaan we met twee Nederlanders die in het hotel hiernaast zitten naar Samares. Een kampong aan de grote oceaan. Daar is een meertje met blauw water. De tocht er naar toe is prachtig, dwars door Biak. De laatste paar kilometer zijn wel wat spannend want de weg is niet heel goed en er zijn steile afdalingen. En die afdalingen zijn op de terugweg steile hellingen. Het wordt op de terugweg even spannend als onze auto ternauwernood de berg op weet te komen. De rook komt van de banden als we boven zijn. Wel weer een mooie belevenis.
Donderdag 22 februari
Afgelopen vrijdag waren we in kampong Waroi Sup. Deze kampong is geïnteresseerd in de hydrocultuur opstelling, zoals wij die in 2022 in kampong Sundey hebben opgezet. We hebben toen afgesproken dat er een aantal mensen uit Waroi Sup vandaag naar kampong Sundey zouden gaan, om daar te gaan kijken hoe de hydrocultuur werkt. Uiteraard gaan wij ook naar kampong Sundey om te kijken of er serieuze interesse is. We pikken eerst Inge op en rijden dan door naar Sundey. In Sundey aangekomen zie we dat er een behoorlijk aantal geïnteresseerden zijn. Eerst kijken we zelf even hoe de hydrocultuur opstelling ervoor staat. Nadat wij in 2022 weer naar Nederland waren vertrokken hebben ze in zelf in Sundey de hydrocultuur uitgebreid. Er was één tafel en het zijn er nu drie. Twee daarvan draaiden vandaag ook. Één tafel met net ontkiemende planten en een tafel waar de planten al groter waren. Serli, het schoolhoofd hier, houdt toezicht op de hydrocultuur en heeft voor de mensen uit Waroi Sup een presentatie voorbereid.
Voor de presentatie lopen we met z’n allen naar de school waar we in een klaslokaal kunnen gaan zitten. Voor een goed gevulde klas vertelt Serli hoe de hydrocultuur werkt. Ze legt uit dat de ontkiemende zaden in rockwool worden gelegd, die vervolgens in bakjes in de hydrocultuur worden gezet. Op deze manier krijgen de plantjes continu water. Om de groei te stimuleren wordt er voeding aan het water toegevoegd. Serli legt uit hoe je dat doet en in welke verhouding dat moet.Tijdens haar presentatie worden er veel vragen vanuit de mensen van Waroi Sup gesteld. We merken dat er meerdere mensen heel erg geïnteresseerd zijn in hoe je dit op een goede manier kunt opzetten. Serli neemt ons vervolgens weer mee naar de hydrocultuur opstelling. Daar legt ze uit hoe het in de praktijk werkt. Ook daar worden weer veel vragen gesteld. De mensen zijn heel erg geïnteresseerd. Wij leggen de mensen an Waroi Sup uit, wat ze vanuit het hulpproject mogen verwachten. Wij financieren de hydrocultuur opstelling en de materialen voor een eerste oogst. Daarna is de kampong zelf verantwoordelijk voor het aanschaffen van nieuwe zaden, de rockwool en de plantenvoeding.De dominee van Waroi Sup, die ook meegekomen is, zegt dat hij hoopt dat ze over twee weken al een kas en tafels klaar hebben. Als dat zo is, dan zorgen wij dat de hydrocultuurbuizen, pompjes, kweekbakjes en dergelijke zo snel mogelijk in Waroi Sup komen. Het liefst nog voordat wij weer naar Nederland gaan. Eerst maar eens kijken hoever ze over twee weken zijn.
Als we klaar zijn nodigt Serli ons en de mensen uit Waroi Sup uit voor een lunch. Er is brood met pindakaas en chocopasta. Even later komt daar nog rijst, gegrilde kip en zoete aardappel bij. Een super goed verzorgde morgen hier in kampong Sundey. Wij bedanken Serli voor haar voorbereiding, goede uitleg en de smakelijke afronding.
Voor ons is het tijd om terug te gaan naar Biak stad. Zo’n twaalf jaar geleden zijn Elly en Jantinus gestart met een naaicursus voor Papua vrouwen. De doelstelling is eenvoudig. Door de vrouwen te leren naaien kunnen ze zelf op een goedkope manier voorzien in kleding en eventueel ook zelf gemaakte kleding verkopen. Voor de naaicursus zijn in het verleden al naaimachines aangeschaft. Die variëren van de modellen die wij kennen uit de jaren 50 met trapmechanisme maar ook elektrische naaimachines.De naaicursus wordt gehouden in en lokaaltje bij het huis van Chris en Martha. Tot voorkort draaide de cursus goed en was er een vrouw die de cursus leidde. Deze vrouw is in verband met ander bezigheden al sinds november vorig jaar verhinderd en dat zal zeker tot augustus van dit jaar zo blijven. Daarom hebben Jantinus en ik verschillende mensen gevraagd of ze niet iemand in hun omgeving kennen die de cursus al dan niet in de tijdelijkheid zou kunnen overnemen. Helaas hebben we daar nog niet heel veel response opgehad. Tot vanmorgen, toen er een appje binnen kwam in de naaicursus app-groep. Vanmiddag is er een bijeenkomst om niet afgemaakte kleding alsnog te kunnen afmaken. Wij gaan uiteraard ook even kijken. We zijn benieuwd, want die langlopende project willen we graag in standhouden.
Voordat we naar de naaicursus gaan rijden we even langs bakkerij Aru om wat lekkers voor bij de thee te halen.
Bij de naaicursus aangekomen blijken er 7 vrouwen aanwezig te zijn die druk met hun onafgemaakte kledingstukken in de weer zijn. Martha kan zelf goed naaien, dus die kan de vrouwen wel goed op weg helpen. We vragen de vrouwen of ze zelf niet iemand weten die de vrouwen les kan geven in het naaien. De vrouwen raken druk in gesprek met elkaar, waar wij niet veel van begrijpen. Wel komen er wat namen voorbij. Later op de avond krijgen we een appje dat de cursisten iemand gevraagd hebben en die wil het wel gaan doen. Zaterdag zullen ze starten, met de nieuwe naailerares.
Vrijdag 23 februari
Op vrijdag hebben we afgesproken om bij het waterbedrijf langs te gaan. De directeur van het waterbedrijf komt oorspronkelijk uit kampong Wari. Wij willen daar graag beginnen om water naar de kampong te krijgen. Het lijkt ons een goed idee om de directeur daar ook bij te betrekken. Op het kantoor van Charles bij het waterbedrijf laat Charles ons zien wat zijn idee voor Wari is. We horen hem aan en het blijkt dat er ooit water in deze kampong is geweest. Door breuken in de leidingen is het er niet meer. We spreken af om te gaan kijken of we die breuken kunnen repareren. Charles wil ook kijken of we dan een leiding kunnen doortrekken naar de school van Wari, want daar is helemaal nog geen water. We hadden voor zaterdag afgesproken om naar kampong Urfu te gaan om de pomp te gaan uittesten. Maar Charles adviseert ons daar even mee te wachten. Hij heeft zijn bedenkingen bij het opnieuw plaatsen van een pomp. Hij denkt dat het risico te groot is dat de pomp weer wordt weggehaald. We vinden dit een belangrijk signaal. De meeste mensen hier spreken zich niet uit als ze bedenkingen hebben bij onze plannen. Of er wordt niks gezegd, er wordt vriendelijk ja geknikt of er komt een onsamenhangend verhaal. Voor ons is dat lastig, omdat het niet duidelijk is wat er bedoeld wordt. Charles spreekt zich wel uit. We nemen zijn mening dan ook zeker serieus. We besluiten daarom de pomp test voor kampong Urfu uit te stellen. We moeten dit waterproject nog even goed overdenken. Mogelijk gaan we voor de optie waarin we de pomp in de school zetten. En als deze optie niet werkt, te stoppen met het project om water uit de bron te halen. We gaan dan het toilet alsnog opknappen, maar dan kiezen we voor het opvangen van water van het dak voor de toiletspoeling.
Jantinus en Mark
Wil je ook bijdragen dat kan! Gebruik daarvoor de donatie link. Je kan zelf een bedrag invullen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 14
[visitorCount] => 249
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/160/739_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-hydrocultuur-in-sundey-en-de-naaicursus-gestart
)
[10] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099760
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-02-21
[photoRevision] => 0
[title] => Waterprojecten en laptop voor de school van Urfu
[message] =>
Zondag 18 Februari hebben we rustig aan gedaan. Rond de middag zijn we naar Inge gereden om haar op te pikken. We hebben vanuit Nederland van verschillende mensen poststukken cadeautjes en dergelijke meegekregen. Vandaag is het een mooie dag om die langs te gaan brengen. Voor Inge is dat ook leuk, want die mag graag met de mensen kletsen en voor ons ook leuk omdat we van allerlei dingen te weten komen zo. Nadat we onze ronde klaar hadden, bleek Inge nog een verjaardag te hebben van een nichtje en een neefje van haar. Uiteraard waren wij ook uitgenodigd. Op het strand bij Hotel Nirmala is de schoonzus van Inge allerlei lekkers aan het klaar maken. We feliciteren de jarigen en eten een hapje mee. Het smaakt allemaal heerlijk! Na een uurtje vertrekken wij weer en laten de feestgangers achter. We brengen Inge nog even naar huis en gaan naar ons hotel. In de avond lopen we naar het centrum van de stad, waar we gaan eten.
Maandag 19 februari
We willen vandaag naar kampong Waromi, we gaan daar naar toe met Inge en ibu Anna. Bij Inge aangekomen bleek dat ze ons bericht niet had ontvangen omdat haar HP (hand phone) niet goed werkt. Deze is al een paar jaar oud en zo te zien ontbraken er ook al wat knopjes. Inge had nog een half uurtje nodig om zich klaar te maken. Om de tijd te doden hebben wij ondertussen een nieuwe HP voor Inge gekocht. Contact met Inge is voor ons heel belangrijk, als we hier zijn, maar ook als we in Nederland zijn. Als we weer bij Inge zijn geven we haar haar nieuwe HP. Ze is er heel bij mee. Haar kleinzoon zal haar helpen om de oude telefoon over te zetten naar de nieuwe telefoon. Bij Inge haar huis is een Ojek plaats. Dat zijn motortaxi’s. Vandaag is de Ojek-plaats een consultatiebureau voor moeders met kleine baby’s uiteraard nemen we daar even snel een kijkje.
We stappen vervolgens snel in, om door te rijden naar ibu Anna.
In Nederland hadden we gehoord dat ibu Anna in Biak Noord met een aantal vrouwen een paar groentetuinen goed aan de loop had. In het noorden van Biak zijn een aantal plaatsen te vinden waar je gewassen kunt verbouwen. Anna heeft dat in kampong Waromi met vrouwen uit de kampong opgezet. Ze verbouwen er allerlei groenten en houden de grond vruchtbaar door die te bemesten met kippenmest. We zijn vooral geïnteresseerd omdat met de kennis van Anna dergelijke tuinen mogelijk ook in andere kampongs op te zetten zijn. Anne kwam zelf met het idee om te gaan kijken of dat mogelijk is in kampong Moibaken. We zullen in Moibaken gaan kijken of er inderdaad grond aanwezig is om gewassen op te verbouwen en of er vanuit de dorpsbewoners animo is om een dergelijke tuin op te zetten met behulp van Anna. In Moibaken zullen we dan ook naar de watervoorziening gaan kijken.
In kampong Waromi is er geen water. Terwijl er volgens Anna en de Kepala kampong zo’n twee kilometer hoger een bron moet zijn. Dat is niet ver van waar de groente tuinen zijn. We lopen samen met Anna de heuvel op om even later het oerwoud in te lopen. De geluiden blijven mij hier fascineren. In de verte hoor ik al water kabbelen. De natuur hier is zo mooi en wordt alleen maar mooier hoe dichterbij het water. Jantinus bekijkt de bron, waar behoorlijk water uit komt stromen. Hij ziet hier zeker wel mogelijkheden. Als we terug willen lopen komt de Kepala kampong ons tegemoet lopen. Volgens hem zit iets hoger op een nog grotere bron. Dat is echt omhoog klauteren, voor ons op dit moment niet mogelijk. Anna en de Kepala kampong klimmen omhoog om foto’s en een video voor ons te maken. Als ze even later terug zijn bekijken we de foto’s en en de video. Dat ziet er allemaal veel belovend uit. We gaan met Charles in overleg over hoe dit hier aan te vliegen. We hebben eigenlijk een hoogte meter nodig om een goede inschatting te kunnen maken wat voor pomp we nodig zijn en met welke capaciteit. Op het eerste gezicht is dit een project dat vrij eenvoudig gerealiseerd kan worden. We nemen onze bevindingen mee en beloven bij de Kepala kampong en Anna terug te komen met onze ideeën. Als we terug rijden richting Biak stad komen we over de Wari rivier. Ook een mogelijke bron voor water in de kampongs, ook dit gaan we uitzoeken.
Het is een ongeveer een uur terug rijden naar de stad. Als we in de stad zijn zetten we eerst Anna af en daarna brengen we Inge naar huis. Zelf rijden we nog even door naar Paray waar ze een pad gemaakt hebben in een mangrove bos. Dat ziet er mooi uit, al is de aanleg van het pad dat uiteindelijk bij de zee uit moet komen nog niet helemaal klaar. Bij Paray zitten ook altijd vrouwen in de rivier hun was te doen. Vandaag ook, dus daar schieten we snel nog een paar leuke plaatjes van. Dan is het tijd om naar ons hotel te gaan. Rond 19:00 uur komt Joke ons rijst met kip en soep Brune boon brengen. Heerlijk! Jantinus komt inmiddels 24 jaar op Biak en zat meestal in dit hotel. Hij kent het personeel dus goed. Tijdens corona is een deel van het personeel ontslagen, waaronder ook Joke. Sindsdien is er geen diner meer in het hotel. Toen wij hier anderhalf jaar geleden waren, kregen we nog wel rijst met kip of vis en soep. Maar dat kregen we dagen achter elkaar, niet lekker en zeker niet vers. En met deze warmte wel belangrijk dat je geen verkeerd voedsel binnen krijgt. Dit jaar is er helemaal geen diner meer hier. We eten daarom in de stad. Toen we afgelopen zaterdag terug kwamen van eten in de stad, stond Joke ons bij de receptie van het hotel op te wachten. Ze had eten voor ons mee, wat jammer dat we niet wisten dat ze kwam. Gelijk afgesproken dan ze vandaag zou komen. We hebben heerlijk gegeten. En donderdag komt ze weer!
Dinsdag 20 februari
Toen we nog in Nederland waren, heeft het schoolhoofd ons verzocht om te kijken of het mogelijk is voor de school daar een laptop en een beamer te regelen. Toen we vorige week bij de school van Urfu waren hebben we dit verder doorgesproken met het schoolhoofd en zijn we vervolgens in Biak stad gaan kijken wat er te koop is aan laptops en beamers. Vandaag gaan we terug naar Urfu met Charles om te kijken of we weer water naar de school kunnen krijgen. Maar voor die tijd gaan we eerst een laptop en een beamer kopen. We kopen de laptop en beamer bij hetzelfde bedrijf, maar de laptop wordt in het ene filiaal verkocht en de beamer in het andere dus we crossen lekker de stad door. We hadden vorige week de laptop al uitgezocht dus nu was het de winkel in, aanwijzen welke we willen hebben en gaan. Nou ja, zo snel werkt dat in Nederland, maar hier wordt alles uitgebreid getest en administratief verwerkt. En maar goed ook, zo weten wij dat we met een goed werkend apparaat de deur uitgaan. Bij de laptop kregen we een gratis rugzak.
We gaan voor de beamer naar het andere filiaal. Daar staat de beamer hoog op een stellingkast. Ik pak het er maar even voor het winkelpersoneel vanaf. Handig om een beetje lengte te hebben af en toe. Ook hier wordt de beamer even getest. Hij werkt, dus ook deze wordt aangeschaft.
We hebben afgesproken dat we Charles ophalen om 11:00 uur, aangezien we vroeg zijn gaan we nog even koffie drinken bij Kopi Aten. Marthen, de eigenaar, maakt nog even een selfie met ons en even later staan we op zijn Instagram pagina. Als de koffie op is rijden we naar het huis van Charles om hem op te pikken. We rijden vervolgens naar Toko Mitra. Dit is een Welkoop achtige winkel, hier kijken we wat er te koop is aan pompen. Er staan wat modellen op de plank hier. Nu we weten wat er te koop is rijden we door naar kampong Urfu. Bij de school aangekomen, worden we al opgewacht door het schoolhoofd. We worden uitgenodigd om mee naar de lerarenkamer te gaan. Daar overhandigen we hem de laptop en de beamer. Uiteraard sluiten de laptop en de beamer gelijk aan. Het werkt allemaal naar behoren. Het schoolhoofd en leraren die aanwezig zijn, zijn erg blij met de laptop en beamer! We hopen dat ze er heel veel plezier van zullen hebben en dat het het onderwijs van de kinderen op deze school ten goede komt.
Toen we voor ons vertrek aankondigden dat we weer naar Biak zouden gaan kwam een lezer van deze site bij ons op de lijn. Hij vroeg zich af of hij specifiek kon bijdragen aan een project. We hebben hem gevraagd of hij misschien wilde bijdragen aan de laptop. Afgelopen weekend liet hij weten dat hij de hele laptop wil betalen. Een heel welkome bijdrage en de school van Urfu is heel erg blij met deze bijdrage.
We laten de leraren met de laptop en beamer achter en lopen met het schoolhoofd naar de waterbron bij de school. Toen we vorige week hier even waren bleek dat er niks meer van de watervoorziening aanwezig was die we in 2022 hier hadden opgezet. Het schoolhoofd had alle leidingen en watertank bij de school weggehaald, nadat in november de door ons geïnstalleerde pomp was gestolen. De leidingen en de watertank had hij opgeslagen bij de kerk van Urfu om zo verdere diefstallen van materialen te voorkomen. We waren blij om dit te horen. Een groot deel van de materialen is er nog, dus nu is het zonder hele grote extra kosten mogelijk om de watervoorziening van de school te herstellen. De oude pomp stond in een afgesloten gemetselde bak vlak naast de bron midden in de bebossing. Liever hadden we gehad dat de pomp in de school had gestaan, maar hier is toentertijd niet voor gekozen omdat de bron vrij diep zit en we niet beschikten over een pomp met voldoende zuigkracht.
We gaan weer even bij de bron kijken. Die zit vrij diep in een spelonk in het koraal. Met een beetje klauteren was het water in de bron goed te zien. Met de pomp die we vanmorgen hadden gezien bij Toko Mitra in gedachten werken we twee scenario’s uit. Scenario 1 we zetten de pomp in de school. We zetten een klep onder in de bron en laten de slang vollopen met water en kijken of de pomp voldoende zuigkracht heeft om het water naar boven te pompen. We gaan hiervoor ook een andere diameter buis voor gebruiken. Werkt dit dan staat de pomp veilig in de school. Dit heeft onze voorkeur. Scenario 2, we bouwen in de spelonk bij de bron een nieuwe bak en zetten daar de pomp in. Deze bak sluiten we me meerdere sloten af. Doordat de pomp op een lastiger toegankelijke plaats staat hopen we dat hij dit keer bespaart blijft voor het dievengilde. We gaan dus eerst scenario 1 testen. We spreken met Charles af dat we dat zaterdag gaan doen. We rijden terug naar Biak stad waar we met Charles gaan lunchen bij Nirwana en we rijden vervolgens terug naar Toko Mitra om de pomp en andere benodigdheden te kopen. Dit project wordt dus zaterdag vervolgd.
Jantinus en Mark
Wil je ook bijdragen dat kan! Gebruik daarvoor de betaallink. Je kan zelf een bedrag invullen.
Vrijdag hebben we afgesproken om naar Waroi Sup te gaan. Deze kampong is geïnteresseerd in de hydrocultuur opstelling zoals wij die de vorige keer in Sunday hebben opgezet. Onderweg zullen we ook bij de man stoppen die houtsnijwerken maakt. We hebben vanuit Nederland een beitel en houtsnijwerkset meegekregen van iemand die deze gereedschappen niet meer kan gebruiken.
We rijden eerst naar Inge. Inge gaat vandaag met ons mee. Inge vindt dit soort tripjes altijd leuk en voor ons is het erg handig, want Inge kan voor ons tolken. Onderweg naar Waroi Sup komen we door Urfu. In Urfu hebben we de vorige keer bij de school gezorgd dat er water in het toiletgebouw voor de leerlingen kwam en dat er water tappunten op het schoolplein kwamen. Het schoolhoofd had ons in Nederland al gevraagd of we de school konden helpen aan een laptop, beamer en projectiescherm. Nu we toch langs de schoolrijden, stoppen we even. Tot onze verbazing, zijn de water tappunten van het schoolplein verdwenen en is het waterreservoir waar het water voor het toiletgebouw en de watertappunten vanuit de bron naar toe gepompt werden verdwenen. Doordat het toiletgebouw niet meer gebruikt kon worden, was het toilet ook helemaal geruïneerd.Daar schrikken we toch wel even van.
We horen van het schoolhoofd dat de pomp afgelopen november gestolen is. Om verdere diefstallen te voorkomen heeft hij de watertappunten, de leidingen en het waterreservoir op laten slaan bij de kerk van Urfu, in de hoop dat dieven het niet aan durven om bij een kerk te stelen. Een hele opluchting dat de meeste materialen er nog zijn, we spreken af dat we binnenkort met Charles gaan kijken of we een andere pomp kunnen aanschaffen. Een pomp die in een gebouw bij de school kan staan en het water uit de bron naar boven zuigt. De pomp die we de vorige keer hadden geïnstalleerd stond naast de bron en pompte het water omhoog. De bron ligt op ongeveer 300 meter van de school diep verscholen in de bossen. Deze pomp stond wel in een gemetselde bak die afgesloten kon worden, maar voor dieven bleek dat geen probleem. Teleurstelling aan de kant en nu kijken hoe we dit kunne oplossen voor de leerlingen van de school. Zodat ze daar weer een net toilet krijgen voorzien van water.
Voor de laptop, beamer en projectiescherm van de school kijken we nog snel even in de lokalen. Een laptop en Beamer zijn makkelijk door de leraren mee naar huis te nemen. Een projectiescherm niet. We zijn bang dat een dergelijk scherm zo gestolen is. De klaslokalen zijn hier na schooltijd niet afgesloten. We zien dat er in de lokalen whiteboards hangen. Deze zijn duidelijk aan vervanging toe. We denken dat wanneer de whiteboards weer wit zijn, dat deze ook goed als projectie scherm kunnen dienen. We nemen dit allemaal in ons achterhoofd mee en zeggen tegen het schoolhoofd dat we in de stad gaan kijken wat we voor ze kunnen doen. Hier komen we in een van onze volgende verslagen wel weer op terug.
Tijd om door te rijden naar Waroi Sup, want dat was ons doel om te gaan overleggen over de mogelijkheden van een hydrocultuur. Waroi Sup ligt op ongeveer 30 kilometer van Biak stad. Inge heeft voor ons contact gelegd met de dominee van het dorp. Voor projecten waarmee we een grotere gemeenschap kunnen helpen, maken we graag gebruik van een autoriteit in het dorp. Dat kan dus een schoolhoofd, dominee of een kepala kampong (dorpshoofd) zijn. In dit geval de dominee van de kerk in Waroi Sup. Als we aankomen zijn er verschillende mensen uit de kampong die geïnteresseerd zijn en het kerkbestuur die ons ontvangen. We leggen uit wat we in kampong Sunday hebben gedaan en stellen voor dat als ze geïnteresseerd zijn dat er een delegatie uit Waroi Sup in Sunday gaat kijken. In Sunday hebben de bewoners inmiddels ervaring met de hydrocultuur en hebben deze zelfstandig uitgebreid. We leggen uit dat wanneer ze een dergelijke opstelling ook willen hebben voor Waroi Sup dat wij de materialen zullen leveren. Dat de hydrocultuur bij de kerk moet komen te staan en dat de gemeenschap gezamenlijk verantwoordelijke is voor het verbouwen van gewassen in de hydrocultuur.
We spreken af dat de delegatie vanuit Waroi Sup volgende week donderdag in Sunday gaat kijken. Wij noteren dit natuurlijk ook in onze agenda, want we willen daar wel even bij zijn. Dit is precies zoals we het hydrocultuurproject voor ogen zien. Kennisoverdracht door de lokale gebruikers zelf en de financiële ondersteuning van ons voor de materialen. Een leuke ontmoeting met enthousiaste mensen. Wordt volgende week dus vervolgd.
Op de terugweg naar de stad stoppen we in Padwa Sup. Hier is een bewoner die aan houtsnijwerken doet. Hij kan wel wat extra gereedschappen gebruiken daarvoor. Vanuit Nederland hebben we daarvoor gereedschappen meegekregen van iemand die ze zelf niet meer kan gebruiken. Mooie gedachte dat deze gereedschappen hier heel erg welkom zijn. De man laat ons zijn laatste houtsnijkwerken even zien, ook de projecten waar hij nog meer bezig is. Het ziet mooi uit. Heel knap werk. We nemen voor de gulle gever een houtsnijwerk mee naar Nederland.
We zien naast het huis een mooie tuin liggen, waar gewassen worden verbouwd. Inge vertelt dat ze hier verschillende keren zaden heeft gebracht van gewassen om te verbouwen. Een hydrocultuur is hier duidelijk niet nodig. En voor wie deze verslagen vaker leest, weet dat verbouwen van gewassen op grote schaal op Biak lastig is, in verband met de koraal bodem hier. De tuin van deze man ligt echter heel gunstig, het water stroomt bij regen in een soort pan. Daar blijft de grond als slip op de bodem liggen. Dit stukje land is dus heel geschikt om gewassen op te verbouwen. Dat doet deze man dan ook en hij vertelt vol enthousiasme over wat hij verbouwt, waarmee hij experimenteert en wat er gelukt en niet gelukt is. Hij verbouwt nu bonen, prei, taugé, papaja en mais.Knap wat deze man zelf heeft opgezet op een stukje vruchtbare grond naast zijn huis. Mooi om te zien. Toen hij hoorde van ons hydrocultuur opstelling in Sunday wilde hij daar ook graag gaan kijken. Waarschijnlijk komt hij volgende week donderdag ook naar Sunday.
We rijden terug naar Biak Stad. Daar zetten we Inge af bij haar huis. Voor Inge zijn het leuke maar vermoeiende dagen. Zelf rijden we even naar het hotel waar we even gaan eten. Na het eten lopen we naar het centrum van Biak. Daar gaan we naar Siner Paki, de Bol.com van Biak maar dan zonder postorder. Bij Siner Paki schijn je alles te kunnen kopen. Daar gaan we kijken voor een laptop, beamer en whiteboards. Siner Paki zit met vestigingen over de hele stad. We moeten dus voor een laptop een paar straten verder zijn. Daar kijken we wat er te koop is. We vinden een mooie laptop, een van de goedkopere modellen. Een basic laptop kost hier ongeveer net zoveel als in Nederland. We vragen daar ook naar een beamer, maar voor de beamer moeten we naar een andere vestiging. We lopen daarom even door naar de andere vestiging, waar we door de dames van het de winkel giechelend worden ontvangen. In deze vestiging hebben ze inderdaad een beamer, ook met de aansluitingen die we voor ogen hebben. Dus noteren we dat ook, om volgende week op terug te komen. In deze vestiging hebben ze ook whiteboards van het goede formaat. We noteren alle prijzen en gaan terug naar het hotel. Bij elkaar genomen is dit een investering van ongeveer 1000 euro. Wel inclusief 3 nieuwe whiteboards die ze in de normale lessen ook kunnen gebruiken.
We nemen een omweg terug naar het hotel. Onderweg drinken we nog even een kopje koffie en eten we een snack bij bakker Nirwana. Daarna zit deze dag er wel op. In de avond eten we nog even bij Super Nova en gaan we bij Hadi koffie drinken. Dan is het tijd om te gaan slapen.
Zaterdag 17 februari
Voor het bekijken van een waterproject in Biak Noord halen we Charles eerst van huis op. Daarna rijden we door naar Chris Padwa, hoewel Chris niet goed meer ter been is mag hij graag mee op pad. Hij blijft in de auto zitten als er stukken gelopen moeten worden.
We rijden eerst naar kampong Warfor. Charles heeft daar onlangs een waterproject voor ons afgerond. Bij de school was een toiletgebouwtje, maar er was geen stromend water. Het toiletgebouw is daarom daar opgeknapt en Charles heeft daar door middel van een waterreservoir dat gevuld wordt door regen water gezorgd dat er stromend water in het het toiletgebouwtje is en dat er op het schoolplein wat water tappunten zijn. We zagen dat er PVC kranen gebruikt waren. Super goedkope kranen en we snappen de gedachte om deze te gebruiken. Toch vragen we Charles om deze kranen te vervangen door messing kogel kranen. Omdat PVC kranen, goedkoop duurkoop is. Ze zijn zo kapot en hoewel ze nog maar enkele weken geleden geïnstalleerd waren lekten ze nu al. Charles gaat ervoor zorgen dat de kranen vervangen worden.
Toen Charles op de school van Warfor aan het werk was, kwam hij ook in gesprek met een leraar daar. Hij kon niet officieel aangesteld worden aan de school, omdat hij zijn diploma nog niet betaald had. Als je hier klaar bent met je opleiding moet je nog nog wel betalen voor je diploma. Kun je dat niet, dan krijg je dus geen diploma, gekwalificeerd of niet. Gevolg, zonder diploma kun je niet aangesteld worden en dus komen er ook geen inkomsten binnen. Charles had daarom contact met Jantinus opgenomen of het diploma niet uit het project betaald kon worden. We hadden besloten dat te doen, en de betreffende leraar kwam ons trots zijn diploma tonen. Hij is nu voor een aantal uren aangesteld aan de school. We kregen daar nog het verzoek om voor een aantal schoolboeken te zorgen. We hebben er foto’s van gemaakt en gaan kijken wat we voor de school kunnen betekenen.
We rijden door naar kampong Midiray, waar ons verzocht is te gaan kijken wat er mogelijk is voor de watervoorziening van deze kampong. Er zijn hier ooit delen van een leidingnetwerk en waterreservoirs gebouwd, maar er is hier nooit water uit de kraan gekomen. De bron ligt echter 1200 meter hoger. We kunnen een deel van die 1200 meter met de auto doen. Het andere deel doen we te voet, dwars door het oerwoud. Ik vind het toch wel bijzonder zo door het oerwoud te lopen. De plaatselijke bevolking is er goed bekend, er en lopen ook wel wat paadjes, maar de sfeer en de oerwoud geluiden zijn echt bijzonder om doorheen te lopen. Na zo’n 500 meter gelopen te hebben zijn we bij de bron. Daar komt het water uit de heuvel lopen en stroomt het via een beekje weg. Jantinus bespreekt met Charles de mogelijkheden. Het water moet vanuit de bron een stukje omhoog gepompt worden, naar een reservoir om het vervolgens door middel van vrije val vanuit het reservoir naar de Kampong te laten lopen. Midden het oerwoud is echter geen stroom. Daarom gaan we uitzoeken of er door middel van een pomp op zonne-energie toch iets gedaan kan worden. Dit klinkt allemaal vrij eenvoudig, maar als dit project van de grond komt is het ook gezien de afstand van de bron naar de kampong een vrij omvangrijk project. Volgende week eerst maar eens uitzoeken of er met zonne-energie mogelijkheden zijn. We beloven de bewoners van Kampong Midiray dat we gaan onderzoeken wat er mogelijk is voor ze.
Op de terugweg rijden we langs Wari Beach, een prachtig strand met strandtentjes en grootse neon reclame die een toeristische badplaats niet zou misstaan. Ware het niet dat hier geen toeristen komen.Ziet er voor de lokale bevolking ook mooi uit. En wij hebben er ook leuke foto’s van gemaakt. Elly heeft in Nederland poppetjes gebreid om uit te delen aan kinderen. Hier op strand treffen we een aantal kleine kinderen die we blij maken met en gebreid poppetje. Leuk om te zien.
Dan is het tijd om terug naar Biak stad te gaan rijden. Onderweg stoppen we nog even bij een mooi uitzicht punt, waar we nog wat foto’s maken. Net op tijd, want de hele terugweg van zo’n 60 km dwars door Biak hebben we te maken met tropische regens. Vlak voor de stad houdt het op met regenen; gelukkig. We zetten Chris en Charles thuis af en rijden door naar het hotel. In het hotel begin ik alvast met dit verslag en Jantinus is alvast foto’s aan het sorteren.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 21
[visitorCount] => 327
[author] => Mark en Jantinus
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/160/086_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 16-17-februari-verschillende-projecten-bekeken
)
[12] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099661
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-02-16
[photoRevision] => 0
[title] => Een reis van 39 uur, maar we zijn er!
[message] =>
Een reis van 39 uur.
Het is eindelijk dinsdag 13 februari. We hebben er lang naar uitgekeken, maar vandaag vertrekken we dan echt naar Biak. We vertrekken met de trein vanaf het station van Assen. Vanuit Assen kunnen we zonder over te stappen naar Schiphol, dat is wel zo makkelijk. We worden uitgezwaaid door Elly, Trea en Jacko, als onze trein om 08:06 uur vertrekt.
We vinden dit deel van de reis eigenlijk het spannendst. Gelukkig verloopt de treinreis vlot en goed, zodat we om 10:00 uur op Schiphol staan. Daar ontmoeten we Mieke, die ons nog wat kaarten mee wil geven voor bekenden op Biak. Om 10:40 uur, hebben we onze koffer bij de drop-off achtergelaten en zijn we al door de security en de douane heen. Onder het genot van een kopje koffie wachten we tot we kunnen boarden voor onze vlucht naar Doha in Qatar. Onze vlucht vertrekt mooi op tijd en we vliegen zonder vertraging naar Doha. Op de luchthaven van Doha aangekomen kijken we onze ogen uit. We hadden al gehoord dat dit een prachtige luchthaven moest zijn en dat klopt. Luxe in overvloed, maar ook een prachtig overdekt park midden in de luchthaven. Heel bijzonder. We moesten in Doha vijf uur overbruggen voor onze aansluitende vlucht. Ondanks dat er van alles te zien is, is het ook gewoon vijf uur wachten.
Ook onze vlucht van Doha naar Jakarta verloopt zonder problemen. We landen, 14 februari, tegen 15:30 uur op Jakarta.
Om in Indonesië te mogen verblijven als toerist heb je een visum nodig. Dit visum kun je kopen zodra je in Indonesië geland bent. Het betreft een Visum on Arrival (VoA), een dergelijk visum is 30 dagen geldig en kan met nog eens 30 dagen worden verlengd. Van onze eerdere bezoeken weten we dat zodra het vliegtuig is leeg gelopen er lange rijen staan voor de Immigratiedienst om een visum te kunnen kopen. We hadden in Nederland gelezen dat het nu mogelijk is om een elektronisch Visum on Arrival (e-VoA)te kopen. Dat hebben we dit jaar gedaan. Je doorloopt op internet het aanvraag proces, je betaalt en je krijgt vrij snel een bevestiging of je visum is toegekend. Met ons elektronische visum konden we gelijk door naar de immigratiedienst, ook dit proces was veranderd. Er stonden poortjes waarop je je paspoort kon leggen. Nadat het paspoort gescand was ging het poortje open. Via een email kregen we een bevestiging dat we Indonesië binnen waren gekomen. In het emailbericht staat wanneer je het land bent binnengekomen en ook wanneer je het land dus weer moet verlaten. Wij vonden dit een hele verbetering met hoe het altijd was.
Nadat we onze koffers van de band hadden gehaald, liepen we door naar de Douane. Bij de douane aangekomen konden we een QR-code scannen. Met deze QR-code kom je bij een formulier waar je kunt opgeven of je sieraden, veel geld of andere goederen het land mee inneemt waarover mogelijk belasting betaald moet worden. Dit formulier was snel ingevuld en we hadden niet iets aan te geven dus kregen we een QR-code die door een douane ambtenaar werd gescand. Alles was in orde, we mochten allebei doorlopen.
Wil je in Indonesië gebruik maken van een lokale simkaart, dan moet je je telefoon laten registreren. Dit kan alleen op de luchthavens van Jakarta en Bali. Bij de stand van Telkomsel hebben we ons een flinke databundel aangeschaft zodat we, zonder gratis WiFi punten het thuisfront kunnen informeren.
Vanaf Jakarta vervolgen we onze reis met nog twee binnenlandse vluchten. Een vlucht naar Makassar en een vlucht van Makassar naar Biak. De binnenlandse vluchten worden vanaf Jakarta uitgevoerd vanaf Terminal 1 en 2. Wij vliegen met Lion Air naar Biak dus nemen we de Skytrain naar Terminal 2. Het is inmiddels 16:30 uur en onze bagage kunnen we pas om 18:00 uur kwijt dus we gaan eerst even ergens rustig een kopje koffie drinken. Onze vlucht vertrekt namelijk pas om 21:00 uur, we moeten dus weer en paar uur wachten. Tijdens het koffie drinken ontvangen we een mailje van Lion Air dat we alvast online kunnen inchecken. Dat doen we dus alvast en we krijgen onze Boarding passen in de mail. Om 18:00 uur droppen we onze bagage bij de drop-off balie en lopen Terminal 2 verder in om even wat te eten en…. te wachten….
Op onze boarding pass staat de gate en het vluchtnummer vermeld. Helaas komt geen van de twee overeen met de gegevens op de vertrekborden… Maar er is maar 1 vlucht van Lion Air die avond naar Makassar dus naar die gate gaan we. Bij gate 7 aangekomen, die op de vertrekborden vermeld stond, werden we doorgestuurd naar gate 5, de gate die op onze boarding pass stond. Na 10 minuten wachten bij gate 5, worden we met de rest van de passagiers verzocht naar gate 7 te gaan, waar ons vliegtuig zal vertrekken…. Let it go…
Op de borden staat nog steeds een ander vluchtnummer. Vluchten kunnen natuurlijk meerdere vluchtnummers hebben, vaak worden die dan afwisselend getoond op de borden. Hier helaas niet. Echt controleren konden we het dus niet, maar we zijn gewoon ingestapt en vertrokken naar Makassar.
Op 15 februari, landen we om 00:20 uur op Makassar. Onze aansluitende vlucht zal om 03:15 uur vertrekken. Dat is de vlucht die ons naar Biak zal brengen. Voor de laatste keer wachten dus… Op Makassar wachten we bij gate 1 waar onze vlucht volgens de borden zou moeten vertrekken. Vlak voor het boarden moeten we echter naar gate 4. Via deze gate stappen we het vliegtuig in, naar onze eindbestemming Biak. Tijdens de vlucht biedt de stewardess ons plekken voorin het vliegtuig aan. We zitten nogal krap namelijk met onze lange benen. Dit aanbod slaan we natuurlijk niet af, zodat we de laatste 2 uur en 50 minuten van onze reis nog een beetje comfortabel kunnen wegdommelen.
Iets voor 7 uur landen we dan eindelijk op Biak. Na een reis van 39 uur zijn we er eindelijk!
In de aankomsthal worden we al opgewacht door Chris Padwa. Een warm welkom. Nadat we onze koffers van de band hebben gepakt lopen we naar buiten waar Serli ons staat op te wachten met de auto die we de komende maand mogen gebruiken. We laden onze koffers in en ik word achter het stuur gezet om naar het hotel te rijden. Dat is wel gelijk even schakelen, want hier rijden ze links. Dat levert verder geen problemen op en 10 minuten later zijn we in ons hotel. In het hotel worden we verwelkomend door August. August regelt voor Jantinus altijd een kamer in het hotel en een apart ruimte waar we kunnen zitten te ontbijten. Gezamenlijk brengen we onze koffers naar de kamer en gaan we ontbijten met Chris, August, Serli en een collega van Serli en even later komt Charles ook binnen lopen.Na het ontbijt vertrekt iedereen en gaan wij ons even douchen en een paar uur op bed liggen.
Aan het einde van de ochtend gaan we de auto even voltanken. Daarna drinken we koffie bij Kopi Aten. Marthin heeft zijn eigen koffiezaak.Daar waren we vorig jaar ook al een paar keer koffie gaan drinken en nu wilden we graag zien hoe zijn koffiezaak verbouwd was. Dat hadden we via instagram een beetje kunnen volgen. De ruimte is behoorlijk vergroot. Maar het blijft een kleinschalige koffiezaak. De koffie was voortreffelijk trouwens. In de middag zijn we cadeaus gaan afleveren bij Inge en Chris en Martha. Inge voelde zich niet fit en was daarom niet op het vliegveld vanmorgen. Ze was wel naar ons hotel gekomen, maar toen lagen we net te slapen. De cadeaus vanuit Nederland worden met blijdschap ontvangen. Dat is toch leuk om te zien. Daarna rijden we naar Chris en Martha om daar ook wat cadeaus van verschillende mensen uit Nederland te overhandigen. Ook daar worden de cadeaus met blijdschap ontvangen.
We rijden hierna naar het voormalige KLM hotel waar een we een Bintang (biertje) drinken. Daarna rijden we terug naar ons hotel en lopen naar het centrum van de stad om wat te gaan eten. Daarna doen we nog een Koffie bij Hadi en dan is het mooi geweest. Tijd om te gaan slapen.
Jantinus en Mark
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 237
[author] => Mark en Jantinus
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/159/926_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-reis-van-39-uur-maar-we-zijn-er
)
[13] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099553
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-02-09
[photoRevision] => 0
[title] => Onze reis naar Biak in 2024
[message] =>
Vandaag starten we ons nieuwe verslag! Dinsdag 13 februari vertrekken mijn vader en ik (Jantinus en Mark) weer naar Biak. Degenen die deze site al jaren volgenwetendatJantinus al jaren op Biak komt, veel samen met Elly (mijn moeder), soms alleen en nu voor de tweede keer samen met mij (Mark). Biak is voor mij inmiddels ook redelijk bekend terrein, want in totaal wordt dit mijn vijfde keer. Jantinus kwam ooit door zijn werk bij de WMD (Waterleidingmaatschappij Drenthe) terecht op Biak. Na zijn pensioen is hij blijven gaan. In de tijd dat Jantinus en Elly daar waren voor Jantinus zijn werk, hebben ze zelfhulpprojecten opgestart en naverloop van tijd projecten van anderen die daar al liepen overgenomen. Onder andere van veteranen die in de Nederlandse tijd op Biak hebben gewoond. Het gaat om waterprojecten (dorpjes/scholen voorzien van water), rijstprojecten (voedselhulp voor armen), schoolgeld projecten, hydrocultuur (zelf verbouwen van groenten), naaicursussen (kleding maken voor persoonlijk gebruik en verkoop). Deze projecten worden financieel ondersteund door veteranen, enkele hulporganisaties, mensen die een relatie hebben met Biak, vrienden en familie.
Even terugkijken naar wat we in 2022 hebben gedaan.
We hadden in 2022 een vol programma.Er liepen verschillende projecten die bekeken moesten worden. Sommige projecten hadden met onze komst een laatste zet nodig om afgerond te worden. Bijvoorbeeld het waterproject bij de school van Urfu. Daar is nu water in het toiletgebouw en is er stromend water bij verschillende water tappunten op het schoolplein.
Het rijstproject hebben we ook goed bekeken. We zijn zelf meegegaan om te kijken hoe de deelnemers van deze projecten erbij zitten. We zagen dat bij de meeste deelnemers de situatie niet voldoende was veranderd om zonder het rijstpakket te kunnen. Veelal gezinnen waarvan één of twee ouders niet meer leven. De alleenstaande ouder of in het geval van weeskinderen een familielid moet dan voor de opvoeding van de kinderen zorgen. In kampong Sundey werden we gevraagd te gaan kijken bij zeven gezinnen, zodat we die misschien ook konden helpen. Zoveel armoede en ellende… confronterend om te zien. Gelukkig bleken er ook deelnemers in het rijst project te zijn waarvan we de hulpen konden stoppen. De plekken hebben we kunnen opvullen met de 7 gezinnen uit Sundey.
Er was ook ruimte voor nieuwe initiatieven. Zo zijn we begonnen in Kampong Sundey om een kas te bouwen waar een hydrocultuur opstelling kon worden opgezet. Deze kleine opstelling is inmiddels gemaakt draait ook al. Op een koraaleiland als Biak is het lastig groenten te verbouwen.
In kampong Padwa Sup zijn we gaan kijken wat we kunnen doen om daar ook water naar de school te krijgen. Jantinus heeft daar de mogelijkheden bekeken. Hij heeft daar afgesproken dat wij het materiaal kopen en dat de mensen in de kampong dit zelf gaan aanleggen.
We zijn in kampong Swaipak geweest, waar ook gekeken is naar mogelijkheden om de school te voorzien van water. Ook dat bleek te kunnen. Omdat dit de kampong is waar Bennie, een oud collega van Jantinus, vandaan komt is afgesproken dat Bennie deze werkzaamheden zelf zou gaan uitvoeren in zijn vrije tijd. Ook dat project is inmiddels afgerond.
Vanuit het project is er ook aandacht voor scholing. We vinden het belangrijk dat kinderen de kans krijgen om door te leren. Er zijn in het verleden al veel kinderen gesteund. Dat kan doordat het schoolgeld betaald wordt, maar ook door studie materiaal aan te schaffen. Helaas zijn er ook drop-outs. Kinderen waarvan blijkt dat ze het niveau misschien niet aan kunnen of geen zin meer hebben (dat verschilt niet veel van Nederland). Helaas komt het op Biak nog veel voor dat meisjes vanaf een jaar of 15 zwanger raken en daarom stoppen met school.
Natuurlijk bezochten we ook het waterbedrijf van Biak. Dat bedrijf gaat Jantinus nog steeds aan het hart en dus wordt dat bij elk bezoek aan Biak ook bezocht. Hij kijkt overal in de stad of er nog water is. Hij vraagt zijn oud collega’s uit waar het goed en minder goed gaat. En Jantinus laat het ook niet na om zijn adviezen te blijven geven.
En nu is het dan bijna zover! Nog een paar dagen en we vertrekken. De koffers staan klaar de laatste dingen zijn geregeld. Nog even met het gezin uit eten, dat is traditie geworden voordat er naar Biak wordt vertrokken.
We hebben voor onze nieuwe reis alweer een druk programma klaar staan. In de ongeveer 30 dagen dat we dit jaar op Biak zijn, gaan we de lopende projecten bekijken en nieuwe projecten starten.
Natuurlijk zullen we het rijstproject weer gaan bekijken. Zijn er gezinnen waar het rijstproject gestopt kan worden, zodat we nieuwe gezinnen kunnen gaan ondersteunen?
Het project van de hydrocultuur die we in 2022 zijn gestart, is een succes. We gaan dat succes ook zelf bekijken en we hebben al contacten gelegd om te kijken of we het project kunnen uitbreiden naar andere kampongs.
Water is waar het allemaal mee begonnen is, dus ook dit jaar zullen we gaan kijken bij de eerder ondersteunde projecten hoe het gaat. Maar we kijken ook altijd uit naar nieuwe mogelijkheden om kampongs of scholen van water te voorzien. Uiteraard gaan we kijken hoe het waterbedrijf van Biak ervoor staat. Loopt daar alles nog steeds zo goed, zoals we in 2022 zagen hebben de mensen in Biak nog steeds water.
Het project van de naaicursus, waarbij mensen wordt geleerd om zelf kleding te maken wordt zeker weer bezocht. De kleren die gemaakt worden, kunnen gebruikt worden voor eigen gebruik of voor de verkoop. Deze ondersteuning is gericht om voornamelijk vrouwen de mogelijkheid te geven om geld te verdienen voor levensonderhoud. Maar ook voor besparing zodat er geen geld uitgegeven hoeft te worden aan nieuwe kleding.
Voor het schoolgeld project gaan we kijken of we nieuwe leerlingen kunnen ondersteunen en hoe het gaat met de leerlingen die we hebben ondersteund de afgelopen tijd.
Op Biak hebben we gelukkig ook ondersteuning van mensen die daar wonen. Voor degenen die deze website al langer lezen weten dat, Inge voor ons heel belangrijk is. Inge woont op Biak. Maar ook Inge wordt ouder, dus gaan we dit jaar ook kijken wie Inge daarbij kan gaan ondersteunen. Een nichtje van Inge, Tanty, wil daarbij wel gaan helpen. Tanty kennen we zelf ook al een aantal jaren en daar hebben we vertrouwen in. We hopen de komende periode ook hier nadere afspraken te kunnen maken, zodat de projecten ook als wij niet op Biak zijn gewoon doorgaan.
We hebben zoals eerder geschreven genoeg te doen! We zullen jullie via deze website weer op de hoogte houden van wat me meemaken op Biak.
Een jaar geleden hebben we de stichting Hati Bersatu overgenomen. Stichting Hati Bersatu werd opgericht door KLu veteranen, met de doelstelling om hulp op Biak te bieden. Onze projecten werden in het verleden al gesteund door deze stichting. De club veteranen wordt steeds ouder en ook steeds kleiner. Voor de oprichters een goed moment op de stichting over te dragen en voor ons een goed moment om onze activiteiten in een stichtingsvorm voort te zetten.
De projecten gaan dus gewoon door! Dus mocht je willen bijdragen dat kan! Je kan structureel bijdragen, maar natuurlijk ook een eenmalig een bijdrage doen op NL27 RABO 0394857178 tnv st. Hati Bersatu (Let op!Een nieuw rekeningnummer dus)
Terwijl we een aantal dagen op de douane moeten wachten, ontmantelen we het onbruikbaar geraakte grootzeil en het bijbehorende rolsysteem. Het is fantastisch weer. De hitte maakt dat de zweetstralen van je af stromen als je beweegt. Rustig aan dus.
We krijgen creatieve ideeën over hoe we het grootzeilsysteem volgend jaar kunnen repareren. Deels doen we dat nu gelijk al en zetten we bovenin de mast onderdelen die we nog hebben goed vast. Deels zullen we wat spullen uit Nederland mee moeten nemen. Hier in Indonesië is namelijk weinig tot niks verkrijgbaar voor boten, of de kwaliteit is discutabel. Spullen invoeren is echter vanwege armoede en corruptie op zijn zachtst gezegd een uitdaging. Soms worden duizenden euro’s invoerrechten gevraagd bij aankomst met het vliegtuig. De nieuwe kabel, die we toch echt mee zullen moeten gaan nemen, kunnen we wellicht laten doorgaan voor een zekeringkabel om de hoge vulkaan hier op Lombok te beklimmen? En de nodige nieuwe 2 meter aliminiumpijp voor het rolsysteem wellicht als een mast voor onze eigen surfplank die we natuurlijk altijd op vakantie meenemen… We gaan het zien. Gelukkig horen we ook van een aantal zeilers dat het op het vliegveld van Lombok nog wel meevalt met de corruptie. Het is hier een stuk minder toeristisch dan op Bali of in Jakarta. En in het ergste geval zeilen we volgend jaar gewoon met onze 2 fokken verder, want in Maleisië en Thailand kun je prima bootmaterialen krijgen en invoeren, zeggen ze...
Dan is het maandag en gaan we met het bootje naar de kant om te informeren hoe de petten staan. Dat blijken vele petten. Er zijn minstens 10 mannen in uniform aanwezig. Zowel de douane, immigratie als biosecurity zijn vertegenwoordigd en zitten aan tafels in een lichte bries onder de grote multifunctionele overkapping van de haven. Ze komen niet alleen voor ons. Het was ons al opgevallen dat er gisteren meer boten naar de haven kwamen. De meeste boten komen uitklaren om naar Maleisië door te varen. Het hele inklaringsproces neemt weliswaar heel wat uren in beslag, maar verloopt uiterst soepel en prettig. Een havenmedewerker neemt voor weinig geld veel werk uit handen door allerlei papieren voor ons in te vullen. Dat blijkt hier gebruikelijk. Wat een ongekende luxe. Aangezien er 4 mannen mee gaan naar de Let’s go voor inspectie en ze allemaal in het bijbootje moeten, gaat Eddy alleen met hen naar de boot. Daar blijken ze het reuze gezellig gehad te hebben. Ze wilden eigenlijk vooral de werking van bijna alle instrumenten zien en namen veel foto’s. Als ik het zo hoor is er geen mier gespot. Of zou mijn mierentraining met ‘hide!’ en dan de mieren leren zich heel snel te verstoppen toch geholpen hebben? Vers voedsel dat we nog hadden mogen we houden.
Nu kunnen we de haven af! Het eerste dat we graag willen is een toeristen-simkaart, zodat we internet op de boot kunnen ontvangen. Het straatje waar het haventerrein op uitkomt is een achterbuurtje met zowaar binnen 50 meter de dichtstbijzijnde mobiele telefoonwinkel. Het is een open gedeelte van een huis waar een bureau is neergezet. De verkoper heeft de simkaart, maar kan alleen cashgeld aannemen. De dichtstbijzijnde geldautomaat blijkt 3 kilometer verderop. Zonder aarzelen geeft hij ons zijn gloednieuwe scooter mee. Het feit dat hij ons uitvoerig moet uitleggen hoe we moeten starten blijkt niet van invloed op zijn besluit ons zijn scooter mee te geven. Stoïcijns legt hij het een paar keer uit. Ongekend wat een vertrouwen en hulp. De scootertocht is nog een hele onderneming in het drukke straatverkeer vol met toeterende andere scooters en laadwagentjes. Doordat ik niet zo’n held ben achterop wordt Eddy af en toe fijngeknepen, maar hij rijdt -nu ook hevig geschrokken- heldhaftig door. We bereiken de ATM zonder kleerscheuren. Bij het opnemen van het maximale bedrag van 60 euro, blijkt dat we een stapel van meer dan een centimeter dik aan biljetten krijgen. Die proppen we goed weg want het voelt toch wat vreemd. Voor veel Indonesiërs is 60 euro een maandsalaris. Even staan we wat suffig naar de scooter te kijken, want we krijgen hem niet meer aan. Na het indrukken van alle knopjes en 5 minuten verder lukt het gelukkig toch om te starten. Opnieuw wagen we ons op de linkerhelft van de weg in alle drukte. Overal langs de weg staan huisjes en winkeltjes. Meerdere moskeeën roepen zeer luidruchtig op tot gebed. Overal zijn mensen. Overal is het druk. Dit blijkt vrij kenmerkend voor Indonesië te zijn. Eenmaal terug bij de telefoonwinkel nemen we blij de simkaart mee. Terug op de boot blijkt de kaart helaas nog niet te werken en de 3 dagen erna zijn we samen met deze allervriendelijkste jongen bezig de telefoon werkend te krijgen in Indonesië. Maar het lukt! En alles met een glimlach.
Op onze ankerplek horen we meermalen per dag de aanroep van een stuk of 4 moskeeën. Ongeveer 10 minuten voor het einde van de oproepen start er op het bandje van de dichtstbijzijnde moskee een vrouwen- of kinderstem van iemand die volop voor het zingen gaat en die zichzelf niet goed hoort. Het is namelijk enorm, maar dan ook echt enorm vals. Eigenlijk klinkt het meer als een soort heel hard roepen en voor de vorm ook af en toe even proberen te zingen. Vaak als zij start schieten we in de lach en zeggen we: “Ah daar hebben we onze vriendin weer, nog 10 minuten”. We fantaseren er op los dat het wellicht de vrouw van de imam is en dat niemand er wat van heeft durven zeggen. Elke zeiler die we spreken weet namelijk meteen waar we het over hebben. Dat zal in de straat dan toch ook wel zo zijn?
In de dagen erna besluiten we dat we de Let’s go hier in de haven aan een meerboei zullen laten als wij naar Nederland gaan. Als we terugkomen kunnen we dan kort de boot op de kant zetten voor wat klusjes, net als vorig jaar. Het is een bewaakte haven, een goedebeschutte baai voor zowel het droge seizoen met de zuidoosten wind, als het natte seizoen met de noordwesten wind. Bovendien is het echt een fijne plek met prettige mensen, waar we graag naar terugkeren. Op ons gemakje halen we de zeilen eraf, vervangen de nieuwe lijnen voor de oude, poetsen en schrobben we en maken alles klaar voor vertrek. Met weemoed. Maar ook uitziend naar het weer ontmoeten van dierbaren in Nederland. En blij dat we straks even tijd hebben alle indrukken van dit jaar een plek te geven. Dag Let’s go, hou je taai, tot volgend jaar!
De vliegreis ging voorspoedig. Een peuleschil vergeleken met de vlucht in voorgaande jaren naar New Zealand. In plaats van 36 uur onderweg slecht twee vluchten van in totaal 16 uur. Bij het inchecken een nieuwe hick-up, want hoewel wij een officiële brief hadden dat onze boot in Lombok lag was er verwarring over dat we slechts een enkele vlucht terug naar Indonesië hadden. Hoe gingen we daar dan weer weg? Nou per boot dus. Maar het duurde even voordat dat officieel helder was, de immigratie in Indonesië gebeld was en zij toestemming gaven. Toch nog tijd voor koffie met de uitzwaaiers, heerlijk. Eenmaal in Lombok raapten wij onze reiskoffers op en vervolgden dapper onze weg naar de scanner. Indonesië staat bekend om nogal pittig hoge invoerrechten mochten ze de spullen die wij voor onze boot mee hebben (in weer eens vreemde verpakkingen, ditmaal binnen de toegestane 2 meter lengte van de ‘odd luggage’) gaan zien als ingevoerde goederen. Het geluk was aan onze kant. De man voor de scanner verdeelde mensen in een rij die moest scannen en een rij die door mocht lopen. Wij werden verwezen naar de scanner en gingen braaf die rij in. Plots bedacht hij zich en mochten we door zonder scannen. We zullen nooit weten waarom, maar moesten ons inhouden geen geluksdansje te gaan doen.
Eenmaal buiten staat onze taxi al klaar, zalig. Instappen en gaan. Op de haven drinken we heerlijk gekoeld sap en vallen aan tafel in slaap, wachtend op personeel van de haven dat ons inclusief bagage naar Let’s go zal varen. Daar gaan we. Is ze dat echt? Ze ziet er zo schoon uit. Ongekend. Niet groen, niet beschimmeld, gewoon (bijna geheel) schoon. We treffen een stralende Let’s go. En wij stralen daarna net zo hard. Eenmaal aan boord leggen we het bed goed en vallen in een comateuze slaap. Pas 14 uur later starten we met wennen aan de zinderende hitte. Klusje doen? Mwah. Dat kan ook morgen.
Langzaam bouwen we een ritme op. Klussen is alleen in de vroege ochtend of eind van de middag te doen. Niks mis mee. We hebben geen haast. Dit is een idyllische plek. Het restaurant heeft prima salades en ander eten. Boodschappen doen komt later wel. De zelfgemaakte yoghurt wil nog niet zo lukken want hij stolt niet. Ook last van de hitte van het water dat erbij moet lees ik op internet. Dan lukt het dus niet. Ergens gaan we uitvinden hoe dat met deze temperaturen goed komt. Doordat de boot 7 maanden nogal heeft liggen wiebelen is er ergens een bout uit de ophanging van de giek geschoten. Die eerst maar eens op de goede plek terug krijgen. Het is weer even wennen om zo schommelend te klussen. Maar het lukt. Zo… dat was wel genoeg voor dag 1. We zoeken binnen in de boot verkoeling en zijn innig gelukkig met de 2 nieuwe plastic bootventilatoren die we mee hebben. Vrijwel geluidloos en veel koeler dan onze oude exemplaren die inmiddels 12 jaar oud en redelijk geroest zijn. We horen van mede-wereldzeilers dat hun in Indonesië aangeschafte exemplaar het binnen een paar weken al had begeven. We laten ons in de banken zakken. Klik. Zoom. Koelte. Blij.
Wat gaat de tijd toch snel! Inmiddels is het al april en zijn de leerlingen alweer toe aan de laatste 3 maanden van dit schooljaar. Brenda en ik zijn in het afgelopen schooljaar een paar periodes op Bali geweest en op dit moment zitten we er ook.
In de tussenliggende maanden is het overhandigen van de maandelijkse gelden aan het hoofd van de school ook goed geregeld en we hebben ook kwitanties daarvan. Het is fijn dat we op die manier ook een veilige manier kunnen zorgen dat het geld daar terecht komt waar het hoort.
We hebben dit schooljaar er in overleg met de juffen voor gekozen om van alle leerlingen de helft van het maandelijkse schoolgeld te betalen om op die manier de kleuterschool breder toegankelijk te maken en voor de leerlingen die een aanvraag hebben gedaan hebben we dus uniformen en schoenen en een tas betaald.
Het is maar goed dat we dit jaar voor deze werkwijze hebben gekozen want wanneer we het volledige lesgeld van de arme leerlingen hadden moeten betalen, waren we geld tekort gekomen.
Nu hebben we van deze 37 leerlingen wel de grote eenmalige kosten kunnen wegnemen en de maandelijkse kosten zijn door ons gehalveerd waardoor ze nu per maand omgerekend zo'n €3,20 per leerling kwijt zijn. Al met al zijn we best tevreden hoe het dit jaar gelopen is. We hebben weer enige reserve voor het aanstaande schooljaar kunnen opbouwen door jullie trouwe en gulle giften maar wanneer er volgend schooljaar weer zoveel leerlingen zijn die na een bezoek door de juffen en door het overleggen van een bewijs van onvermogen van de de lokale overheid in aanmerking komen voor onze steun, dan sluit ik niet uit dat we weer een extra inzamelingsactie zal opzetten om te waarborgen dat we onze steun aan de plaatselijke kleuterschool kunnen continueren. We hopen dat jullie mij daar dan weer bij willen ondersteunen.
Afgelopen maandag was ik weer op de school en het was weer schitterend om te zien hoe de kinderen genieten van de mogelijkheden die de school hen biedt en van elkaars gezelschap. Het is ieder jaar weer een prachtig stel kinderen en we hopen dat we ook in de aankomende schooljaren met jullie steun in staat blijven veel kinderen een heerlijke kleuterschooltijd te bezorgen!
Salam hangat,
Ad en Brenda
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-10-07 08:45:00
[totalVisitorCount] => 176591
[pictureCount] => 4
[visitorCount] => 280
[author] => ad
[cityName] => Amlapura
[travelId] => 220213
[travelTitle] => help de school
[travelTitleSlugified] => help-de-school
[dateDepart] => 2009-10-17
[dateReturn] => 2023-12-04
[showDate] => yes
[goalId] => 11
[goalName] => Vrijwilligerswerk in het buitenland
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/165/397_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/205/429_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => wat-gaat-de-tijd-toch-snel
)
[2] => stdClass Object
(
[reportId] => 5100202
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-03-15
[photoRevision] => 0
[title] => We zijn weer thuis
[message] =>
Dit is ons laatste verlag van onze reis naar Biak. In de laatste week voor ons vertrek naar Nederland werd ik helaas ziek. Waarschijnlijk griep. Koorts en alle andere symptomen die daarbij horen, maakten dat ik met niet fit genoeg voelde om verslagen te maken. Inmiddels gaat het gelukkig weer beter. In die laatste week hebben we natuurlijk niet stil gestaan. De projecten die we wilden doen deze keer op Biak waren allemaal gestart. Jantinus is ze de laatste week blijven volgen. En ik natuurlijk ook, soms een ochtend mee en soms van afstand. Afgelopen zaterdag zijn Charles en Roberto naar Wari gegaan om daar het project te gaan starten. In deze kampong gaan we de bestaande waterleiding vervangen en via de brug over de Wari rivier naar de andere kant van de kampong water brengen. Daar is al enkele jaren geen water meer, doordat de leiding die over de Wari rivier liep kapot was gegaan. Daardoor had ook de school van Wari geen water meer. Alle materialen waren de week ervoor al naar Wari gebracht, alleen waren de werkzaamheden door het slechte weer nog niet gestart. Gelukkig konden die zaterdag wel worden gestart en in de loop van de dag kregen wij de foto’s van de werkzaamheden al binnen. Leuk om te zien hoe de meters aan tyleen uitgerold door de kampong lagen. De fantastische manier waarop de mannen in Wari vol enthousiasme aan het werk waren gegaan gaf ons op afstand een goed gevoel. Zaterdagavond waren we uitgenodigd voor de verjaardag van Sonja die 85 jaar werd. Sonja had Chris en Martha, Inge en ons uitgenodigd voor een buffet in hotel Swiss Bell. Daar hebben we lekker gegeten van al het lekkers wat op het buffet uitgestald stond. Zondag hebben we de auto laten wassen en zijn we wat mooie plekjes gaan bekijken rond Biak stad. Afgelopen jaar is er een evenement geweest op Biak, waardoor er op verschillende plekken langs de kust nieuwe gebouwen en pleinen zijn gemaakt om evenementen te houden. We kwamen zelfs een Tourist Office tegen in een afgelegen kampong. Voor de normale toerist niet te vinden. Wij vinden het ongelooflijk dat er geld aan dergelijke projecten is uitgegeven, vooral omdat ze nooit gebruikt gaan worden. Maar goed er zijn mensen die er werk door hebben gehad. Dat is dan de positieve gedachte erbij.
Maandag gaan we wat watervallen bekijken. Omdat we langs Wari komen nemen we Roberto en Charles mee. Charles gaat met ons mee naar de watervallen en Roberto zetten we in Wari af. In Wari aangekomen zien we dat de tyleenleiding al helemaal door de kampong ligt. Al bijna tot aan de straat waar ook de brug ligt waar de leiding overheen zal gaan. Er is hier zaterdag hard gewerkt. Jantinus regelt dat de leiding ook iets de grond ingegraven gaat worden zodat hij niet beschadigd raakt doordat hij aan de oppervlakte ligt. We zetten Roberto af en rijden door naar de watervallen van Warsa en Kormon. Die liggen nog ongeveer 20 km verderop. Ik was al eerder bij deze watervallen geweest, maar ze blijven indrukwekkend. Vooral de waterval van Kormon. Daar lopen we met een aantal kampong bewoners naar toe. We moeten daarvoor een stukje door de rivier lopen. We worden door de bewoners door het water geholpen, want het is spekglad. Bij de waterval aangekomen zien we dat er veel water naar beneden komt. Het is de afgelopen week niet heel mooi weer geweest. Er is veel regen gevallen en dat is te zien. Het water komt met bakken naar beneden. Toen ik hier in 2015 was viel er aanmerkelijk minder water naar beneden. Dat is vooral te zien als ik nog even snel de foto’s van toen erbij zoek. Toen stonden we onder de waterval en lieten ons nat regenen. Dat doen we deze keer maar niet. Waarschijnlijk valt het water daar nu ook te hard voor. Maar het is een prachtig gezicht. We maken hier uitgebreid foto’s. Dan rijden we weer terug richting Wari. Onderweg zien we nog een waterval in de verte. Die valt van grote hoogte naar beneden. Als we hier een volgende keer weer komen gaan we daar zeker naar toe lopen. Nu maken we snel wat foto’s op afstand. Terug in Wari zien we dat Roberto druk aan het werk is met de mensen uit de kampong. We overleggen dat wij terug naar Biak stad gaan. Charles zal later op de dag terug gaan om Roberto weer op te halen. Als we terug zijn in Biak stad brengen Jantinus en Charles mij naar het hotel. Voor mij is het even mooi geweest. Jantinus en Charles gaan nog materialen bestellen voor de volgende fase in Wari. Daarna rijden ze door naar Mariyendi waar ze nog even bij de toiletten bij de school gaan kijken. Daar schiet het nu ook echt op. De plafonds zitten er helemaal in. Charles zal daar de komende week de goten aan het gebouwtje zetten, waar het water mee opgevangen wordt om de toiletten te kunnen spoelen. Heel mooi om te zien dat dit project zo voorspoedig verloopt. Het kan niet lang meer duren of dit toiletgebouw is weer functioneel. Maandagavond lig ik al vroeg op bed en slaap de klok rond. Dat doet me goed.
Dinsdag voel ik me gelukkig een stuk beter. Het is ook onze laatste dag op Biak. We hadden Sonja beloofd om met haar over het eiland te gaan en ons hydrocultuur project te laten zien. Dinsdag stap ik weer achter het stuur van de auto en we halen Inge op die ook met ons mee zal gaan vandaag. Daarna rijden we naar het voormalige KLM hotel waar Sonja logeert. Als we Sonja hebben opgepikt rijden we eerst naar pasar Bosnik. Dit is een pasar waar veel vis verkocht wordt, maar er zijn ook souvenirs te koop. We kijken er uitgebreid rond. Sonja koopt hier haar souvenirs en Jantinus en ik kijken hier ook wat rond. Als Sonja is uitgekocht en gekeken stappen we weer in de auto. We rijden door naar kampong Saba waar een mooi strandje is. Daar kijken we rond en maken wat foto’s. Hoewel het niet regent, schijnt de zon helaas ook niet. Dat is voor de foto’s wat jammer. Maar het is en blijft schitterend hier.Vervolgens gaan we door naar kampong Sundey. Daar worden we welkom geheten door Serli. We krijgen thee en wat te eten. Jantinus geeft Serli nog wat zaden uit Nederland. Deze zaden zijn bestemd voor de vrouwen uit Wamena. Deze vrouwen wonen op Biak en leven van het verbouwen van groenten. In Wamena kun je heel goed groenten verbouwen. De vrouwen hebben op Biak tuinen gemaakt waar ze hun kennis uit Wamena gebruiken om groenten te verbouwen. We geven ze elk jaar zaden, zodat ze daarmee in hun levensonderhoud kunnen voorzien. De groenten worden door de vrouwen verkocht in Biak stad. We hadden de vrouwen in Biak stad zelf niet gezien. We hoorden nu dat ze op dit moment geen groenten hebben om te verkopen. Deze zaden komen dus nu goed van pas. Serli heeft beloofd dat ze de zaden naar de vrouwen zal brengen. En vandaag kregen we de foto’s uit Biak dat Serli ze aan het uitdelen is bij de vrouwen uit Wamena. Heel leuk om te zien. Met Sonja rijden we nog even door naar de school van Sundey waar de hydrocultuur opstelling staat. Daar laat ze zich bij praten door Serli die vol enthousiasme de opstelling laat zien.
We gaan weer richting Biak stad. In Biak stad gaan we langs Tiptop. Tiptop is een haventje vlak bij ons hotel waar Durian wordt aangevoerd vanuit Yapen. Daar kopen we wat Durian om mee te nemen naar de naaicursus. We willen nog even afscheid nemen van de dames van de naaicursus. Bij Chris en Martha aangekomen waar de naaicursus wordt gehouden, blijkt dat er nog niemand is. Niet veel later komt de nieuwe naailerares aanlopen. We maken even kort kennis met haar. Doordat de dames nogal wisselen met de aanvangstijden van de cursus is het kennelijk niet meer duidelijk wanneer ze aanwezig moeten zijn. Wij kunnen niet langer wachten en vertrekken weer. Later die middag krijgen we foto’s dat ze er allemaal toch zijn. We hopen dat ze genoten hebben van de Durian. We brengen Inge naar huis en vervolgens gaan we met Sonja naar haar hotel. Daar drinken we nog een Bintang en dan vertrekken wij ook naar ons hotel. In de avond gaan we nog even wat eten bij Kitong. Daar drinken we ook elke avond een kopje koffie. Onze laatste voor deze trip. We nemen daar afscheid van het personeel en zeggen dat we volgend jaar weer komen koffie drinken. Voor nu is het mooi geweest. We gaan naar bed. Morgen koffers pakken en richting Nederland.
Woensdagmorgen slapen we eerst uit. We moeten pas om 12:00 uur op het vliegveld zijn. Na het ontbijt gaan we langzaamaan onze koffer pakken. Als je daarmee klaar zijn dan kan het wachten beginnen. Inge komt nog even langs en het personeel van het hotel komt afscheid nemen. Ook de dames die onze kleren hebben gewassen zijn er om nog even gedag te zeggen. Uiteraard moeten we nog met ze op de foto. Om 12:00 uur stappen we in de auto en gaan naar het vliegveld. Daar worden we opgewacht door Sonja, personeel van het KLM hotel, Chris en Inge. Als we onze koffers hebben afgegeven gaan we met z’n allen nog even koffie drinken bij een koffietentje op het vliegveld. Daar gaan we nog een keer met z’n allen op de foto en dan wordt het tijd om naar de vertrekhal te gaan. We nemen afscheid van iedereen en hopen ze volgend jaar weer te zien. Dan gaan wij door de security en start onze reis naar Nederland.
We vliegen vanaf Biak om 13:40 uur eerst naar Jayapura. In Jayapura moeten we even het vliegtuig uit en na een klein uurtje vliegen we gelijk door naar Jakarta. Vanaf Jayapura is dat 5 uur vliegen. We komen om 19:00 uur aan in Jakarta. In Jakarta halen we onze koffer op, want die moeten we voor onze reis naar Amsterdam opnieuw inchecken. We moeten twee uur wachten op de luchthaven van Jakarta voordat we onze koffer weer kwijt kunnen. Als we onze koffer uiteindelijk kwijt zijn gaan we door de security en bij de gate eten we nog wat. Om 23:20 kunnen we boarden en dan net na 00:00 uur start onze reis naar Doha in Qatar. Tijdens deze vlucht kunnen we gelukkig redelijk goed slapen. De vlucht duurt ongeveer 6 uur. Om 04:30 uur zijn we in Doha, waar we gelijk door moeten naar de gate waar onze vlucht naar Amsterdam vertrekt. We hebben ongeveer een uur overstaptijd. Om 05:50 uur vertrekken we dan voor onze laatste vlucht van 6 uur naar Amsterdam. Helaas lukt het tijdens deze vlucht niet om te slapen. We kijken de uren weg tijdens deze vlucht. Je wilt dan gewoon naar huis. Rond 10:30 landen we eindelijk in Nederland. Nadat we onze koffer hebben haasten we ons naar de trein. We kunnen de rechtstreekse trein naar Assen van 12:05 uur gelukkig net halen. Om 13:55 uur zijn we in Assen waar Elly ons staat op te wachten. Fijn om elkaar weer te zien. Dan word ik naar huis gebracht en vertrekken Jantinus en Elly naar Westerbork. Thuisgekomen staan er bloeiende viooltjes voor het huis en een bosje bloemen in de woonkamer. Die zijn door Jacko geregeld, wat heerlijk om zo thuis te komen. Als ik mijn koffer uitgepakt heb, komt Jacko uit zijn werk en drinken we samen onder het genot van een kaasplankje een wijntje. Heerlijk om weer thuis te zijn!
Jantinus en Mark
Wil je ook bijdragen dat kan! Gebruik daarvoor de donatie link. Je kan zelf een bedrag invullen.
Elf jaar geleden zijn Elly en Jantinus hun rijstproject gestart op Biak. Het rijstpakket bestaat uit 15 kg rijst, handzeep, suiker, olie, thee, melk en wasmiddel. Dit jaar hebben we het pakket uitgebreid met maandverband voor de vrouwen die in het project zitten. Er staan nu 33 gezinnen op de lijst die elke twee maanden een pakket ontvangen.
Inge is degene op Biak die zorgt dat de rijstpakketten gekocht worden en worden rondgebracht. Het rondbrengen doet ze samen met Rudy. Hij beschikt over een auto, zodat ze de pakketten ook naar de kampongs ver buiten Biak-stad kunnen brengen. Dit jaar hebben we Tanty en Irene gevraagd om Inge bij het project te gaan ondersteunen. Vooral omdat de inkoop en het rondbrengen voor Inge steeds zwaarder wordt. Al geniet Inge er ook zichtbaar van om andere mensen te helpen.
Als wij op Biak aanwezig zijn gaan we mee. We willen zelf graag zien hoe het de mensen vergaat die een pakket krijgen. Daarnaast willen we inventariseren of er gezinnen zijn die inmiddels zelf beter in hun levensbehoeften kunnen voorzien. We willen in dit project alleen de allerarmsten opnemen. In de loop van de tijd kan het een gezin beter gaan, doordat er bijvoorbeeld werk is gevonden of een partner is gevonden die in het onderhoud kan voorzien. Die gezinnen zullen plaats moeten maken voor gezinnen die onze hulp beter kunnen gebruiken.
Jantinus is donderdag met Rudy en Inge naar Sundey geweest. Daar zijn 7 gezinnen die in het rijstproject zitten. Helaas ben ik geveld door de griep en ga dus niet mee. Het filmpje bij dit verslag is daarom een iets aangepaste versie van het filmpje van 2022. Het filmpje is dus illustratief, maar de situatie verschilt niet met 2022. De geplaatste foto’s zijn wel van dit jaar en gemaakt door Jantinus.
Rudy heeft de producten al bij de toko opgehaald, waar Inge ze heeft besteld. Deze toko is door Inge zorgvuldig uitgezocht, zodat er geen cent te veel wordt betaald. Handig, de reis naar Sundey kan gelijk beginnen.
Vrijdag wordt de rest van de rijst rondgebracht. Rudy heeft de producten wederom al opgehaald bij de toko dus ook nu kunnen we gelijk gaan rondbrengen. We rijden naar Kampong Inggiri daar bezoeken we 1 adres. Deze vrouw heeft helemaal niks. Dit adres moet zeker op de lijst blijven. We zagen dat het in de muren van het huis allemaal kieren en gaten zitten. Jantinus heeft met Inge overlegd dat die gaten en kieren in het huis worden gedicht met nieuw plaatmateriaal.
Jantinus, Inge en Rudy rijden verder naar het huis waar vier weeskinderen wonen. Ze wonen bij een neef die deze kinderen niet kan onderhouden. Ook hier moet het rijstproject zeker doorgaan. Hier gaan we wederom kijken hoe het met de scholing zit.
We hebben nog een aantal pakketten op verschillende adressen afgeleverd. We noteren bij de adressen wat we daar aantreffen en zien en nemen dat later mee in onze bespreking met Inge welke adressen we blijven ondersteunen en welke niet.
Een rijstpakket kost omgerekend ongeveer 20 euro.
Wil je ook bijdragen dat kan! Gebruik daarvoor de donatie link. Je kan zelf een bedrag invullen.
NL27 RABO0394857178 t.n.v.Stichting Hati Bersatu (Let op! Een nieuw rekeningnummer)
Jantinus en Mark
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 20
[visitorCount] => 224
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/162/535_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => rijst-rondbrengen
)
[4] => stdClass Object
(
[reportId] => 5100061
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-03-07
[photoRevision] => 0
[title] => Testen in Amyamdam en rond kijken op Biak
[message] =>
Zondag en dinsdag Amyamdam
Op zondag en dinsdag zijn we naar Amyamdam gereden. We wilden daar de pomp gaan testen die naast de bron staat. We nemen daarvoor op zondag Inge en Charles mee. We vertrekken pas om 14:00 uur omdat Charles en Inge eerst nog naar de kerk moeten. In Amyamdam aangekomen gaan we eerst naar de Kepala kampong zeggen dat we er zijn. Die regelt gelijk wat mensen om met ons mee te gaan naar de pomp. We hebben een nieuwe voetklep bij ons die aan de aanvoerleiding moet komen die in de rivier ligt. Als we bij de pomp aan zijn gekomen zien we dat het deur van het pomphuis open is. De vorige keer konden we niet bij de pomp komen nu wel. Dat maakt het werk een stuk makkelijker. We gaan eerst de klep op de aanvoerbuis zetten. Een van de mannen die met ons mee naar de pomp is gegaan stapt de rivier in en haalt de aanvoer slang naar boven. Ik doe wat teflontap op het uiteinde van de slang en draai de nieuwe klep op de slang. Dan gaan we naar de pomp en zetten de pomp aan. De pomp draait, hij lijkt dus niet stuk. We hebben in de richting van het dorp de aanvoerleiding naar het dorp bij een koppelstuk opengedraaid om te zien of er water komt. Er komt geen water. We gaan de aan aanzuigleiding en het pomphuis vullen met water in de hoop dat de pomp dan wel goed begint te werken. Als we dat gedaan hebben startten we de pomp weer. Helaas geen water uit deze pomp. We stoppen even met testen en nemen de gegevens van de pomp op om die later in ons hotel door google te halen. We zijn benieuwd naar de specificaties van de pomp. Het is inmiddels het einde van de middag voor ons wordt het tijd om naar de stad terug te gaan. In het hotel bekijken we de specificaties van de pomp en zien dat die voldoende aanzuig vermogen moet hebben. De pomp staat vrij hoog ten opzichte van de rivier. Maar dat moet kunnen. We besluiten een nieuwe poging te doen op dinsdag in Amyamdam en nemen nu onze eigen aanvoerslang met voetklep mee. Dit keer gaan we wat eerder op de middag en nemen we alleen Charles mee. In Amyamdam verzamelen we weer wat mensen gaan gaan weer naar de pomp. We vullen de leidingen weer en startten de pomp, weer geen resultaat. Dan koppelen we onze eigen leiding aan de pomp, ook daarmee krijgen we geen water door de pomp. Dan de ultieme test of de pomp niet gewoon kapot is…. We vullen een emmen met water zetten een korte aanzuigleiding aan de pomp en starten de pomp. Een pomp met deze specificaties moet de emmer in enkele seconden leeg hebben. Er gebeurt niks. De pomp zuigt geen druppel uit de emmer. Ondanks dat de pomp wel draait, want dat horen we, gebeurt er niks. Deze pomp is kapot. Wederom stoppen we met onze test en geven aan de dorpsbewoners aan dat ze de pomp naar Biak stad moeten brengen. Daar zullen we gaan kijken of de pomp gerepareerd kan worden. De andere pomp van Amyamdam was al afgeschreven, hopelijk kan deze worden gemaakt. De waterprojecten in Soon en Amyamdam kwamen beide op ons pad, tijdens ons verblijf hier. We hebben ze in Nederland niet kunnen voorbereiden. Helaas gaat het niet meer lukken om ze tijdens ons verblijf hier af te ronden. Maar we zien mogelijkheden, deze projecten kunnen door met ondersteuning van ons als we in Nederland zijn. De volgende keer dat we hier komen ronden we ze hoe dan ook af. Want in beide kampongs moet er water komen.
Op dinsdagmorgen gaan we met Chris Padwa op pad. We hebben een brief uit Nederland meegekregen die we in Kampong Mokmer moeten afleveren. Chris weet waar de geadresseerde woont. Voordat we naar Mokmer rijden, gaan we langs het postkantoor. We hadden vanuit Nederland een verzoek gekregen om een ansichtkaart vanaf Biak te versturen. Leuk idee vonden wij. Bij de Papoeashop zijn we gaan kijken naar ansichtkaarten. Ze waren er niet. Als we weg willen lopen komt de eigenaresse vanuit het magazijn toch met een stapeltje aan. Ze vertelt dat er geen ansichtkaarten op Biak te koop zijn. Er komen hier geen toeristen zegt ze. We zoeken wat kaarten uit. Veel kaarten met mannen met peniskokers en vrouwen in traditionele kledij. We vrezen dat in het Nederland van nu niet elke kaart even gewaardeerd wordt. We zijn dus wat selectief in wie we welke kaart sturen. In het postkantoor zoeken de baliemedewerkers uit hoeveel postzegels op de kaarten moeten. Er moeten 4 zegels van 5000 op. Om te voorkomen dat de adressen niet meer leesbaar zijn, gaan de zegels deels over onze warme groet op de kaart. We plakken de zegels er samen met de baliemedewerkers op en als dat gebeurd is dan worden de zegels vakkundig van een stempel voorzien. We gaan afwachten of de kaarten Nederland halen…
We rijden door naar Moker om de brief uit Nederland af te leveren. Nadat we de brief hebben afgeleverd rijden we door naar het monument van de vliegramp met de Neutron bij Biak.
Op 16 juli 1957 stort de KLM Super Constellation "Neutron" kort na de start van Biak, in zee. Aan boord zijn 9 bemanningsleden en 59 passagiers. Van de 68 inzittenden overleven slechts tien passagiers de crash door snel handelen van alerte Papoea’s. Drie Papoea's kregen een koninklijke onderscheiding voor hun aandeel in de reddingsactie.
Op initiatief van de nabestaanden wordt er in 2012 In kampong Mokmer een monument onthuld. Jantinus heeft met verschillende nabestaanden en overlevenden contact. Als we hier zijn gaan we altijd even kijken hoe het monument erbij staat.
Woensdag doen we lekker rustig aan. We hebben nog maar weinig tijd voor onszelf gehad hier. Over een week gaan we terug naar Nederland dus we gaan langzaam het gas er wat af halen. De dingen die moeten lopen hebben we ingang gezet. Dus vandaag gaan we eerst naar Urfu om even te kijken hoe het toiletgebouw vordert. We zien dat die zover is dat de timmerman erin kan. We gaan dat doorgeven aan Inge. Wij rijden dan naar Padwa. Dat is een kampong aan zee. We zijn hier vaker geweest. Dit is een prachtig stukje Biak. We kijken rond maken foto’s en we worden keurig begeleid door twee mannen uit het dorp. De man die met mij meeloopt spreekt een heel klein beetje engels. Die hij vraagt me de horen van het hoofd. Vier woorden Engels, mister can i ask…. Om de vraag in het Indonesisch te stellen. Erg ingewikkeld, maar hij voert vooral het woord ik yes en no wat. Jantinus en ik maken hier de foto’s die we willen maken. Hier liggen ook nog schedels en stukken bot lang de kant van het pad en in de rotswand. De doden werden hier vroeger in het water gelegd en wanneer ze vergaan waren hun botten in de rotswanden bijgelegd. Het blijft een bijzonder gezicht.
We rijden terug naar Biak stad. Daar gaan we lunchen en halen vervolgens Chris Padwa op. Met hem gaan we Mata Biaks kopen. Dit zijn een soort oogjes, de afsluitstukjes van een soort schelp. Ze worden de ogen van Biak genoemd.
In de middag rijden we met Charles naar Hurokie voor extra materiaal voor het opknappen van het toiletgebouw in Maryendi. Ze komen balken en plaatmateriaal te kort. We gaan dat kopen en brengen dat langs bij de school in Maryendi. Daar bekijken we de vorderingen. Het gaat dat snel, de plafonds zitten er zo goed als in. Charles bekijkt nog even waar de waterbak moet komen te staan en kijkt hoeveel goot hij nodig heeft voor aan het toiletgebouw.Voor het spoelen van het toilet gaan we namelijk regenwater opvangen.
Jantinus en Mark
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 22
[visitorCount] => 290
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/162/385_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => testen-in-amyamdam-en-rond-kijken-op-biak
)
[5] => stdClass Object
(
[reportId] => 5100004
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-03-04
[photoRevision] => 0
[title] => Kijken in Samber en testen in Soon
[message] =>
Vrijdag 1 maart
In ons vorige verslag schreven we dat we vrijdag naar Soon zouden gaan om de pomp te gaan testen. Dat ging vrijdag niet door. Charles, die mee zou gaan kon op het laatste moment niet. Hij had een belangrijke bespreking op zijn werk en ja dat gaat uiteraard voor. We schuiven Soon door naar de zaterdag. Dat geeft ons dus een onverwachte vrije dag. Die hebben we hier nog niet veel gehad, dus zoeken we snel een invulling. We hebben gehoord dat er grote veranderingen in kampong Samber zijn geweest. Daar zou met ondersteuning van de overheid een boulevard en een vissershaven zijn aangelegd. Jantinus is wel vaker in Samber geweest, ik ook voor mij was het de laatste keer in 2015. Ik herinner me nog dat we toen met mijn ouders mijn zus en onze partners daar hebben geluncht op een boomstam op het strand. Wij vonden het een prachtige kampong zo direct aan zee. De traditionele vissersboten in het water en wat huisjes op palen boven het water. Een prachtig traditioneel vissersdorp.
In Samber aangekomen, zien we gelijk dat het aanblik van het traditionele verdwenen is. Wij vonden het zonde om te zien. Een betonnen steiger die de zee inloopt. Een betonnen boulevard langs de zee. Allemaal heel netjes, keurig gemaakt. Kitscherige lampen als decoratie helemaal van hier. En trap naar een uitzichtpunt over de aanlegsteiger. Het is er allemaal. Een man legt me uit dat de aanlegsteiger gemaakt is om lokale vissers te laten aanmeren om hun Tonijn hier te lossen. Bij de steiger is een opslag gebouwd waar vis kan worden ingevroren. De man zegt dat dit een corporatie is. We hopen maar dat dat zo is en dat de lokale vissers allemaal van deze faciliteiten kunnen profiteren. Mooi vinden wij het niet en eigenlijk ook zonde van het mooie dorp. Maar aan de andere kant de wereld staat hier natuurlijk ook niet stil en er hebben hier veel mensen werk aan gehad. En ook in Nederland zijn achteraf gezien mooie authentieke gebouwen in dorpen en steden verdwenen. Daarvoor is vaak een strakke en moderne (niet altijd mooie) aanblik voor teruggekomen. Dus we besluiten dat we er niks van vinden, maar hopen dat ze hier ergens ooit nog een kampong overhouden alla Orvelte…
We drinken kopje koffie in het Sentra Kuliner Ikan. We drinken een lekker kopje Garuda koffie. Jantinus deelt wat door mijn moeder gebreide poppetjes uit. Die worden overal met een glimlach ontvangen. Daarna lopen we nog even iets verder in het drop in. Daar zie we gelukkig ook nog paalwoningen en is gelukkig niet al het authentieke verdwenen. We spreken nog even kort met een oude vrouw die nog wat woorden Nederlands kent. We maken nog wat foto’s en video’s helaas hangen er donkere wolken aan de lucht. Na een uurtje rijden we weer een stukje terug naar Biak. We stoppen nog even op een plek waar we Samber nog in de verte kunnen zien liggen. Hier maken we snel wat foto’s. Ondertussen belt Charles dat zijn bespreking klaar is. De mensen van de school in Maryendi zijn bij hem op kantoor langs geweest. Ze vertellen Charles dat ze het toiletgebouw hebben schoongemaakt en dat ze graag materialen willen hebben om met het opknappen van het toiletgebouw te beginnen. Ons bezoek afgelopen week heeft kennelijk wel geholpen. Charles wil graag materialen gaan kopen en ze die middag nog naar Maryendi brengen. We zeggen dat we weer naar Biak rijden en met Charles de materialen gaan kopen. Onderweg rijden we langs Urfu. Daar stoppen we ook even om te kijken hoe de opknapwerkzaamheden van het toiletgebouw daar gaat. Als we het schoolplein oprijden zien we al stof uit het toiletgebouw komen. Daar wordt duidelijk gewerkt. We nemen snel een kijkje en inderdaad de oude dichtgestorte waterbak is weer open gewerkt en het puin wordt uit het toiletgebouw verwijderd. Dat gaat daar mooi. Inge regelt verder de renovatie hier, we zullen haar doorgeven dat het voorspoedig verloopt. We gaan snel door naar Biak stad. We pikken Charles op en gaan naar bouwmarkt Horukie. Onderweg begint het te regenen en als ze bij Horukie zijn is het een tropische bui geworden waarbij grote hoeveelheden water naar beneden valt. Omdat we voor toiletgebouwen triplexplaten nodig zijn moeten we de bui afwachten. De platen mogen niet nat worden, want daar kunnen ze niet tegen.Na een uurtje kunnen we met de platen, verf, kwasten en rollers en ander materiaal naar Maryendi. Bij de school van Maryendi aangekomen zien we gelijk dat het gebouwtje schoongemaakt en opgeruimd is. Er is een timmerman gevonden die de werkzaamheden kan uitvoeren. We zijn dit keer blij verrast. We nemen met Charles, het schoolhoofd en de timmerman nogmaals door wat er allemaal moet gebeuren. Hoewel de school inmiddels uit is en er geen kinderen meer in de klassen zitten. Spelen er wel rond het schoolplein wat kinderen. Het schoolhoofd roept wat over het schoolplein heen en daar komen de kinderen aanrennen. Ze krijgen de opdracht van het schoolhoofd om de triplexplaten van de auto te halen. Even later zien we de kinderen die stuk voor stuk naar de school brengen. Ik vind het een grappig gezicht. Als we weer willen vertrekken, geven de verf en kwasten aan het schoolhoofd. Charles rijdt in zijn auto voorop. Nog voor we het dorp uit zijn realiseert Jantinus zich dat hij een koppeling in de tas met verfspullen heeft gedaan die voor het project in Soon is. Snel draaien wij de auto en rijden terug. We halen de koppeling en rijden het dorp weer uit. Net buiten het dorp zien we de auto van Charles half in de berm staan. Hij had gezien dat wij gedraaid waren en wilde achter ons aan. Toen hij zijn auto probeerde te draaien zakte hij door waarschijnlijk wat afbrekend koraal in de berm weg. Met als resultaat dat hij de berm niet meer uit kon komen. Jantinus en ik kunnen hem gelukkig uit de berm drukken. Het scherpe koraal had ook voor een gat in de band van de auto van Charles gezorgd. Charles stapt snel in en rijdt naar de dichtstbijzijnde banden reparatie shop. Die is te vinden bij pasar Darfuar. Daar pompen ze de band weer op. Zoeken het lek en met een prop is de band weer luchtdicht en klaar voorgebruik. Daarmee is deze dag weer goed gevuld geweest. Wij gaan ons klaar maken voor onze testdag in Soon.
Zaterdag 2 maart
Zaterdag gaan we dan naar kampong Soon. In deze kampong is een bron, een reservoir en een leidingnet met huisaansluitingen. De pomp die bij de bron stond het helaas de capaciteit niet om het water van de bron naar het reservoir in de kampong te pompen. Hier zijn we vorige week ook geweest en hebben we beloofd dat we met onze pomp gaan testen of we water van de bron naar het waterreservoir in de kampong kunnen krijgen. We hadden gezien dat er bij de bron een reservoir is waar de pomp in kan en dat er een tyleenleiding van de bron naar boven lag. Voor de test hadden we 250 meter elektrakabel nodig, wat tyleenkoppelingen en aanverwant materiaal nodig. Om 9 uur is Charles bij ons hotel en dan vertrekken we ook meteen. Het regent de hele morgen al. Dat is jammer, maar we zetten wel door. Het is ongeveer 45 minuten rijden. In het dorp aangekomen worden we eerst bij de Kepala kampong verwacht. Dit het hoofd van de kampong. Zonder zijn of haar toestemming kun je eigenlijk niks beginnen. We hadden hem de vorige keer niet gesproken, dus we praten hem nu even bij. Hij vindt het een goed plan en gaat met ons en nog een aantal mannen richting het reservoir van waar we naar beneden moeten naar de bron. Bij het reservoir aangekomen laden we de spullen uit. De elektra aansluiting die ooit was gemaakt voor de pomp die hier eerder had gestaan is verdwenen. We begrijpen van de bewoners dat de elektriciteitsmaatschappij de meter heeft weggehaald, nadat er niet voor de elektra was betaald. Om te testen vragen we bij een huis in de buurt of we daar voor onze test elektra mogen gebruiken. Dat mag en we testen daar gelijk even of er stroom is. Dat is er gelukkig.We gaan met een aantal mannen uit het dorp, de materialen en de pomp richting de bron. Onderweg wordt de 250 meter elektrakabel uitgerold. Als we bij de bron zijn gaan we de pomp eerst testen zo’n 5 meter boven de waterbak bij de bron. We willen weten of de pomp water kan aanzuigen op die afstand. We sluiten de inlaat en de uitlaat aan op de pomp en we steken de stekker in het stopcontact. De pomp begint te draaien maar er komt geen water. Mogelijk heeft de pomp het lastig met het aanzuigen van water omdat de aanvoerleiding nog gevuld is met lucht. We besluiten de aanvoerleiding te vullen met water. Omdat we geen emmers bij ons hebben, wordt er wat bamboe gekapt. De bamboe wordt gevuld met water en die gieten we weer leeg in de aanvoerleiding. We testen weer en weer geen water. We besluiten de aanvoerleiding bij de bron af te vullen. Omdat we door te taalbarrière niet helemaal duidelijk kunnen maken wat we willen klim ik zelf op de bak van de bron om de aanvoerleiding bij de bron te vullen. Als die vol is wordt de leiding weer naar de pomp gebracht en starten we de pomp voor de derde keer. Weer geen water. Onze conclusie, deze pomp kan geen water aanzuigen bij een aanzuigdiepte van 5 meter. We brengen de pomp naar de bak van de bron. De inlaat zit nu direct naast het reservoir van de bron. We sluiten de leidingen weer aan en starten de pomp. Nu komt er gelijk water uit de uitvoer. De druk lijkt goed. We sluiten de uitlaat aan op de bestaande leiding richting het waterreservoir in boven in de kampong. We zien als we naar boven lopen op verschillende plekken lekkages in de leiding. Als mensen hier het bos in gaan hebben ze vaak een parang (machete) bij zich. Daarmee slaan ze links en rechts langs het pad waar ze lopen. Om planten weg te slaan en te zien waar ze lopen. Hier is in de loop van de jaren de tyleenslang regelmatig geraakt gezien de lekken. Onze bedoeling was al om de tyleenbuis te gaan vervangen voor een iets andere maat, maar voor de test is dat nog niet nodig. De lekken dichten we provisorisch met tape. De druk blijft hoger op de heuvel goed. Maar de lekken blijken te erg. We ontdekken dat op meerdere plaatsen de leiding helemaal door is. We hadden extra koppelingen meegenomen en daar waar dat kon hebben we daarmee de leidingen weer aan elkaar kunnen zetten. Maar het aantal breuken blijkt te groot. Halverwege de heuvel moeten we tot de conclusie komen dat daar de druk van het water nog genoeg is, maar we zullen vandaag geen water in het reservoir in de kampong krijgen. We stoppen de test en weten voor nu even genoeg. Als we later in het hotel zijn bespreken we onze bevindingen. We komen na een nacht slapen tot de conclusie dat we dit project niet mee draaiende kunnen krijgen tijdens ons verblijf. We stellen een aantal voorwaarden op waaraan voldaan moet worden door de bewoners van de kampong voordat wij daar definitief een pomp gaan plaatsen.
Bij de bron loopt nu te veel water weg, wij gaan zorgen dat de bewoners cement krijgen om de gaten waar het bron water wegloopt te dichten.
Er moet een bak op het reservoir bij de bron gebouwd worden waarin de pomp kan staan. Deze moet afgesloten kunnen worden. Wij zorgen voor de materialen
Er moet weer een elektra aansluiting komen voor enkel de pomp en de elektra moet betaald worden. Dit moet de kampong zelf regelen
Er moet een nieuwe tyleenleiding gelegd worden ver van het pad naar de bron om lekkages door parang gebruik te voorkomen. Wij zorgen voor de tyleenleiding
Er wordt door ons een pomp gekocht en geïnstalleerd door Charles, als wij in Nederland zijn.
Deze voorwaarden en in deze volgorde. We hoeven zelf niet op Biak te zijn om dit te realiseren. Maar deze voorwaarden moeten wel gesteld en afgevinkt zijn. We kennen de mentaliteit hier inmiddels een beetje. En die is hier vaak, een beetje aan de voorwaarden voldoen is ook voldoen aan de voorwaarden. Zo werken wij niet. Daarvoor kosten dit soort projecten ook hier te veel geld. We gaan dus zien wanneer dit project verder kan. Wij hopen dat wanneer we hier een volgende keer weer zijn dat we bij een draaiende watervoorziening gaan kijken. Maar we houden er ook rekening mee dat we tegen die tijd zelf de laatste zetjes moeten geven om het toch te laten slagen. Ons streven blijft om water in kampong Soon te brengen. De termijn waarin dat gaat gebeuren ligt in de handen van de bewoners van Soon.
Jantinus en Mark
Wil je ook bijdragen dat kan! Gebruik daarvoor de donatie link. Je kan zelf een bedrag invullen.
Heb je vragen? Stel ze ons via: jantinusweggemans@hotmail.com
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 258
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/162/094_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => kijken-in-samber-en-testen-in-soon
)
[6] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099946
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-03-01
[photoRevision] => 0
[title] => Nieuwe bril voor Inge en schoolboeken zoeken
[message] =>
Woensdag 28 februari
Het was ons allebei opgevallen dat Inge niet goed ziet. Haar bril zit niet goed op haar hoofd, waardoor ze over haar bril heen kijkt. Ook de sterkte lijkt niet meer goed, we merken dat ze niet alles ziet. Daarom nemen we Inge mee naar de opticien voor een oogmeting en een nieuwe bril. De sterkte wordt net als in Nederland eerst met een apparaat gemeten. Daarna met een pasbril waar verschillende glazen in gaan. Nadat de juiste sterkte is bepaald, moet er een bril uitgezocht worden. Inge probeert wat modellen en kiest uiteindelijk een montuur uit. We betalen de bril en de glazen. Het duurt ongeveer twee weken voordat de bil klaar is. De glazen moeten op sterkte geslepen worden en dat gebeurt elders in Indonesië. Als we klaar zijn bij de opticien, gaan we met Inge naar een schoolboekwinkel. We zouden opzoek voor de school in Wafor naar schoolboeken. We hebben toen we op de school waren foto’s genomen van de boeken die ze nodig hebben. We gaan naar verschillende boekenwinkels in Biak-stad. Nergens kunnen we de boeken vinden die we op de school hebben gefotografeerd. Uiteindelijk worden we verwezen naar een toko die gespecialiseerd is in schoolboeken. Daar gaan we kijken. Daar aangekomen zegt de vrouw dat de boeken die wij op de foto hebben gezet, niet meer gebruikt worden in het onderwijs zoals voorgeschreven door de minister. Die boeken zijn dus ook niet meer leverbaar. We horen van de vrouw dat scholen budgetten hebben gekregen om nieuw lesmateriaal aan te schaffen. Voor ons is het een raadsel waarom we gevraagd zijn om schoolboeken te regelen voor kampong Wafor. Wij stoppen onze zoektocht naar de gevraagde boeken, nu we deze informatie hebben. We willen niet het risico lopen om oude boeken te kopen, die op korte termijn toch vervangen worden voor nieuw lesmateriaal. En het is niet aan ons om voor de school in Wafor te kiezen welk nieuw lesmateriaal ze moeten aanschaffen. We gaan het schoolhoofd van Wafor het adres geven van deze schoolboeken groothandel. Voor ons houdt het schoolboeken verhaal hier op.
Tijdens onze zoektocht naar schoolboeken, zijn we in de buurt van kampong Maryendi. Op deze kampong hadden we afgelopen week het schoolhoofd gesproken om de toiletten bij de school op te knappen. Charles had ons deze school aangedragen, nadat hij in de kampong was geweest voor het waterbedrijf van Biak. Het waterbedrijf heeft hier namelijk nieuwe leidingen gelegd en daar zal binnenkort waterdruk op komen te staan. Toen we daar vorige week gingen kijken hebben we met het schoolhoofd afgesproken dat ze eerst het gebouwtje schoon zouden gaan maken voordat wij ook maar iets aan dit toiletgebouw gaan doen. We gaan even kijken hoever ze met het schoonmaken zijn en of we verdere afspraken kunnen maken. Bij de school aangekomen lopen we naar het toiletgebouw. Er is nog helemaal niks gebeurd. Beetje jammer vinden we dat. Wij willen, vooral voor de meisjes van de school, heel graag voorzien in een fatsoenlijke toiletvoorziening. De kosten daarvan nemen we dan voor onze rekening. We verwachten dan wel vanuit de school of vanuit de kampong zelf een klein beetje bereidwilligheid door bijvoorbeeld alvast schoon te maken. We spreken onze teleurstelling uit naar enkele leraren die even bij ons zijn komen staan. Ze verzekeren ons dat ze er mee aan de gang gaan. We zullen volgende week nogmaals gaan kijken, hoever het staat met de schoonmaakwerkzaamheden.
We gaan Inge weer naar huis brengen. Onderweg wordt Inge gebeld. De kapotte pomp van kampong Amyamdam is bij Inge haar huis gebracht. Als we daar aankomen zitten de mannen die de pomp gebracht hebben al op ons te wachten. We hadden twee pompen verwacht, maar van de mannen horen we dat de pomp die bij de bron staat het toch nog doet. Ze hebben dus alleen de pomp die halverwege de watertoren stond meegenomen. Deze pomp werkt volgens de mannen een minuut en daarna valt hij uit. We horen het aan en wij denken allebei dat deze pomp mogelijk ook niet kapot is, maar dat hij in een beveiliging schiet als hij te weinig water kan verpompen. We nemen de pomp in ontvangst. We leggen uit dat we, voor onze test in kampong Soon, nog materialen moeten kopen. We zullen dan ook wat aansluit materiaal voor deze pomp gaan kopen om de pomp te gaan testen. Is de pomp daadwerkelijk kapot dan zullen we hem laten repareren in de stad. Eerst maar een even zien. Om in kampong Amyamdam water in de de grote bak in de watertoren te krijgen hebben we een tussen reservoir nodig. We begrijpen van de mannen dat er voor een dergelijk reservoir in de kampong zelf geen geld is. Wij zullen gaan informeren wat zo’n reservoir kost en gaan kijken of wij die kunnen bekostigen. Wij zijn er namelijk nog steeds van overtuigd dat we met relatief weinig middelen in Amyamdam water kunnen laten stromen.
Donderdag 29 februari
Deze dag gaan we gebruiken om de materialen te verzamelen die we nodig hebben in Soon. We gaan morgen naar Soon om onze pomp daar te testen. We gaan kijken of de pomp de capaciteit heeft om het water vanaf de bron naar het waterreservoir in het dorp te pompen. We hebben daarvoor aansluitmaterialen nodig en 250 meter elektrakabel. Er ligt een tyleenleiding van de bron naar het reservoir. We gaan onze pomp daar eerst op testen. Maar Jantinus verwacht dat die tyleenleiding eigenlijk te krap is qua capaciteit. Maar goed we gaan niet voor niks testen. We nemen daarom ook nog 100 meter Tyleen mee van een maatje groter dan er nu ligt. We hebben niet heel veel materiaal nodig, maar wel voldoende. Soon ligt te ver van de stad om nog even wat materiaal te halen, mochten we wat missen. Charles die morgen ook mee naar Soon gaat laat weten dat hij om 11:00 uur bij ons hotel is om materialen in te gaan kopen. Als Charles er is drinken we even thee en bespreken we wat we nodig hebben. Daarna stappen we in de auto en gaan naar Horukie, de plaatselijke bouwmarkt. Daar zoeken we de spullen bij elkaar die we in Soon nodig hebben. Helaas hebben ze hier niet alles wat we moeten hebben, dus gaan we weer verschillende toko’s in Biak-stad langs opzoek naar de ontbrekende materialen. Bijna alles is op Biak te krijgen, maar soms moet je heel goed zoeken. Het is een tijdrovende klus, maar het is zoals het hier gaat. Daar hebben we ons bij neergelegd. Het is dan ook alweer twee uur als we met alle materialen terug in ons hotel zijn. Jantinus controleert of de aansluitingen die we gekocht hebben in orde zijn en passen op de pomp. Terwijl ik alvast de stekkers en contrastekkers aan de in totaal 250 meter kabel zet. We komen erachter dat we nog twee onderdelen missen. We stappen in de auto om die nog snel te gaan halen in de stad. Gelukkig slagen we bij de materialen toko hier om de hoek. Alles is nu compleet. We kunnen morgen los in Soon!
Voordat Charles vanmorgen kwam hebben we de pomp uit Amyamdam, die bij Inge thuis stond, opgehaald. We wilden die misschien vanmiddag in de rivier in Paray testen. Vanmiddag hebben we een stekker aan de pomp gezet. We steken de stekker in het stopcontact om te kijken of de pomp uberhaupt wel wat doet. De pomp doet helemaal niks. We kijken met een zaklamp in de in- en uitvoer en zien dat hij van binnen helemaal verroest is. Deze pomp is afgeschreven. In het weekend gaan we onze plannen voor Amyamdam verder uitwerken, maar er moet een nieuwe pomp voor de huidige pomp in de plaats komen.
We vinden het mooi geweest voor de klussen vandaag. We rijden even naar onze koffietent van Marthen Kopi Aten Byak. Af toe halen we daar een verse americano en een cappuccino. Versere koffie is er niet te krijgen en de bonen komen uit Papua. Mijn americano van robusta bonen uit Yapen en Jantinus zijn cappuccino van arabica bonen uit Wamena. Zoals altijd gaat Marthen met ons op de foto. Die zien we later vandaag wel weer als Instagram verhaal voor zijn koffietent verschijnen. We zijn kennelijk goede reclame ;-)
We laten de banden van de auto nog even vullen. We zagen dat één van de banden niet helemaal op spanning was. En dan is het mooi geweest voor vandaag. Nu nog dit verslag even afwerken. Jantinus doet nog wat administratie. Morgen een drukke dag in Soon.
Heb je vragen? Mail ons: jantinusweggemans@hotmail.com
Jantinus en Mark
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 10
[visitorCount] => 221
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/161/646_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => nieuwe-bril-voor-inge-en-schoolboeken-zoeken
)
[7] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099908
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-02-28
[photoRevision] => 0
[title] => Water in Amyamdam en materialen inkopen voor Wari
[message] =>
Maandag 26 februari
De dag begint wat chaotisch. Jantinus en ik denken dat we met Inge hebben afgesproken om naar kampong Mooibaken te gaan. Mooibaken werd ons aangedragen door Anna. Anne is de vrouw die met een aantal andere vrouwen in kampong Waromi groenten verbouwen. Volgens Anna is er in de omgeving van kampong Mooibaken mogelijk ook grond waarop groenten verbouwd kunnen worden. Anna zou met ons mee naar Mooibaken, maar gaf ons gisteren bericht dat ze de hele week moet werken. Geen probleem dachten wij, dan gaan we zelf kijken. We halen Inge op en rijden in noordwestelijke richting naar het midden van Biak. Als we in de omgeving van Mooibaken zijn, vragen we Inge welke richting we op moeten. Inge is echter in de veronderstelling dat we naar kampong Amyabenram (de bevolking noemt hetAmyamdam) gaan en dat we daarna een ontmoeting hebben in kampong Sunyar met de boer die we zaden hebben gegeven. Verwarring en miscommunicatie hoort een beetje bij Biak. Dat zijn we wel gewend, dus schakelen we snel. Anna kon niet mee naar Mooibaken, dus schrappen we Mooibaken van het programma en gaan door naar Amyamdam. Inge was in de veronderstelling dat we hier naar het water in de kampong willen kijken. Water in de kampong is uiteindelijk een grote pijlers onder onze projecten. Jantinus weet dat er in het verleden verschillende pogingen zijn gedaan om in Amyamdam water in de kampong te krijgen. Dit is door een overheidsorganisatie geprobeerd. In 2016 was Jantinus er ook en toen was er ook geen water. Vlak voor Amyamdam zien we een soort watertoren staan van ongeveer 10 meter hoog. In de kampong aangekomen zien we ook watertappunten staan. We stoppen even om te kijken of er druk op staat… er komt geen drup uit. We rijden verder de kampong in en bij het secretariaat van het dorp stoppen we. Daar zit een aantal mannen bij elkaar en zijn kennelijk aan het vergaderen. We stappen de vergadering maar even binnen. We worden van harte welkom geheten. We vragen via Inge hoe het met het water in de kampong zit. We horen dat er vorig jaar door een andere organisatie twee pompen zijn geïnstalleerd. Die hebben een maand gewerkt waarna ze kapot gingen. Sindsdien is er geen water meer. We gaan de installatie eens bekijken. Tussen de bron en de watertoren moet een hoogte van 50 meter overbrugd worden. Bij de bron staat een pomp die het water zo’n 35 meter naar boven wegdrukt naar een tweede pomp die de laatste 15 meter naar het reservoir in de watertoren moet overbruggen. Een mooi systeem…. Het probleem met dit systeem is dat de pompen moeten samenwerken. Stopt de pomp bij de bron, dan draait de pomp halverwege door. Die draait dan stuk, omdat er geen water meer van de bron komt. Andersom geldt hetzelfde. Stopt de pomp halverwege dan blijft de pomp bij de bron in zijn eigen water draaien, wat tot oververhitting kan leiden. Blijft een mooi systeem, door een kleine aanpassing te doen willen we zorgen dat de pompen niet meer direct afhankelijk van elkaar zijn. Die eenvoudige aanpassing is een reservoir van 2 kuub te plaatsen bij de tussenpomp. Op die manier kan de pomp bij de bron altijd zijn water kwijt. In het geval dat de tussenpomp niet draait zal het reservoir overstromen, maar kan de pomp bij de bron nog steeds zijn water kwijt.Door te zorgen dat er altijd water in het reservoir zit bij de tussenpomp zorgen we ervoor dat ook die pomp niet droog kan draaien. We gaan kijken of we dat met een vlotter in het reservoir kunnen regelen, zodat de pomp afslaat als het reservoir leeg dreigt te raken. De beide pompen zijn waarschijnlijk kapot, maar nog wel vrij nieuw. We hebben met de dorpsbewoners afgesproken dat de pompen naar Biak-stad worden gebracht. Wij gaan hier in de stad kijken of er iemand is te vinden die ze kan repareren. Op deze manier zouden we met een hele kleine investering, een extra reservoir en gereviseerde pompen weer water in kampong Amyamdam kunnen brengen. Die kleine investering zou het dorp zelf ook kunnen dragen. Voorals nog blijft het dus bij een advies en hulp bij het reviseren van de pompen voor ons.
We vertrekken hier weer. Inge zegt dat een aantal mensen op ons zit te wachten in kampong Sunyar. In Sunyar aangekomen moeten we even vragen en zoeken waar we precies moeten zijn. Als we het gevonden hebben, komt de man waar we vorige week de houtsnijwerkbeitels hebben afgeleverd naar buiten. Deze man had ook een mooie tuin waar hij groenten verbouwde. Hij heeft het ons uitgebreid laten zien toen. We ontmoeten hem nu hier dus weer bij familie van hem. Hij en zijn familie willen ons graag laten zien wat ze met de zaden hebben gedaan, die wij voor ze hadden gekocht. We lopen achter ze aan. Achter het huis gekomen zien we weer een hele mooie tuin waar van allerlei groeten worden verbouwd. Hij vertelt ons dat hij de bemesting met kippenmest doet. Hij laat ons nog wat experimentjes zien onder andere met bewatering doormiddel van druppelen. Dat werkt als een infuus. Grappig om te zien. Jantinus heeft voor hem verschillende zaden meegenomen waarmee hij weer andere groenten kan verbouwen. De man is er dolgelukkig mee. Daarna lopen we door naar de maisplanten. Er zitten dikke kolven aan de planten. Hij breekt er een aantal open om te laten zien hoe mooi ze zijn. Ze zien er inderdaad prachtig uit. De groenten verkoopt hij op de pasar (warenmarkt) in Biak. We krijgen een paar maiskolven mee als dank. Vlak voor vertrek, krijgen we als blijk van dank ook nog een schaal en een houtsnijwerk. Heel leuk! Die gaan mee naar Nederland.
Op de terug weg naar Biak-stad komen we langs Urfu. Daar stoppen we heel even. We bekijken het toilet gebouw nog even snel. We hebben een plan gemaakt voor dit toiletgebouw. We gaan het toiletgebouw opknappen. We gaan hier niet meer met een pomp uit een bron werken. Het risico van diefstal is hier te groot. We zijn van verschillende kanten gewaarschuwd om hier niet weer een pomp neer te zetten. Die waarschuwing nemen wij dus graag ter harte. Maar de leerlingen een fatsoenlijk toilet geven willen we wel. Vooral voor meisjes lijkt ons dat wel fijn.
We gaan daarom goten langs het dak aanleggen. Het opgevangen regenwater laten we in het reservoir lopen dat oorspronkelijk bij het toiletgebouw stond. Met dat water kunnen de toiletten gespoeld worden. Aan de buitenzijde van het toiletgebouw maken we een watertappunt waar kinderen hun handen kunnen wassen. Inge gaat zorgen dat een timmerman uit Urfu de werkzaamheden gaat uitvoeren. We zien dat de whiteboards die we gekocht hebben voor deze school inmiddels ook al hangen.
In Biak stad gaan we met Charles naar een soort bouwmarkt waar we de materialen bestellen die we nodig hebben in kampong Wari.
We rijden terug naar Biak-stad. Bij ons hotel aangekomen is er een nieuwe gast in ons hotel. Sonja uit Nederland. We wisten dat Sonja zou komen. Op haar verzoek hadden we een kamer in het Insia hotel geboekt. Jantinus had Sonja vooraf al laten weten dat het Insia hotel niet een geschikt hotel is voor een toerist. Er is hier aan voorzieningen niks. Er is geen ontbijt, lunch of diner. Personeel spreekt geen Engels en de kamers zijn oud en gedateerd. Wij zitten hier puur uit budgettaire redenen. Wij gaan voor zo goedkoop mogelijk. Maar wij zijn overdag meestal ook niet in ons hotel. Omdat we hier een maand zitten krijgen wij wel elke morgen een brood en er is beleg in de vorm van Jam, pindakaas en chocopasta. Er staat een thermoskan met heet water voor thee. Dat is het dan ook. Twee keer in de week komt Joke langs met rijst, bruine bonensoep (soep bruneboon) en kip. Joke heeft tot corona in dit hotel gewerkt. Toentertijd verzorgde ze altijd het avond eten in dit hotel. Nu er geen diner meer is hier werkt ze in een ander hotel van dezelfde eigenaar. Maar speciaal voor Jantinus komt ze hier dus nog twee keer per week wat eten brengen. Heel lief. De andere avonden eten we in stad. Daarna lopen we naar een koffietentje waar we koffie drinken en dan gaan te terug naar het hotel. Voor ons prima. Maar als je hier twee weken wilt genieten van de zon en de zee dan moet je niet in dit hotel zijn. Tot die conclusie komt Sonja vrij snel na aankomst ook. Jantinus stelt voor dat we haar haar het Asana hotel brengen en dat lijkt Sonja ook een goed idee. Dit is het voormalige KLM hotel. Dit hotel ligt mooi aan de zee, heeft een mooie tuin met zwembad. Het personeel spreekt er Engels en er zijn meer gasten daar. Er is ontbijt, lunch en diner. Een betere plek dus. Sonja is geboren in Surabaya. Nadat het gezin even in Nederland heeft gewoon, verhuizen ze weer richting Indonesië. Biak dit keer en ze heeft op Biak gewoond tot dat de Nederlanders uit dit deel van de wereld vertrokken. Ze vertelde dat ze als kind heeft gezien dat het KLM hotel gebouwd werd. Nadat Sonja is ingecheckt nemen Jantinus en ik nog een biertje, want die kun je in dit hotel wel krijgen. Daarna gaan wij weer terug naar ons eigen hotel.
Dinsdag 27 februrari
Vandaag gaan we eerst naar de toko waar we gisteren het grootste deel van de materialen hebben besteld. De spullen staan al klaar in winkelwagentjes. We controleren wat er is. Niet alles wat we besteld hebben, hebben ze op voorraad. De goederen die ze wel hebben, het merendeel van wat we besteld hebben rekenen we af.
Het is nogal een bedrag dat we moeten betalen. We willen de miljoenen niet uit de pinautomaat willen trekken (dat gaat waarschijnlijk ook niet in één keer). Onze pinpas werkt niet op de betaalautomaten in de winkels hier. We gaan het geld daarom overmaken op de rekening van Charles, zodat hij met zijn pas kan betalen.
De goederen die niet op voorraad waren gaan we zoeken bij andere toko’s in Biak stad. We zijn er in totaal zo’n 6 bij langs geweest. Vooral een kogel tapkraan van messing, bleek een uitdaging. De tapkranen die ze hier verkopen zijn bijna allemaal van PVC. Het is goedkoop en zo voelt het ook aan. We willen dit type kraan niet bij de huizen in Wari plaatsen. De kans dat die binnen de kortst keren kapot zijn is groot. Omdat er in Wari water rechtstreeks uit de bron geleverd wordt aan de huizen wordt er straks niet betaald voor het gebruik van water. Als een kraan lekt, is er dus ook geen financiële prikkel om die te repareren. Hoe meer lekkage hoe minder druk aan het einde van de leiding. Alle reden dus om goed materiaal aan te schaffen voor dit project. De keus voor kwaliteit zijn ze hier duidelijk nog niet gewend. De door ons gewenste kranen vonden we bij de laatste Toko die we bezochten. Maar we hebben ze. Alle materialen die we nodig hebben voor de eerste fase in Wari hebben we bij elkaar. Daar hebben we uiteindelijk bijna de hele dag voor nodig gehad.
We zien soms vragen voorbij komen in de reacties. We proberen ze te beantwoorden in onze verhalen. Rechtstreeks naar de vragenstellers reageren lukt helaas niet. Ondanks dat deze site vermeldt dat wij de e-mailadressen kunnen zien van degenen die reageren, is dat niet zo. Wij zijn te bereiken via e-mail, dus stel je vragen gerust aan ons.
jantinusweggemans@hotmail.com
Jantinus en Mark
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 17
[visitorCount] => 257
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/161/476_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => water-in-amyamdam-en-materialen-inkopen-voor-wari
)
[8] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099860
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-02-26
[photoRevision] => 0
[title] => Water voor kampongs Wari en Soon
[message] =>
Zaterdag 24 februari
Op zaterdagochtend staan we vroeg op. Vandaag hebben we een druk programma. We gaan in Wari (Biak Noord) kijken wat er precies nodig is om de huizen daar weer te voorzien van water. Daarna ga we nog een project bekijken in Kampong Soon.
We hebben afgesproken om 9:00 uur bij het kantoor van het waterbedrijf van Biak, om naar Wari te gaan. We pikken Charles en Roberto bij het waterbedrijf op. Roberto is monteur bij het waterbedrijf. De directeur van het waterbedrijf rijdt in zijn eigen auto voor ons aan. Hij komt oorspronkelijk uit kampong Wari, hij zal ons rondleiden en vertellen waar de knelpunten liggen. Roberto is ook vrij goed bekend in Wari, omdat de familie van zijn vrouw daar vandaan komt. Voor ons heel handig, lokale bekendheid.
Als je kampong Wari op de kaart van Google earth bekijkt dan lijkt het als of het meerdere kampongs bij elkaar zijn. Wij gaan bezig in het gebied dat de bewoners zelf Wari noemen. Deze kampong is door de Wari rivier in tweeën gesplist.Aan de noordkant van de rivier ligt de waterbron van de kampong. De zuidkant van de rivier heeft geen water meer uit die bron. Er lag ooit een brug tussen de twee delen van deze kampong. We lopen naar de plaats waar de brug ooit gezeten heeft. Daar zien we ook een stalen leiding uit de bossen komen die vlak voor de rivier is afgedopt. Er lekt water uit die leiding dus daar staat druk op. Ooit heeft deze leiding over de rivier gelegen, om de zuidkant van de kampong van water te voorzien. De rivier is vrij breed en het is vrij lastig om over die breedte een leiding te spannen die ook bij weer en wind heel blijft. Opnieuw een leiding over de rivier of door de rivier te leggen heeft niet onze voorkeur, omdat het risico van breuk groot is. Op de plaats waar de rivier in de zee uitmondt ligt ook een brug. Deze brug verbindt de noord- en de zuidkant van kampong Wari. We gaan kijken of we via deze stalen brug een leiding naar de andere kant kunnen leggen. Daarvoor lopen we aan de noordkant eerst door het dorp. Daar bekijkt Jantinus samen met Charles en monteur Roberto hoe de druk op het leidingnetwerk daar is. Al snel wordt gezien dat er op meerdere plekken lekkages zijn. Willen we via de brug water naar de andere kant van de rivier krijgen moeten we zorgen dat de druk in de leiding voldoende blijft. Door lekkages verminderd de druk. Dus wordt er besloten om een nieuwe leiding te leggen vanaf het punt waar het water uit de bron het dorp in komt. De huizen langs de nieuwe leiding krijgen een nieuwe huisaansluiting met stopkraan. We gaan bij de brug kijken en daar zien we dat we vrij makkelijk met de leiding door een goot van de stalen brug kunnen. Aan de andere kant van de brug aan de zuidkant ligt ook de school van Wari. Uiteraard moet daar hoe dan ook water naar toe. De bedoeling is dat de nieuwe leiding tot de school wordt gelegd. Omdat er vroeger via de leiding die over de rivier lag, water is geweest aan deze kant van het dorp, kunnen we de nieuwe leiding aansluiten oude leiding. Als we zover zijn zullen we kijken waar de oude leiding lek is en zullen we op op die plaatsten de leidingen repareren. Een waterproject van grote omvang. We hebben voor dit project ongeveer 1350 meter leiding nodig, behoorlijk wat aansluit materialen, stopkranen enzovoort. We gaan het renoveren hier in delen doen. We beginnen aan de noordkant met het vervangen van de oude leidingen en huisaansluitingen. In de volgende fase maken we de oversteek naar de zuidkant en sluiten we de school aan. In de laatste fase sluiten we de oude leiding aan op de nieuwe leiding en zorgen we dat het oude leiding gerepareerd wordt waar nodig. Roberto gaat met nog drie andere mannen in deze kampong aan het werk. Het werk gaat volgende week al van start, dus dat betekent voor ons dat we dinsdag samen met Charles materialen moeten gaan inkopen hier in de stad. Zodat die woensdag naar Wari kunnen.
Zoals jullie in onze verslagen hebben kunnen lezen, zijn we in Biak Noord bij nog twee kampongs geweest om te kijken naar de mogelijkheden om water naar de kampong te brengen. Dat waren kampong Midiray en kampong Waromi. Deze kampong liggen naast elkaar. Vanaf de brug bij Wari gezien komt vervolgens eerst Waromi en daarna Midiray. Vandaag kregen we te horen dat een overheidsinstelling kampong Waromi van water wil gaan voorzien. Dat vinden we fijn om te horen, hier hoeven wij ons dus verder niet met een waterproject bezig te gaan. Voor wat betreft Midiray moeten we ook een pas op de plaats maken. Hier hebben we een pomp met zonnepanelen nodig. We zijn op Biak op zoek gegaan of er zoiets te krijgen is. Wij hebben het niet kunnen vinden. Elders vandaan halen willen we niet. Je kan dan later mee in de knoei komen bij onderhoud (verkrijgen van onderdelen enzovoort, ervaringen vanuit het verleden). We vinden het jammer, maar zoals gezegd in Waromi wordt een waterproject vanuit een overheidsinstelling gestart. Wellicht kan daar later op aangehaakt worden. De kampongs liggen immers naast elkaar.
We zijn klaar in Biak-Noord. We rijden terug richting Biak een autorit van iets meer dan een uur. Vlak voor Biak stad ligt Kampong Maryendi. Charles wil daar even bij de school kijken. Het waterbedrijf van Biak heeft leidingen naar kampong Maryendi gelegd en daar zal binnenkort waterdruk op komen te staan. Vanaf dan heeft Maryendi water vanuit Biak stad. Bij de school is een toiletgebouw, maar dat is helemaal in verval. Charles wil dit toiletgebouw graag opknappen en ook van water voorzien. Vooral voor meisjes moet het een gemis zijn een fatsoenlijk toilet op school. We bekijken het toiletgebouw en ook het schoolhoofd komt even kijken. We maken de afspraak dat de mensen uit de kampong eerst het toiletgebouw gaan schoonmaken. Daarna zullen wij een timmerman laten komen om het gebouwtje te renoveren. Vervolgens zal Charles voor water in het gebouw gaan zorgen. Met deze afspraak vertrekken we hier weer. Volgende week gaan we kijken of het gebouw schoongemaakt is, voordat wij verdere actie gaan ondernemen.
In Biak stad gaan we even lunchen. Bij de bakker zien we pizzapunten. Die staan ons wel aan, dus die nemen we. Na de lunch gaan we door naar kampong Soon. Soon ligt midden op Biak in oostelijke richting. Vanaf Biak stad is dat ongeveer een half uur rijden. In Soon heeft Charles de toiletten bij de school gerenoveerd. Dat wil hij ons graag laten zien en hij wil graag dat wij kijken naar de mogelijkheid om water naar de kampong te brengen. Bij de toiletten aangekomen ziet het aan de buitenkant goed uit. Binnen kijken wordt helaas lastig. Het is namelijk onduidelijk wie de sleutel heeft. We gaan even op een bank staan om over de deur te kunnen kijken. Zo te zien ziet het er allemaal goed uit. Misschien als we binnenkort weer in Soon zijn en de sleutel is gevonden kunnen we een echte goede blik naar binnen werpen. Soon ligt op een soort dijk. Aan beide kanten van de kampong ligt een dal waar aan beide kanten water stroomt. Water mag dus eigenlijk geen probleem zijn hier. Ook in Soon is er ooit een waterproject geweest vanuit een andere organisatie. Er liggen leidingen door deze kampong, er is een waterreservoir in de kampong gebouwd en ongeveer 200 meter de helling af bij de bron is ook een reservoir gebouwd. Daar heeft volgens de bevolking ooit een pomp gestaan. De pomp die daar stond had de capaciteit niet om het water naar boven te pompen. Je zou denken probeer een andere pomp na alle investeringen die al in de kampong gedaan waren. Dat is niet gebeurd en dus heeft er in de kampong nooit water door de aangelegde leidingen gelopen. Omdat eigenlijk alles aanwezig is, willen wij met onze pomp gaan testen of die genoeg capaciteit heeft om het water beneden bij de bron naar het waterreservoir in de kampong te pompen. Omdat we in Wari heel veel leiding nodig hebben, “lenen” we van dat project 200 meter buis om hier te gaan testen. Op die manier maken we geen extra kosten voor deze test. Slaagt de test dan kunnen we hier verder gaan kijken hoe de ongebruikte leidingen in de kampong er verder bij liggen. We gaan vrijdag of zaterdag kijken of onze pomp het trekt.
En dan is het ook mooi geweest voor vandaag. We rijden terug naar Biak-stad via Kampong Sundey. Daar kijken Jantinus, Charles en Roberto nog even naar de leiding breuk die onstaan is nadat de weg hier vernieuwd is. Charles zal zorgen dat die breuk binnenkort gerepareerd wordt. In Biak stad zetten we Charles en Roberto af bij het waterbedrijf. Wij rijden terug naar het hotel. Morgen een rustige dag om bij te komen gelukkig.
Jantinus en Mark
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 15
[visitorCount] => 173
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/161/145_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => water-voor-kampongs-wari-en-soon
)
[9] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099804
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-02-23
[photoRevision] => 0
[title] => De hydrocultuur in Sundey en de naaicursus gestart
[message] =>
Woensdag 21 februari
We ontbijten rustig en werken wat administratie bij. We typen een verslag en monteren het filmpje dat bij het verslag hoort. In de middag gaan we met twee Nederlanders die in het hotel hiernaast zitten naar Samares. Een kampong aan de grote oceaan. Daar is een meertje met blauw water. De tocht er naar toe is prachtig, dwars door Biak. De laatste paar kilometer zijn wel wat spannend want de weg is niet heel goed en er zijn steile afdalingen. En die afdalingen zijn op de terugweg steile hellingen. Het wordt op de terugweg even spannend als onze auto ternauwernood de berg op weet te komen. De rook komt van de banden als we boven zijn. Wel weer een mooie belevenis.
Donderdag 22 februari
Afgelopen vrijdag waren we in kampong Waroi Sup. Deze kampong is geïnteresseerd in de hydrocultuur opstelling, zoals wij die in 2022 in kampong Sundey hebben opgezet. We hebben toen afgesproken dat er een aantal mensen uit Waroi Sup vandaag naar kampong Sundey zouden gaan, om daar te gaan kijken hoe de hydrocultuur werkt. Uiteraard gaan wij ook naar kampong Sundey om te kijken of er serieuze interesse is. We pikken eerst Inge op en rijden dan door naar Sundey. In Sundey aangekomen zie we dat er een behoorlijk aantal geïnteresseerden zijn. Eerst kijken we zelf even hoe de hydrocultuur opstelling ervoor staat. Nadat wij in 2022 weer naar Nederland waren vertrokken hebben ze in zelf in Sundey de hydrocultuur uitgebreid. Er was één tafel en het zijn er nu drie. Twee daarvan draaiden vandaag ook. Één tafel met net ontkiemende planten en een tafel waar de planten al groter waren. Serli, het schoolhoofd hier, houdt toezicht op de hydrocultuur en heeft voor de mensen uit Waroi Sup een presentatie voorbereid.
Voor de presentatie lopen we met z’n allen naar de school waar we in een klaslokaal kunnen gaan zitten. Voor een goed gevulde klas vertelt Serli hoe de hydrocultuur werkt. Ze legt uit dat de ontkiemende zaden in rockwool worden gelegd, die vervolgens in bakjes in de hydrocultuur worden gezet. Op deze manier krijgen de plantjes continu water. Om de groei te stimuleren wordt er voeding aan het water toegevoegd. Serli legt uit hoe je dat doet en in welke verhouding dat moet.Tijdens haar presentatie worden er veel vragen vanuit de mensen van Waroi Sup gesteld. We merken dat er meerdere mensen heel erg geïnteresseerd zijn in hoe je dit op een goede manier kunt opzetten. Serli neemt ons vervolgens weer mee naar de hydrocultuur opstelling. Daar legt ze uit hoe het in de praktijk werkt. Ook daar worden weer veel vragen gesteld. De mensen zijn heel erg geïnteresseerd. Wij leggen de mensen an Waroi Sup uit, wat ze vanuit het hulpproject mogen verwachten. Wij financieren de hydrocultuur opstelling en de materialen voor een eerste oogst. Daarna is de kampong zelf verantwoordelijk voor het aanschaffen van nieuwe zaden, de rockwool en de plantenvoeding.De dominee van Waroi Sup, die ook meegekomen is, zegt dat hij hoopt dat ze over twee weken al een kas en tafels klaar hebben. Als dat zo is, dan zorgen wij dat de hydrocultuurbuizen, pompjes, kweekbakjes en dergelijke zo snel mogelijk in Waroi Sup komen. Het liefst nog voordat wij weer naar Nederland gaan. Eerst maar eens kijken hoever ze over twee weken zijn.
Als we klaar zijn nodigt Serli ons en de mensen uit Waroi Sup uit voor een lunch. Er is brood met pindakaas en chocopasta. Even later komt daar nog rijst, gegrilde kip en zoete aardappel bij. Een super goed verzorgde morgen hier in kampong Sundey. Wij bedanken Serli voor haar voorbereiding, goede uitleg en de smakelijke afronding.
Voor ons is het tijd om terug te gaan naar Biak stad. Zo’n twaalf jaar geleden zijn Elly en Jantinus gestart met een naaicursus voor Papua vrouwen. De doelstelling is eenvoudig. Door de vrouwen te leren naaien kunnen ze zelf op een goedkope manier voorzien in kleding en eventueel ook zelf gemaakte kleding verkopen. Voor de naaicursus zijn in het verleden al naaimachines aangeschaft. Die variëren van de modellen die wij kennen uit de jaren 50 met trapmechanisme maar ook elektrische naaimachines.De naaicursus wordt gehouden in en lokaaltje bij het huis van Chris en Martha. Tot voorkort draaide de cursus goed en was er een vrouw die de cursus leidde. Deze vrouw is in verband met ander bezigheden al sinds november vorig jaar verhinderd en dat zal zeker tot augustus van dit jaar zo blijven. Daarom hebben Jantinus en ik verschillende mensen gevraagd of ze niet iemand in hun omgeving kennen die de cursus al dan niet in de tijdelijkheid zou kunnen overnemen. Helaas hebben we daar nog niet heel veel response opgehad. Tot vanmorgen, toen er een appje binnen kwam in de naaicursus app-groep. Vanmiddag is er een bijeenkomst om niet afgemaakte kleding alsnog te kunnen afmaken. Wij gaan uiteraard ook even kijken. We zijn benieuwd, want die langlopende project willen we graag in standhouden.
Voordat we naar de naaicursus gaan rijden we even langs bakkerij Aru om wat lekkers voor bij de thee te halen.
Bij de naaicursus aangekomen blijken er 7 vrouwen aanwezig te zijn die druk met hun onafgemaakte kledingstukken in de weer zijn. Martha kan zelf goed naaien, dus die kan de vrouwen wel goed op weg helpen. We vragen de vrouwen of ze zelf niet iemand weten die de vrouwen les kan geven in het naaien. De vrouwen raken druk in gesprek met elkaar, waar wij niet veel van begrijpen. Wel komen er wat namen voorbij. Later op de avond krijgen we een appje dat de cursisten iemand gevraagd hebben en die wil het wel gaan doen. Zaterdag zullen ze starten, met de nieuwe naailerares.
Vrijdag 23 februari
Op vrijdag hebben we afgesproken om bij het waterbedrijf langs te gaan. De directeur van het waterbedrijf komt oorspronkelijk uit kampong Wari. Wij willen daar graag beginnen om water naar de kampong te krijgen. Het lijkt ons een goed idee om de directeur daar ook bij te betrekken. Op het kantoor van Charles bij het waterbedrijf laat Charles ons zien wat zijn idee voor Wari is. We horen hem aan en het blijkt dat er ooit water in deze kampong is geweest. Door breuken in de leidingen is het er niet meer. We spreken af om te gaan kijken of we die breuken kunnen repareren. Charles wil ook kijken of we dan een leiding kunnen doortrekken naar de school van Wari, want daar is helemaal nog geen water. We hadden voor zaterdag afgesproken om naar kampong Urfu te gaan om de pomp te gaan uittesten. Maar Charles adviseert ons daar even mee te wachten. Hij heeft zijn bedenkingen bij het opnieuw plaatsen van een pomp. Hij denkt dat het risico te groot is dat de pomp weer wordt weggehaald. We vinden dit een belangrijk signaal. De meeste mensen hier spreken zich niet uit als ze bedenkingen hebben bij onze plannen. Of er wordt niks gezegd, er wordt vriendelijk ja geknikt of er komt een onsamenhangend verhaal. Voor ons is dat lastig, omdat het niet duidelijk is wat er bedoeld wordt. Charles spreekt zich wel uit. We nemen zijn mening dan ook zeker serieus. We besluiten daarom de pomp test voor kampong Urfu uit te stellen. We moeten dit waterproject nog even goed overdenken. Mogelijk gaan we voor de optie waarin we de pomp in de school zetten. En als deze optie niet werkt, te stoppen met het project om water uit de bron te halen. We gaan dan het toilet alsnog opknappen, maar dan kiezen we voor het opvangen van water van het dak voor de toiletspoeling.
Jantinus en Mark
Wil je ook bijdragen dat kan! Gebruik daarvoor de donatie link. Je kan zelf een bedrag invullen.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 14
[visitorCount] => 249
[author] => Jantinus en Mark
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/160/739_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => de-hydrocultuur-in-sundey-en-de-naaicursus-gestart
)
[10] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099760
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-02-21
[photoRevision] => 0
[title] => Waterprojecten en laptop voor de school van Urfu
[message] =>
Zondag 18 Februari hebben we rustig aan gedaan. Rond de middag zijn we naar Inge gereden om haar op te pikken. We hebben vanuit Nederland van verschillende mensen poststukken cadeautjes en dergelijke meegekregen. Vandaag is het een mooie dag om die langs te gaan brengen. Voor Inge is dat ook leuk, want die mag graag met de mensen kletsen en voor ons ook leuk omdat we van allerlei dingen te weten komen zo. Nadat we onze ronde klaar hadden, bleek Inge nog een verjaardag te hebben van een nichtje en een neefje van haar. Uiteraard waren wij ook uitgenodigd. Op het strand bij Hotel Nirmala is de schoonzus van Inge allerlei lekkers aan het klaar maken. We feliciteren de jarigen en eten een hapje mee. Het smaakt allemaal heerlijk! Na een uurtje vertrekken wij weer en laten de feestgangers achter. We brengen Inge nog even naar huis en gaan naar ons hotel. In de avond lopen we naar het centrum van de stad, waar we gaan eten.
Maandag 19 februari
We willen vandaag naar kampong Waromi, we gaan daar naar toe met Inge en ibu Anna. Bij Inge aangekomen bleek dat ze ons bericht niet had ontvangen omdat haar HP (hand phone) niet goed werkt. Deze is al een paar jaar oud en zo te zien ontbraken er ook al wat knopjes. Inge had nog een half uurtje nodig om zich klaar te maken. Om de tijd te doden hebben wij ondertussen een nieuwe HP voor Inge gekocht. Contact met Inge is voor ons heel belangrijk, als we hier zijn, maar ook als we in Nederland zijn. Als we weer bij Inge zijn geven we haar haar nieuwe HP. Ze is er heel bij mee. Haar kleinzoon zal haar helpen om de oude telefoon over te zetten naar de nieuwe telefoon. Bij Inge haar huis is een Ojek plaats. Dat zijn motortaxi’s. Vandaag is de Ojek-plaats een consultatiebureau voor moeders met kleine baby’s uiteraard nemen we daar even snel een kijkje.
We stappen vervolgens snel in, om door te rijden naar ibu Anna.
In Nederland hadden we gehoord dat ibu Anna in Biak Noord met een aantal vrouwen een paar groentetuinen goed aan de loop had. In het noorden van Biak zijn een aantal plaatsen te vinden waar je gewassen kunt verbouwen. Anna heeft dat in kampong Waromi met vrouwen uit de kampong opgezet. Ze verbouwen er allerlei groenten en houden de grond vruchtbaar door die te bemesten met kippenmest. We zijn vooral geïnteresseerd omdat met de kennis van Anna dergelijke tuinen mogelijk ook in andere kampongs op te zetten zijn. Anne kwam zelf met het idee om te gaan kijken of dat mogelijk is in kampong Moibaken. We zullen in Moibaken gaan kijken of er inderdaad grond aanwezig is om gewassen op te verbouwen en of er vanuit de dorpsbewoners animo is om een dergelijke tuin op te zetten met behulp van Anna. In Moibaken zullen we dan ook naar de watervoorziening gaan kijken.
In kampong Waromi is er geen water. Terwijl er volgens Anna en de Kepala kampong zo’n twee kilometer hoger een bron moet zijn. Dat is niet ver van waar de groente tuinen zijn. We lopen samen met Anna de heuvel op om even later het oerwoud in te lopen. De geluiden blijven mij hier fascineren. In de verte hoor ik al water kabbelen. De natuur hier is zo mooi en wordt alleen maar mooier hoe dichterbij het water. Jantinus bekijkt de bron, waar behoorlijk water uit komt stromen. Hij ziet hier zeker wel mogelijkheden. Als we terug willen lopen komt de Kepala kampong ons tegemoet lopen. Volgens hem zit iets hoger op een nog grotere bron. Dat is echt omhoog klauteren, voor ons op dit moment niet mogelijk. Anna en de Kepala kampong klimmen omhoog om foto’s en een video voor ons te maken. Als ze even later terug zijn bekijken we de foto’s en en de video. Dat ziet er allemaal veel belovend uit. We gaan met Charles in overleg over hoe dit hier aan te vliegen. We hebben eigenlijk een hoogte meter nodig om een goede inschatting te kunnen maken wat voor pomp we nodig zijn en met welke capaciteit. Op het eerste gezicht is dit een project dat vrij eenvoudig gerealiseerd kan worden. We nemen onze bevindingen mee en beloven bij de Kepala kampong en Anna terug te komen met onze ideeën. Als we terug rijden richting Biak stad komen we over de Wari rivier. Ook een mogelijke bron voor water in de kampongs, ook dit gaan we uitzoeken.
Het is een ongeveer een uur terug rijden naar de stad. Als we in de stad zijn zetten we eerst Anna af en daarna brengen we Inge naar huis. Zelf rijden we nog even door naar Paray waar ze een pad gemaakt hebben in een mangrove bos. Dat ziet er mooi uit, al is de aanleg van het pad dat uiteindelijk bij de zee uit moet komen nog niet helemaal klaar. Bij Paray zitten ook altijd vrouwen in de rivier hun was te doen. Vandaag ook, dus daar schieten we snel nog een paar leuke plaatjes van. Dan is het tijd om naar ons hotel te gaan. Rond 19:00 uur komt Joke ons rijst met kip en soep Brune boon brengen. Heerlijk! Jantinus komt inmiddels 24 jaar op Biak en zat meestal in dit hotel. Hij kent het personeel dus goed. Tijdens corona is een deel van het personeel ontslagen, waaronder ook Joke. Sindsdien is er geen diner meer in het hotel. Toen wij hier anderhalf jaar geleden waren, kregen we nog wel rijst met kip of vis en soep. Maar dat kregen we dagen achter elkaar, niet lekker en zeker niet vers. En met deze warmte wel belangrijk dat je geen verkeerd voedsel binnen krijgt. Dit jaar is er helemaal geen diner meer hier. We eten daarom in de stad. Toen we afgelopen zaterdag terug kwamen van eten in de stad, stond Joke ons bij de receptie van het hotel op te wachten. Ze had eten voor ons mee, wat jammer dat we niet wisten dat ze kwam. Gelijk afgesproken dan ze vandaag zou komen. We hebben heerlijk gegeten. En donderdag komt ze weer!
Dinsdag 20 februari
Toen we nog in Nederland waren, heeft het schoolhoofd ons verzocht om te kijken of het mogelijk is voor de school daar een laptop en een beamer te regelen. Toen we vorige week bij de school van Urfu waren hebben we dit verder doorgesproken met het schoolhoofd en zijn we vervolgens in Biak stad gaan kijken wat er te koop is aan laptops en beamers. Vandaag gaan we terug naar Urfu met Charles om te kijken of we weer water naar de school kunnen krijgen. Maar voor die tijd gaan we eerst een laptop en een beamer kopen. We kopen de laptop en beamer bij hetzelfde bedrijf, maar de laptop wordt in het ene filiaal verkocht en de beamer in het andere dus we crossen lekker de stad door. We hadden vorige week de laptop al uitgezocht dus nu was het de winkel in, aanwijzen welke we willen hebben en gaan. Nou ja, zo snel werkt dat in Nederland, maar hier wordt alles uitgebreid getest en administratief verwerkt. En maar goed ook, zo weten wij dat we met een goed werkend apparaat de deur uitgaan. Bij de laptop kregen we een gratis rugzak.
We gaan voor de beamer naar het andere filiaal. Daar staat de beamer hoog op een stellingkast. Ik pak het er maar even voor het winkelpersoneel vanaf. Handig om een beetje lengte te hebben af en toe. Ook hier wordt de beamer even getest. Hij werkt, dus ook deze wordt aangeschaft.
We hebben afgesproken dat we Charles ophalen om 11:00 uur, aangezien we vroeg zijn gaan we nog even koffie drinken bij Kopi Aten. Marthen, de eigenaar, maakt nog even een selfie met ons en even later staan we op zijn Instagram pagina. Als de koffie op is rijden we naar het huis van Charles om hem op te pikken. We rijden vervolgens naar Toko Mitra. Dit is een Welkoop achtige winkel, hier kijken we wat er te koop is aan pompen. Er staan wat modellen op de plank hier. Nu we weten wat er te koop is rijden we door naar kampong Urfu. Bij de school aangekomen, worden we al opgewacht door het schoolhoofd. We worden uitgenodigd om mee naar de lerarenkamer te gaan. Daar overhandigen we hem de laptop en de beamer. Uiteraard sluiten de laptop en de beamer gelijk aan. Het werkt allemaal naar behoren. Het schoolhoofd en leraren die aanwezig zijn, zijn erg blij met de laptop en beamer! We hopen dat ze er heel veel plezier van zullen hebben en dat het het onderwijs van de kinderen op deze school ten goede komt.
Toen we voor ons vertrek aankondigden dat we weer naar Biak zouden gaan kwam een lezer van deze site bij ons op de lijn. Hij vroeg zich af of hij specifiek kon bijdragen aan een project. We hebben hem gevraagd of hij misschien wilde bijdragen aan de laptop. Afgelopen weekend liet hij weten dat hij de hele laptop wil betalen. Een heel welkome bijdrage en de school van Urfu is heel erg blij met deze bijdrage.
We laten de leraren met de laptop en beamer achter en lopen met het schoolhoofd naar de waterbron bij de school. Toen we vorige week hier even waren bleek dat er niks meer van de watervoorziening aanwezig was die we in 2022 hier hadden opgezet. Het schoolhoofd had alle leidingen en watertank bij de school weggehaald, nadat in november de door ons geïnstalleerde pomp was gestolen. De leidingen en de watertank had hij opgeslagen bij de kerk van Urfu om zo verdere diefstallen van materialen te voorkomen. We waren blij om dit te horen. Een groot deel van de materialen is er nog, dus nu is het zonder hele grote extra kosten mogelijk om de watervoorziening van de school te herstellen. De oude pomp stond in een afgesloten gemetselde bak vlak naast de bron midden in de bebossing. Liever hadden we gehad dat de pomp in de school had gestaan, maar hier is toentertijd niet voor gekozen omdat de bron vrij diep zit en we niet beschikten over een pomp met voldoende zuigkracht.
We gaan weer even bij de bron kijken. Die zit vrij diep in een spelonk in het koraal. Met een beetje klauteren was het water in de bron goed te zien. Met de pomp die we vanmorgen hadden gezien bij Toko Mitra in gedachten werken we twee scenario’s uit. Scenario 1 we zetten de pomp in de school. We zetten een klep onder in de bron en laten de slang vollopen met water en kijken of de pomp voldoende zuigkracht heeft om het water naar boven te pompen. We gaan hiervoor ook een andere diameter buis voor gebruiken. Werkt dit dan staat de pomp veilig in de school. Dit heeft onze voorkeur. Scenario 2, we bouwen in de spelonk bij de bron een nieuwe bak en zetten daar de pomp in. Deze bak sluiten we me meerdere sloten af. Doordat de pomp op een lastiger toegankelijke plaats staat hopen we dat hij dit keer bespaart blijft voor het dievengilde. We gaan dus eerst scenario 1 testen. We spreken met Charles af dat we dat zaterdag gaan doen. We rijden terug naar Biak stad waar we met Charles gaan lunchen bij Nirwana en we rijden vervolgens terug naar Toko Mitra om de pomp en andere benodigdheden te kopen. Dit project wordt dus zaterdag vervolgd.
Jantinus en Mark
Wil je ook bijdragen dat kan! Gebruik daarvoor de betaallink. Je kan zelf een bedrag invullen.
Vrijdag hebben we afgesproken om naar Waroi Sup te gaan. Deze kampong is geïnteresseerd in de hydrocultuur opstelling zoals wij die de vorige keer in Sunday hebben opgezet. Onderweg zullen we ook bij de man stoppen die houtsnijwerken maakt. We hebben vanuit Nederland een beitel en houtsnijwerkset meegekregen van iemand die deze gereedschappen niet meer kan gebruiken.
We rijden eerst naar Inge. Inge gaat vandaag met ons mee. Inge vindt dit soort tripjes altijd leuk en voor ons is het erg handig, want Inge kan voor ons tolken. Onderweg naar Waroi Sup komen we door Urfu. In Urfu hebben we de vorige keer bij de school gezorgd dat er water in het toiletgebouw voor de leerlingen kwam en dat er water tappunten op het schoolplein kwamen. Het schoolhoofd had ons in Nederland al gevraagd of we de school konden helpen aan een laptop, beamer en projectiescherm. Nu we toch langs de schoolrijden, stoppen we even. Tot onze verbazing, zijn de water tappunten van het schoolplein verdwenen en is het waterreservoir waar het water voor het toiletgebouw en de watertappunten vanuit de bron naar toe gepompt werden verdwenen. Doordat het toiletgebouw niet meer gebruikt kon worden, was het toilet ook helemaal geruïneerd.Daar schrikken we toch wel even van.
We horen van het schoolhoofd dat de pomp afgelopen november gestolen is. Om verdere diefstallen te voorkomen heeft hij de watertappunten, de leidingen en het waterreservoir op laten slaan bij de kerk van Urfu, in de hoop dat dieven het niet aan durven om bij een kerk te stelen. Een hele opluchting dat de meeste materialen er nog zijn, we spreken af dat we binnenkort met Charles gaan kijken of we een andere pomp kunnen aanschaffen. Een pomp die in een gebouw bij de school kan staan en het water uit de bron naar boven zuigt. De pomp die we de vorige keer hadden geïnstalleerd stond naast de bron en pompte het water omhoog. De bron ligt op ongeveer 300 meter van de school diep verscholen in de bossen. Deze pomp stond wel in een gemetselde bak die afgesloten kon worden, maar voor dieven bleek dat geen probleem. Teleurstelling aan de kant en nu kijken hoe we dit kunne oplossen voor de leerlingen van de school. Zodat ze daar weer een net toilet krijgen voorzien van water.
Voor de laptop, beamer en projectiescherm van de school kijken we nog snel even in de lokalen. Een laptop en Beamer zijn makkelijk door de leraren mee naar huis te nemen. Een projectiescherm niet. We zijn bang dat een dergelijk scherm zo gestolen is. De klaslokalen zijn hier na schooltijd niet afgesloten. We zien dat er in de lokalen whiteboards hangen. Deze zijn duidelijk aan vervanging toe. We denken dat wanneer de whiteboards weer wit zijn, dat deze ook goed als projectie scherm kunnen dienen. We nemen dit allemaal in ons achterhoofd mee en zeggen tegen het schoolhoofd dat we in de stad gaan kijken wat we voor ze kunnen doen. Hier komen we in een van onze volgende verslagen wel weer op terug.
Tijd om door te rijden naar Waroi Sup, want dat was ons doel om te gaan overleggen over de mogelijkheden van een hydrocultuur. Waroi Sup ligt op ongeveer 30 kilometer van Biak stad. Inge heeft voor ons contact gelegd met de dominee van het dorp. Voor projecten waarmee we een grotere gemeenschap kunnen helpen, maken we graag gebruik van een autoriteit in het dorp. Dat kan dus een schoolhoofd, dominee of een kepala kampong (dorpshoofd) zijn. In dit geval de dominee van de kerk in Waroi Sup. Als we aankomen zijn er verschillende mensen uit de kampong die geïnteresseerd zijn en het kerkbestuur die ons ontvangen. We leggen uit wat we in kampong Sunday hebben gedaan en stellen voor dat als ze geïnteresseerd zijn dat er een delegatie uit Waroi Sup in Sunday gaat kijken. In Sunday hebben de bewoners inmiddels ervaring met de hydrocultuur en hebben deze zelfstandig uitgebreid. We leggen uit dat wanneer ze een dergelijke opstelling ook willen hebben voor Waroi Sup dat wij de materialen zullen leveren. Dat de hydrocultuur bij de kerk moet komen te staan en dat de gemeenschap gezamenlijk verantwoordelijke is voor het verbouwen van gewassen in de hydrocultuur.
We spreken af dat de delegatie vanuit Waroi Sup volgende week donderdag in Sunday gaat kijken. Wij noteren dit natuurlijk ook in onze agenda, want we willen daar wel even bij zijn. Dit is precies zoals we het hydrocultuurproject voor ogen zien. Kennisoverdracht door de lokale gebruikers zelf en de financiële ondersteuning van ons voor de materialen. Een leuke ontmoeting met enthousiaste mensen. Wordt volgende week dus vervolgd.
Op de terugweg naar de stad stoppen we in Padwa Sup. Hier is een bewoner die aan houtsnijwerken doet. Hij kan wel wat extra gereedschappen gebruiken daarvoor. Vanuit Nederland hebben we daarvoor gereedschappen meegekregen van iemand die ze zelf niet meer kan gebruiken. Mooie gedachte dat deze gereedschappen hier heel erg welkom zijn. De man laat ons zijn laatste houtsnijkwerken even zien, ook de projecten waar hij nog meer bezig is. Het ziet mooi uit. Heel knap werk. We nemen voor de gulle gever een houtsnijwerk mee naar Nederland.
We zien naast het huis een mooie tuin liggen, waar gewassen worden verbouwd. Inge vertelt dat ze hier verschillende keren zaden heeft gebracht van gewassen om te verbouwen. Een hydrocultuur is hier duidelijk niet nodig. En voor wie deze verslagen vaker leest, weet dat verbouwen van gewassen op grote schaal op Biak lastig is, in verband met de koraal bodem hier. De tuin van deze man ligt echter heel gunstig, het water stroomt bij regen in een soort pan. Daar blijft de grond als slip op de bodem liggen. Dit stukje land is dus heel geschikt om gewassen op te verbouwen. Dat doet deze man dan ook en hij vertelt vol enthousiasme over wat hij verbouwt, waarmee hij experimenteert en wat er gelukt en niet gelukt is. Hij verbouwt nu bonen, prei, taugé, papaja en mais.Knap wat deze man zelf heeft opgezet op een stukje vruchtbare grond naast zijn huis. Mooi om te zien. Toen hij hoorde van ons hydrocultuur opstelling in Sunday wilde hij daar ook graag gaan kijken. Waarschijnlijk komt hij volgende week donderdag ook naar Sunday.
We rijden terug naar Biak Stad. Daar zetten we Inge af bij haar huis. Voor Inge zijn het leuke maar vermoeiende dagen. Zelf rijden we even naar het hotel waar we even gaan eten. Na het eten lopen we naar het centrum van Biak. Daar gaan we naar Siner Paki, de Bol.com van Biak maar dan zonder postorder. Bij Siner Paki schijn je alles te kunnen kopen. Daar gaan we kijken voor een laptop, beamer en whiteboards. Siner Paki zit met vestigingen over de hele stad. We moeten dus voor een laptop een paar straten verder zijn. Daar kijken we wat er te koop is. We vinden een mooie laptop, een van de goedkopere modellen. Een basic laptop kost hier ongeveer net zoveel als in Nederland. We vragen daar ook naar een beamer, maar voor de beamer moeten we naar een andere vestiging. We lopen daarom even door naar de andere vestiging, waar we door de dames van het de winkel giechelend worden ontvangen. In deze vestiging hebben ze inderdaad een beamer, ook met de aansluitingen die we voor ogen hebben. Dus noteren we dat ook, om volgende week op terug te komen. In deze vestiging hebben ze ook whiteboards van het goede formaat. We noteren alle prijzen en gaan terug naar het hotel. Bij elkaar genomen is dit een investering van ongeveer 1000 euro. Wel inclusief 3 nieuwe whiteboards die ze in de normale lessen ook kunnen gebruiken.
We nemen een omweg terug naar het hotel. Onderweg drinken we nog even een kopje koffie en eten we een snack bij bakker Nirwana. Daarna zit deze dag er wel op. In de avond eten we nog even bij Super Nova en gaan we bij Hadi koffie drinken. Dan is het tijd om te gaan slapen.
Zaterdag 17 februari
Voor het bekijken van een waterproject in Biak Noord halen we Charles eerst van huis op. Daarna rijden we door naar Chris Padwa, hoewel Chris niet goed meer ter been is mag hij graag mee op pad. Hij blijft in de auto zitten als er stukken gelopen moeten worden.
We rijden eerst naar kampong Warfor. Charles heeft daar onlangs een waterproject voor ons afgerond. Bij de school was een toiletgebouwtje, maar er was geen stromend water. Het toiletgebouw is daarom daar opgeknapt en Charles heeft daar door middel van een waterreservoir dat gevuld wordt door regen water gezorgd dat er stromend water in het het toiletgebouwtje is en dat er op het schoolplein wat water tappunten zijn. We zagen dat er PVC kranen gebruikt waren. Super goedkope kranen en we snappen de gedachte om deze te gebruiken. Toch vragen we Charles om deze kranen te vervangen door messing kogel kranen. Omdat PVC kranen, goedkoop duurkoop is. Ze zijn zo kapot en hoewel ze nog maar enkele weken geleden geïnstalleerd waren lekten ze nu al. Charles gaat ervoor zorgen dat de kranen vervangen worden.
Toen Charles op de school van Warfor aan het werk was, kwam hij ook in gesprek met een leraar daar. Hij kon niet officieel aangesteld worden aan de school, omdat hij zijn diploma nog niet betaald had. Als je hier klaar bent met je opleiding moet je nog nog wel betalen voor je diploma. Kun je dat niet, dan krijg je dus geen diploma, gekwalificeerd of niet. Gevolg, zonder diploma kun je niet aangesteld worden en dus komen er ook geen inkomsten binnen. Charles had daarom contact met Jantinus opgenomen of het diploma niet uit het project betaald kon worden. We hadden besloten dat te doen, en de betreffende leraar kwam ons trots zijn diploma tonen. Hij is nu voor een aantal uren aangesteld aan de school. We kregen daar nog het verzoek om voor een aantal schoolboeken te zorgen. We hebben er foto’s van gemaakt en gaan kijken wat we voor de school kunnen betekenen.
We rijden door naar kampong Midiray, waar ons verzocht is te gaan kijken wat er mogelijk is voor de watervoorziening van deze kampong. Er zijn hier ooit delen van een leidingnetwerk en waterreservoirs gebouwd, maar er is hier nooit water uit de kraan gekomen. De bron ligt echter 1200 meter hoger. We kunnen een deel van die 1200 meter met de auto doen. Het andere deel doen we te voet, dwars door het oerwoud. Ik vind het toch wel bijzonder zo door het oerwoud te lopen. De plaatselijke bevolking is er goed bekend, er en lopen ook wel wat paadjes, maar de sfeer en de oerwoud geluiden zijn echt bijzonder om doorheen te lopen. Na zo’n 500 meter gelopen te hebben zijn we bij de bron. Daar komt het water uit de heuvel lopen en stroomt het via een beekje weg. Jantinus bespreekt met Charles de mogelijkheden. Het water moet vanuit de bron een stukje omhoog gepompt worden, naar een reservoir om het vervolgens door middel van vrije val vanuit het reservoir naar de Kampong te laten lopen. Midden het oerwoud is echter geen stroom. Daarom gaan we uitzoeken of er door middel van een pomp op zonne-energie toch iets gedaan kan worden. Dit klinkt allemaal vrij eenvoudig, maar als dit project van de grond komt is het ook gezien de afstand van de bron naar de kampong een vrij omvangrijk project. Volgende week eerst maar eens uitzoeken of er met zonne-energie mogelijkheden zijn. We beloven de bewoners van Kampong Midiray dat we gaan onderzoeken wat er mogelijk is voor ze.
Op de terugweg rijden we langs Wari Beach, een prachtig strand met strandtentjes en grootse neon reclame die een toeristische badplaats niet zou misstaan. Ware het niet dat hier geen toeristen komen.Ziet er voor de lokale bevolking ook mooi uit. En wij hebben er ook leuke foto’s van gemaakt. Elly heeft in Nederland poppetjes gebreid om uit te delen aan kinderen. Hier op strand treffen we een aantal kleine kinderen die we blij maken met en gebreid poppetje. Leuk om te zien.
Dan is het tijd om terug naar Biak stad te gaan rijden. Onderweg stoppen we nog even bij een mooi uitzicht punt, waar we nog wat foto’s maken. Net op tijd, want de hele terugweg van zo’n 60 km dwars door Biak hebben we te maken met tropische regens. Vlak voor de stad houdt het op met regenen; gelukkig. We zetten Chris en Charles thuis af en rijden door naar het hotel. In het hotel begin ik alvast met dit verslag en Jantinus is alvast foto’s aan het sorteren.
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 21
[visitorCount] => 327
[author] => Mark en Jantinus
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/160/086_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => 16-17-februari-verschillende-projecten-bekeken
)
[12] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099661
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-02-16
[photoRevision] => 0
[title] => Een reis van 39 uur, maar we zijn er!
[message] =>
Een reis van 39 uur.
Het is eindelijk dinsdag 13 februari. We hebben er lang naar uitgekeken, maar vandaag vertrekken we dan echt naar Biak. We vertrekken met de trein vanaf het station van Assen. Vanuit Assen kunnen we zonder over te stappen naar Schiphol, dat is wel zo makkelijk. We worden uitgezwaaid door Elly, Trea en Jacko, als onze trein om 08:06 uur vertrekt.
We vinden dit deel van de reis eigenlijk het spannendst. Gelukkig verloopt de treinreis vlot en goed, zodat we om 10:00 uur op Schiphol staan. Daar ontmoeten we Mieke, die ons nog wat kaarten mee wil geven voor bekenden op Biak. Om 10:40 uur, hebben we onze koffer bij de drop-off achtergelaten en zijn we al door de security en de douane heen. Onder het genot van een kopje koffie wachten we tot we kunnen boarden voor onze vlucht naar Doha in Qatar. Onze vlucht vertrekt mooi op tijd en we vliegen zonder vertraging naar Doha. Op de luchthaven van Doha aangekomen kijken we onze ogen uit. We hadden al gehoord dat dit een prachtige luchthaven moest zijn en dat klopt. Luxe in overvloed, maar ook een prachtig overdekt park midden in de luchthaven. Heel bijzonder. We moesten in Doha vijf uur overbruggen voor onze aansluitende vlucht. Ondanks dat er van alles te zien is, is het ook gewoon vijf uur wachten.
Ook onze vlucht van Doha naar Jakarta verloopt zonder problemen. We landen, 14 februari, tegen 15:30 uur op Jakarta.
Om in Indonesië te mogen verblijven als toerist heb je een visum nodig. Dit visum kun je kopen zodra je in Indonesië geland bent. Het betreft een Visum on Arrival (VoA), een dergelijk visum is 30 dagen geldig en kan met nog eens 30 dagen worden verlengd. Van onze eerdere bezoeken weten we dat zodra het vliegtuig is leeg gelopen er lange rijen staan voor de Immigratiedienst om een visum te kunnen kopen. We hadden in Nederland gelezen dat het nu mogelijk is om een elektronisch Visum on Arrival (e-VoA)te kopen. Dat hebben we dit jaar gedaan. Je doorloopt op internet het aanvraag proces, je betaalt en je krijgt vrij snel een bevestiging of je visum is toegekend. Met ons elektronische visum konden we gelijk door naar de immigratiedienst, ook dit proces was veranderd. Er stonden poortjes waarop je je paspoort kon leggen. Nadat het paspoort gescand was ging het poortje open. Via een email kregen we een bevestiging dat we Indonesië binnen waren gekomen. In het emailbericht staat wanneer je het land bent binnengekomen en ook wanneer je het land dus weer moet verlaten. Wij vonden dit een hele verbetering met hoe het altijd was.
Nadat we onze koffers van de band hadden gehaald, liepen we door naar de Douane. Bij de douane aangekomen konden we een QR-code scannen. Met deze QR-code kom je bij een formulier waar je kunt opgeven of je sieraden, veel geld of andere goederen het land mee inneemt waarover mogelijk belasting betaald moet worden. Dit formulier was snel ingevuld en we hadden niet iets aan te geven dus kregen we een QR-code die door een douane ambtenaar werd gescand. Alles was in orde, we mochten allebei doorlopen.
Wil je in Indonesië gebruik maken van een lokale simkaart, dan moet je je telefoon laten registreren. Dit kan alleen op de luchthavens van Jakarta en Bali. Bij de stand van Telkomsel hebben we ons een flinke databundel aangeschaft zodat we, zonder gratis WiFi punten het thuisfront kunnen informeren.
Vanaf Jakarta vervolgen we onze reis met nog twee binnenlandse vluchten. Een vlucht naar Makassar en een vlucht van Makassar naar Biak. De binnenlandse vluchten worden vanaf Jakarta uitgevoerd vanaf Terminal 1 en 2. Wij vliegen met Lion Air naar Biak dus nemen we de Skytrain naar Terminal 2. Het is inmiddels 16:30 uur en onze bagage kunnen we pas om 18:00 uur kwijt dus we gaan eerst even ergens rustig een kopje koffie drinken. Onze vlucht vertrekt namelijk pas om 21:00 uur, we moeten dus weer en paar uur wachten. Tijdens het koffie drinken ontvangen we een mailje van Lion Air dat we alvast online kunnen inchecken. Dat doen we dus alvast en we krijgen onze Boarding passen in de mail. Om 18:00 uur droppen we onze bagage bij de drop-off balie en lopen Terminal 2 verder in om even wat te eten en…. te wachten….
Op onze boarding pass staat de gate en het vluchtnummer vermeld. Helaas komt geen van de twee overeen met de gegevens op de vertrekborden… Maar er is maar 1 vlucht van Lion Air die avond naar Makassar dus naar die gate gaan we. Bij gate 7 aangekomen, die op de vertrekborden vermeld stond, werden we doorgestuurd naar gate 5, de gate die op onze boarding pass stond. Na 10 minuten wachten bij gate 5, worden we met de rest van de passagiers verzocht naar gate 7 te gaan, waar ons vliegtuig zal vertrekken…. Let it go…
Op de borden staat nog steeds een ander vluchtnummer. Vluchten kunnen natuurlijk meerdere vluchtnummers hebben, vaak worden die dan afwisselend getoond op de borden. Hier helaas niet. Echt controleren konden we het dus niet, maar we zijn gewoon ingestapt en vertrokken naar Makassar.
Op 15 februari, landen we om 00:20 uur op Makassar. Onze aansluitende vlucht zal om 03:15 uur vertrekken. Dat is de vlucht die ons naar Biak zal brengen. Voor de laatste keer wachten dus… Op Makassar wachten we bij gate 1 waar onze vlucht volgens de borden zou moeten vertrekken. Vlak voor het boarden moeten we echter naar gate 4. Via deze gate stappen we het vliegtuig in, naar onze eindbestemming Biak. Tijdens de vlucht biedt de stewardess ons plekken voorin het vliegtuig aan. We zitten nogal krap namelijk met onze lange benen. Dit aanbod slaan we natuurlijk niet af, zodat we de laatste 2 uur en 50 minuten van onze reis nog een beetje comfortabel kunnen wegdommelen.
Iets voor 7 uur landen we dan eindelijk op Biak. Na een reis van 39 uur zijn we er eindelijk!
In de aankomsthal worden we al opgewacht door Chris Padwa. Een warm welkom. Nadat we onze koffers van de band hebben gepakt lopen we naar buiten waar Serli ons staat op te wachten met de auto die we de komende maand mogen gebruiken. We laden onze koffers in en ik word achter het stuur gezet om naar het hotel te rijden. Dat is wel gelijk even schakelen, want hier rijden ze links. Dat levert verder geen problemen op en 10 minuten later zijn we in ons hotel. In het hotel worden we verwelkomend door August. August regelt voor Jantinus altijd een kamer in het hotel en een apart ruimte waar we kunnen zitten te ontbijten. Gezamenlijk brengen we onze koffers naar de kamer en gaan we ontbijten met Chris, August, Serli en een collega van Serli en even later komt Charles ook binnen lopen.Na het ontbijt vertrekt iedereen en gaan wij ons even douchen en een paar uur op bed liggen.
Aan het einde van de ochtend gaan we de auto even voltanken. Daarna drinken we koffie bij Kopi Aten. Marthin heeft zijn eigen koffiezaak.Daar waren we vorig jaar ook al een paar keer koffie gaan drinken en nu wilden we graag zien hoe zijn koffiezaak verbouwd was. Dat hadden we via instagram een beetje kunnen volgen. De ruimte is behoorlijk vergroot. Maar het blijft een kleinschalige koffiezaak. De koffie was voortreffelijk trouwens. In de middag zijn we cadeaus gaan afleveren bij Inge en Chris en Martha. Inge voelde zich niet fit en was daarom niet op het vliegveld vanmorgen. Ze was wel naar ons hotel gekomen, maar toen lagen we net te slapen. De cadeaus vanuit Nederland worden met blijdschap ontvangen. Dat is toch leuk om te zien. Daarna rijden we naar Chris en Martha om daar ook wat cadeaus van verschillende mensen uit Nederland te overhandigen. Ook daar worden de cadeaus met blijdschap ontvangen.
We rijden hierna naar het voormalige KLM hotel waar een we een Bintang (biertje) drinken. Daarna rijden we terug naar ons hotel en lopen naar het centrum van de stad om wat te gaan eten. Daarna doen we nog een Koffie bij Hadi en dan is het mooi geweest. Tijd om te gaan slapen.
Jantinus en Mark
[vip] =>
[userRegistrationDate] => 2009-01-11 07:41:11
[totalVisitorCount] => 566318
[pictureCount] => 12
[visitorCount] => 237
[author] => Mark en Jantinus
[cityName] => Biak
[travelId] => 529542
[travelTitle] => Biak 2024
[travelTitleSlugified] => biak-2024
[dateDepart] => 2024-02-13
[dateReturn] => 2024-03-14
[showDate] => yes
[goalId] => 4
[goalName] => Een verre reis
[countryName] => Indonesië
[countryIsoCode] => id
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/123/159/926_640x480.jpg?r=0
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/174/380_50x50.jpg?r=0
[titleSlugified] => een-reis-van-39-uur-maar-we-zijn-er
)
[13] => stdClass Object
(
[reportId] => 5099553
[userId] => 174380
[countryId] => 88
[username] => ellyenjantinus
[datePublication] => 2024-02-09
[photoRevision] => 0
[title] => Onze reis naar Biak in 2024
[message] =>
Vandaag starten we ons nieuwe verslag! Dinsdag 13 februari vertrekken mijn vader en ik (Jantinus en Mark) weer naar Biak. Degenen die deze site al jaren volgenwetendatJantinus al jaren op Biak komt, veel samen met Elly (mijn moeder), soms alleen en nu voor de tweede keer samen met mij (Mark). Biak is voor mij inmiddels ook redelijk bekend terrein, want in totaal wordt dit mijn vijfde keer. Jantinus kwam ooit door zijn werk bij de WMD (Waterleidingmaatschappij Drenthe) terecht op Biak. Na zijn pensioen is hij blijven gaan. In de tijd dat Jantinus en Elly daar waren voor Jantinus zijn werk, hebben ze zelfhulpprojecten opgestart en naverloop van tijd projecten van anderen die daar al liepen overgenomen. Onder andere van veteranen die in de Nederlandse tijd op Biak hebben gewoond. Het gaat om waterprojecten (dorpjes/scholen voorzien van water), rijstprojecten (voedselhulp voor armen), schoolgeld projecten, hydrocultuur (zelf verbouwen van groenten), naaicursussen (kleding maken voor persoonlijk gebruik en verkoop). Deze projecten worden financieel ondersteund door veteranen, enkele hulporganisaties, mensen die een relatie hebben met Biak, vrienden en familie.
Even terugkijken naar wat we in 2022 hebben gedaan.
We hadden in 2022 een vol programma.Er liepen verschillende projecten die bekeken moesten worden. Sommige projecten hadden met onze komst een laatste zet nodig om afgerond te worden. Bijvoorbeeld het waterproject bij de school van Urfu. Daar is nu water in het toiletgebouw en is er stromend water bij verschillende water tappunten op het schoolplein.
Het rijstproject hebben we ook goed bekeken. We zijn zelf meegegaan om te kijken hoe de deelnemers van deze projecten erbij zitten. We zagen dat bij de meeste deelnemers de situatie niet voldoende was veranderd om zonder het rijstpakket te kunnen. Veelal gezinnen waarvan één of twee ouders niet meer leven. De alleenstaande ouder of in het geval van weeskinderen een familielid moet dan voor de opvoeding van de kinderen zorgen. In kampong Sundey werden we gevraagd te gaan kijken bij zeven gezinnen, zodat we die misschien ook konden helpen. Zoveel armoede en ellende… confronterend om te zien. Gelukkig bleken er ook deelnemers in het rijst project te zijn waarvan we de hulpen konden stoppen. De plekken hebben we kunnen opvullen met de 7 gezinnen uit Sundey.
Er was ook ruimte voor nieuwe initiatieven. Zo zijn we begonnen in Kampong Sundey om een kas te bouwen waar een hydrocultuur opstelling kon worden opgezet. Deze kleine opstelling is inmiddels gemaakt draait ook al. Op een koraaleiland als Biak is het lastig groenten te verbouwen.
In kampong Padwa Sup zijn we gaan kijken wat we kunnen doen om daar ook water naar de school te krijgen. Jantinus heeft daar de mogelijkheden bekeken. Hij heeft daar afgesproken dat wij het materiaal kopen en dat de mensen in de kampong dit zelf gaan aanleggen.
We zijn in kampong Swaipak geweest, waar ook gekeken is naar mogelijkheden om de school te voorzien van water. Ook dat bleek te kunnen. Omdat dit de kampong is waar Bennie, een oud collega van Jantinus, vandaan komt is afgesproken dat Bennie deze werkzaamheden zelf zou gaan uitvoeren in zijn vrije tijd. Ook dat project is inmiddels afgerond.
Vanuit het project is er ook aandacht voor scholing. We vinden het belangrijk dat kinderen de kans krijgen om door te leren. Er zijn in het verleden al veel kinderen gesteund. Dat kan doordat het schoolgeld betaald wordt, maar ook door studie materiaal aan te schaffen. Helaas zijn er ook drop-outs. Kinderen waarvan blijkt dat ze het niveau misschien niet aan kunnen of geen zin meer hebben (dat verschilt niet veel van Nederland). Helaas komt het op Biak nog veel voor dat meisjes vanaf een jaar of 15 zwanger raken en daarom stoppen met school.
Natuurlijk bezochten we ook het waterbedrijf van Biak. Dat bedrijf gaat Jantinus nog steeds aan het hart en dus wordt dat bij elk bezoek aan Biak ook bezocht. Hij kijkt overal in de stad of er nog water is. Hij vraagt zijn oud collega’s uit waar het goed en minder goed gaat. En Jantinus laat het ook niet na om zijn adviezen te blijven geven.
En nu is het dan bijna zover! Nog een paar dagen en we vertrekken. De koffers staan klaar de laatste dingen zijn geregeld. Nog even met het gezin uit eten, dat is traditie geworden voordat er naar Biak wordt vertrokken.
We hebben voor onze nieuwe reis alweer een druk programma klaar staan. In de ongeveer 30 dagen dat we dit jaar op Biak zijn, gaan we de lopende projecten bekijken en nieuwe projecten starten.
Natuurlijk zullen we het rijstproject weer gaan bekijken. Zijn er gezinnen waar het rijstproject gestopt kan worden, zodat we nieuwe gezinnen kunnen gaan ondersteunen?
Het project van de hydrocultuur die we in 2022 zijn gestart, is een succes. We gaan dat succes ook zelf bekijken en we hebben al contacten gelegd om te kijken of we het project kunnen uitbreiden naar andere kampongs.
Water is waar het allemaal mee begonnen is, dus ook dit jaar zullen we gaan kijken bij de eerder ondersteunde projecten hoe het gaat. Maar we kijken ook altijd uit naar nieuwe mogelijkheden om kampongs of scholen van water te voorzien. Uiteraard gaan we kijken hoe het waterbedrijf van Biak ervoor staat. Loopt daar alles nog steeds zo goed, zoals we in 2022 zagen hebben de mensen in Biak nog steeds water.
Het project van de naaicursus, waarbij mensen wordt geleerd om zelf kleding te maken wordt zeker weer bezocht. De kleren die gemaakt worden, kunnen gebruikt worden voor eigen gebruik of voor de verkoop. Deze ondersteuning is gericht om voornamelijk vrouwen de mogelijkheid te geven om geld te verdienen voor levensonderhoud. Maar ook voor besparing zodat er geen geld uitgegeven hoeft te worden aan nieuwe kleding.
Voor het schoolgeld project gaan we kijken of we nieuwe leerlingen kunnen ondersteunen en hoe het gaat met de leerlingen die we hebben ondersteund de afgelopen tijd.
Op Biak hebben we gelukkig ook ondersteuning van mensen die daar wonen. Voor degenen die deze website al langer lezen weten dat, Inge voor ons heel belangrijk is. Inge woont op Biak. Maar ook Inge wordt ouder, dus gaan we dit jaar ook kijken wie Inge daarbij kan gaan ondersteunen. Een nichtje van Inge, Tanty, wil daarbij wel gaan helpen. Tanty kennen we zelf ook al een aantal jaren en daar hebben we vertrouwen in. We hopen de komende periode ook hier nadere afspraken te kunnen maken, zodat de projecten ook als wij niet op Biak zijn gewoon doorgaan.
We hebben zoals eerder geschreven genoeg te doen! We zullen jullie via deze website weer op de hoogte houden van wat me meemaken op Biak.
Een jaar geleden hebben we de stichting Hati Bersatu overgenomen. Stichting Hati Bersatu werd opgericht door KLu veteranen, met de doelstelling om hulp op Biak te bieden. Onze projecten werden in het verleden al gesteund door deze stichting. De club veteranen wordt steeds ouder en ook steeds kleiner. Voor de oprichters een goed moment op de stichting over te dragen en voor ons een goed moment om onze activiteiten in een stichtingsvorm voort te zetten.
De projecten gaan dus gewoon door! Dus mocht je willen bijdragen dat kan! Je kan structureel bijdragen, maar natuurlijk ook een eenmalig een bijdrage doen op NL27 RABO 0394857178 tnv st. Hati Bersatu (Let op!Een nieuw rekeningnummer dus)
Terwijl we een aantal dagen op de douane moeten wachten, ontmantelen we het onbruikbaar geraakte grootzeil en het bijbehorende rolsysteem. Het is fantastisch weer. De hitte maakt dat de zweetstralen van je af stromen als je beweegt. Rustig aan dus.
We krijgen creatieve ideeën over hoe we het grootzeilsysteem volgend jaar kunnen repareren. Deels doen we dat nu gelijk al en zetten we bovenin de mast onderdelen die we nog hebben goed vast. Deels zullen we wat spullen uit Nederland mee moeten nemen. Hier in Indonesië is namelijk weinig tot niks verkrijgbaar voor boten, of de kwaliteit is discutabel. Spullen invoeren is echter vanwege armoede en corruptie op zijn zachtst gezegd een uitdaging. Soms worden duizenden euro’s invoerrechten gevraagd bij aankomst met het vliegtuig. De nieuwe kabel, die we toch echt mee zullen moeten gaan nemen, kunnen we wellicht laten doorgaan voor een zekeringkabel om de hoge vulkaan hier op Lombok te beklimmen? En de nodige nieuwe 2 meter aliminiumpijp voor het rolsysteem wellicht als een mast voor onze eigen surfplank die we natuurlijk altijd op vakantie meenemen… We gaan het zien. Gelukkig horen we ook van een aantal zeilers dat het op het vliegveld van Lombok nog wel meevalt met de corruptie. Het is hier een stuk minder toeristisch dan op Bali of in Jakarta. En in het ergste geval zeilen we volgend jaar gewoon met onze 2 fokken verder, want in Maleisië en Thailand kun je prima bootmaterialen krijgen en invoeren, zeggen ze...
Dan is het maandag en gaan we met het bootje naar de kant om te informeren hoe de petten staan. Dat blijken vele petten. Er zijn minstens 10 mannen in uniform aanwezig. Zowel de douane, immigratie als biosecurity zijn vertegenwoordigd en zitten aan tafels in een lichte bries onder de grote multifunctionele overkapping van de haven. Ze komen niet alleen voor ons. Het was ons al opgevallen dat er gisteren meer boten naar de haven kwamen. De meeste boten komen uitklaren om naar Maleisië door te varen. Het hele inklaringsproces neemt weliswaar heel wat uren in beslag, maar verloopt uiterst soepel en prettig. Een havenmedewerker neemt voor weinig geld veel werk uit handen door allerlei papieren voor ons in te vullen. Dat blijkt hier gebruikelijk. Wat een ongekende luxe. Aangezien er 4 mannen mee gaan naar de Let’s go voor inspectie en ze allemaal in het bijbootje moeten, gaat Eddy alleen met hen naar de boot. Daar blijken ze het reuze gezellig gehad te hebben. Ze wilden eigenlijk vooral de werking van bijna alle instrumenten zien en namen veel foto’s. Als ik het zo hoor is er geen mier gespot. Of zou mijn mierentraining met ‘hide!’ en dan de mieren leren zich heel snel te verstoppen toch geholpen hebben? Vers voedsel dat we nog hadden mogen we houden.
Nu kunnen we de haven af! Het eerste dat we graag willen is een toeristen-simkaart, zodat we internet op de boot kunnen ontvangen. Het straatje waar het haventerrein op uitkomt is een achterbuurtje met zowaar binnen 50 meter de dichtstbijzijnde mobiele telefoonwinkel. Het is een open gedeelte van een huis waar een bureau is neergezet. De verkoper heeft de simkaart, maar kan alleen cashgeld aannemen. De dichtstbijzijnde geldautomaat blijkt 3 kilometer verderop. Zonder aarzelen geeft hij ons zijn gloednieuwe scooter mee. Het feit dat hij ons uitvoerig moet uitleggen hoe we moeten starten blijkt niet van invloed op zijn besluit ons zijn scooter mee te geven. Stoïcijns legt hij het een paar keer uit. Ongekend wat een vertrouwen en hulp. De scootertocht is nog een hele onderneming in het drukke straatverkeer vol met toeterende andere scooters en laadwagentjes. Doordat ik niet zo’n held ben achterop wordt Eddy af en toe fijngeknepen, maar hij rijdt -nu ook hevig geschrokken- heldhaftig door. We bereiken de ATM zonder kleerscheuren. Bij het opnemen van het maximale bedrag van 60 euro, blijkt dat we een stapel van meer dan een centimeter dik aan biljetten krijgen. Die proppen we goed weg want het voelt toch wat vreemd. Voor veel Indonesiërs is 60 euro een maandsalaris. Even staan we wat suffig naar de scooter te kijken, want we krijgen hem niet meer aan. Na het indrukken van alle knopjes en 5 minuten verder lukt het gelukkig toch om te starten. Opnieuw wagen we ons op de linkerhelft van de weg in alle drukte. Overal langs de weg staan huisjes en winkeltjes. Meerdere moskeeën roepen zeer luidruchtig op tot gebed. Overal zijn mensen. Overal is het druk. Dit blijkt vrij kenmerkend voor Indonesië te zijn. Eenmaal terug bij de telefoonwinkel nemen we blij de simkaart mee. Terug op de boot blijkt de kaart helaas nog niet te werken en de 3 dagen erna zijn we samen met deze allervriendelijkste jongen bezig de telefoon werkend te krijgen in Indonesië. Maar het lukt! En alles met een glimlach.
Op onze ankerplek horen we meermalen per dag de aanroep van een stuk of 4 moskeeën. Ongeveer 10 minuten voor het einde van de oproepen start er op het bandje van de dichtstbijzijnde moskee een vrouwen- of kinderstem van iemand die volop voor het zingen gaat en die zichzelf niet goed hoort. Het is namelijk enorm, maar dan ook echt enorm vals. Eigenlijk klinkt het meer als een soort heel hard roepen en voor de vorm ook af en toe even proberen te zingen. Vaak als zij start schieten we in de lach en zeggen we: “Ah daar hebben we onze vriendin weer, nog 10 minuten”. We fantaseren er op los dat het wellicht de vrouw van de imam is en dat niemand er wat van heeft durven zeggen. Elke zeiler die we spreken weet namelijk meteen waar we het over hebben. Dat zal in de straat dan toch ook wel zo zijn?
In de dagen erna besluiten we dat we de Let’s go hier in de haven aan een meerboei zullen laten als wij naar Nederland gaan. Als we terugkomen kunnen we dan kort de boot op de kant zetten voor wat klusjes, net als vorig jaar. Het is een bewaakte haven, een goedebeschutte baai voor zowel het droge seizoen met de zuidoosten wind, als het natte seizoen met de noordwesten wind. Bovendien is het echt een fijne plek met prettige mensen, waar we graag naar terugkeren. Op ons gemakje halen we de zeilen eraf, vervangen de nieuwe lijnen voor de oude, poetsen en schrobben we en maken alles klaar voor vertrek. Met weemoed. Maar ook uitziend naar het weer ontmoeten van dierbaren in Nederland. En blij dat we straks even tijd hebben alle indrukken van dit jaar een plek te geven. Dag Let’s go, hou je taai, tot volgend jaar!
Wij leveren de mooiste reis albums af. Koffietafel boeken van 29 bij 29 cm. Als je de bestelling plaatst ontvang je vrijblijvend een offerte met een preview. Wijzigingen zijn eenvoudig door te voeren. Het boek is een geweldig aandenken aan je onvergetelijke reis. Probeer het uit!.
Strandplezier voor grote cupmaten: bikini tips & trucs
Op het moment dat de zomervakantie begint te naderen of je je welverdiende vakantie hebt geboekt, denk je vast en zeker na over het kopen van een nieuwe bikini. Dit is natuurlijk een absolute must op het moment dat je de zon op gaat zoeken. Fijn om ...
Zo maak je jouw droomreis bereikbaar
Heb je altijd al een bepaalde droombestemming gehad, maar heeft jouw budget het nooit toegelaten de reis te maken? Wanneer je de volgende slimme tips meeneemt, kan je zorgen dat je toch eindelijk op de plek van je dromen kan verblijven. Door de ...
Wat maakt een vakantie met de camper zo bijzonder
Het huren van een camper is een geweldige manier om een vakantie eens op een andere manier te beleven. Niet gebonden aan één accommodatie, maar juist vrijheid om te gaan en staan waar je wilt. Met een camper heb je alle luxe binnen ...
Momenteel maken wij geen gebruik van advertenties. Dit willen wij graag zo houden maar helaas kost het onderhoud van deze site veel geld. Wij hopen dan ook dat dagboekhouders snel overstappen naar een VIP abonnement of dat vaste lezers een VIP abonnement cadeau doen aan hun favoriete reizigers.
Als VIP steun je WaarBenJij.nu en krijg je als dank 25% korting op een foto-album. Deze korting is bij een uitgebreid boek veelal groter dan de kosten van een VIP-abonnement dus alleen hierdoor is het al de moeite waard
Wij leveren de mooiste fotoalbums met persoonlijke aandacht. Bundel je verslagen en foto's en maak een tastbare herinnering van een onvergetelijk avontuur.